Balıkesir'de Kerestecilik

Kerestecilik Kan Kaybediyor

Balıkesir’de 12 yaşından beri sanayide çalışan keresteci Zafer Dinçer, sektörün giderek kan kaybettiğini söylüyor. Artan maliyetler, orman yangınları ve işçi eksikliği, keresteciliği zorluyor. “Eskiden babamla çalışırdım, şimdi çalışacak kimse bulamıyorum” diyor.

Sanayide Geçen Bir Ömür

Balıkesirli keresteci Zafer Dinçer, 12 yaşından beri sanayinin içinde. Babasıyla birlikte başladığı bu mesleği yıllardır sürdürüyor. “Aslında mecbur kaldım,” diyor. “Babam ‘bana adam lazım’ dedi, askere gidene kadar beraber çalıştık. Sonra kendi işimizi kurduk.” dedi. Yıllarını verdiği bu meslek artık eski rağbeti görmüyor. Dinçer’e göre, kerestecilik giderek zorlaşan, ağır bir iş haline geldi. “Bu sektöre rağbet azaldı. Çalıştıracak adam bulamıyoruz. Ağır geliyor millete,” diye anlatıyor.

Maliyet Her Gün Değişiyor

Kereste üretiminde en büyük sorunlardan biri, ham madde ve mazot fiyatlarının sürekli değişmesi. Dinçer, bu durumun istikrarsız bir piyasa yarattığını söylüyor:

“Mazot ne zaman değişirse fiyat da değişiyor. Dev zam yaptıkça bizim de maliyetimiz artıyor. Aldığımızla sattığımız birbirini tutmuyor.” Kerestecilikte maliyet sadece malzemeyle sınırlı değil. Nakliye, işçilik, enerji ve bakım giderleri de doğrudan üretimi etkiliyor. “Kâr bırakmayan bir döneme girdik. Ne kazandığımızı hesaplayamaz olduk,” diyor.

Ağaç Var Ama Seçecek Yer Yok

Keresteciliğin kalbi olan ormanlarda da durum iç açıcı değil. Dinçer, kaliteli ağaç bulmanın zorlaştığını belirtiyor:

“Budaklı olmamasını istiyoruz ama seçilecek kavak ağacı bulmak zor. Kavakta dikim yok, ormanlar yanıyor, kül oluyor. Ağaç yok.”

Türkiye’de özellikle son yıllarda artan orman yangınları, sektörün geleceğini tehdit ediyor.

“Yağmur olsa, su olsa insanlar diker. Ama su yok, ağaç yetişmiyor,” diyor Dinçer.

Mevsimlik Sektör, Azalan Talep

Balıkesir’de kereste talebinin mevsimsel olduğunu belirten Dinçer, yaz aylarında kısa süreli bir hareketlilik yaşandığını söylüyor:

“Yazın iki üç ay iş olur, sonra durur. Talep düşük. Kışın neredeyse hiç iş olmuyor.”

Keresteciliğin ekonomiye katkısının büyük olduğunu da hatırlatıyor:

“Biz ormandan alıyoruz, yine ormana veriyoruz. Köylüden alıp köylüye satıyoruz. Aldığın şeyi satmak zorundasın. Sattığın zaman köylüye katkı veriyorsun.”

Teknoloji Yetmiyor, İnsan Gücü Lazım

Zafer Dinçer, sektörde teknolojinin yerinin sınırlı olduğunu söylüyor:

“Teknoloji bize çok fayda sağlamıyor. Asıl sıkıntı işçi sıkıntısı. Çalışacak eleman yok. Gençler bu işi yapmak istemiyor.”

Uzmanlara göre bu sorun, yalnız Balıkesir’de değil, Türkiye genelinde de keresteciliğin gelec

eğini tehdit eden en kritik başlıklardan biri. Fiziksel emek gerektiren üretim alanlarında usta-çırak ilişkisi neredeyse bitmiş durumda.

Ustalığın Değeri Her Gün Azalıyor

Kerestecilik, yüzlerce yıldır Anadolu ekonomisinin görünmeyen dayanaklarından biri.
Ancak Zafer Dinçer gibi ustalar, bu mesleğin yavaş yavaş yok olduğunu söylüyor.

“Eskiden babamla çalışırdım, şimdi çalışacak kimse bulamıyorum,” diyor Dinçer, sessizce.

Bir dönemin ustalıkla yoğrulan mesleği, bugün ayakta kalmak için direniyor.
Kerestecilik sadece bir iş değil; doğayla, emekle, alın teriyle kurulan bir bağ. Ve o bağ, her gün biraz daha inceliyor.