TERZİLER İSYANDA “ÇIRAK BULAMIYORUZ”

Balıkesir’de terzilik mesleğini sürdüren esnaflar, çırak bulamamaktan yakınıyorlar. Terzilik mesleğinin de kaybolmaya yüz tuttuğunu dile getiren mesleğin erbapları, mesleğin tüm inceliklerini MERHABA okurlarıyla paylaştı.

Balıkesir’de terzilik mesleğini sürdüren esnaflar, artık tabandan terziler yetişmediğini, mesleklerinin yavaş yavaş yok olduğunu söyledi. Eskiden elbise diktirebilmek için vatandaşların kuyruğa girdiğini anlatan esnaflar, konfeksiyonun artmasıyla beraber terzilik mesleğinin kaybolmaya yüz tuttuğunu belirtti. Terziler, yeni neslin bu mesleğe ilgi göstermediğini, bu nedenle çırak bulmakta zorluk yaşadıklarını ifade ettiler.

Yılların ustası olan terzi esnaflarıyla sizler için görüştük.

İsmail Şen: Bu mesleğe 1970 yılında başladım. Aşağı yukarı 45 yıldır çalışıyoruz. O zamanlar teknoloji yoktu. Çok zor şartlarda bu mesleği yapıyorduk. Artık teknolojinin gelişmesiyle birlikte terzilik mesleği de günümüzde ısmarlama kıyafet işi son buldu. Artık herkes hazır giyime yöneldi. Terzilik mesleğimiz eskisi gibi değil. Benim asıl alanım kadın terziliği. Daha incelik isteyen bir dal. O zamanlar dikimler, ısmarlama kıyafetler yapıyorduk. Artık daha çok tadilat, onarma , dikiş gibi ufak tefek işleri yapıyoruz. Artık ısmarlama elbise işi bitti. Kalfa çırak olayı da sona erdi. Artık iş yapacak eleman bulamıyoruz. Gençler terzilik mesleğini tercih etmiyor. Bizler de belli bir yere kadar gideceğiz. Ama 40 yıl da koşmaz ki bir at. Biz de meslekten gidersek ilerde bu mesleği sürdürecek kimse kalmayacak. Ben her gün bir tane ısmarlama kıyafet yapsam bitiremem ama gençliğimde sabah başladığım zaman akşam bir ısmarlama kıyafeti bitiriyordum. Ama şimdi o da yok. Zaten o iş yok. İş olsa da çalışacak eleman yok. Terzi dikişi her zaman çok daha iyidir. Maliyet olarak da düşünüldüğünde hem ucuz hem de kaliteli.

Nevzat Çakıcı: Ben 40 yıldır mesleğin içerisindeyim. Bana ‘Örücü Nevzat’ derler. Balıkesir’de sadece bizde yapılıyor. Terzilikten farklı bir iş bu. Yani kumaşlardaki küçük yırtıklar ve yanıkları kumaşın kendi ipinden alıp kendi desenine göre dokuyoruz. Çok meşakkatli ve zor olduğu için bu örgü işini pek kimse yapmıyor. Eskiden bizim çıraklığımız, kalfalığımız döneminde konfeksiyon bu kadar yoktu. Günümüzdeki kadar gelişmemişti. Konfeksiyon geliştikçe ısmarlama elbise dikim işi de bitti. Şu anda genelde tamirat işi yapıyor arkadaşlarımız. Ismarlama yani sipariş usulü kıyafet dikimi işi yapan çok az kişi kaldı. Çünkü sipariş usulü kıyafet diktiren de kimse kalmadı artık.

Semra Kapçınbaş: Artık çok fazla terzi kalmadı. Özellikle gençler bu mesleği tercih etmiyorlar. Genellikle masa başında daha rahat çalışabilecekleri mesleklerde olmak istiyorlar. O nedenle mesleğimiz de artık kaybolmaya yüz tuttu. Sadece tamirat, dikim, onarım yapıyoruz. Ismarlama usulü elbise dikimi yaptırmak isteyen pek kimse kalmadı. Her geçen gün giderek azalıyor. Biraz daha üzerinde durulmalı.

Halil Duran: Terzilik eskiden çok önemliydi. Herkes terzi olamazdı. Elbise diktirebilmek için insanlar kuyruk olurdu. Sipariş yetiştiremezdik. Artık öyle değişti ki dönem, sipariş bile gelmez oldu. Sadece onarım, tadilat ve ufak tefek dikişler yapıyoruz. Eskisi gibi rahat değil işlerimiz. Üstelik artık çırak da yetişmiyor. Gençler mesleğe çok ilgisizler. Dolayısıyla eski günlerimizi arıyoruz.

Süleyman Demir: Ben kırk seneden beri terzilik yapıyorum. Mesleğimin ilk yıllarında dikim yapıyordum. Şimdi zamanım yok. Tek başıma da olduğum için tadilat yapıyorum. Eskiden Sümerbank kumaşları vardı. Öyle kalitelilerdi ki şimdi onun kadar kaliteli kumaş bulunmuyor. Terzilik çok güzel bir meslek. Mesela eskiden Almanya’dan gelip özellikle bana dikim yaptıranlar vardı.