BEN YETİMİM ÖLÜMDEN NE KADAR KAÇABİLECEĞİM?
Bir evim olsun istiyorum ama hasmım var diye bir yerde de duramıyorum. Çöp çöp dolaşıyorum.
Onun adı Oya. Onun adı Fatma ,Ayşe, Zehra yada Nesrin fark eder mi? Ben yetimim beni amcamın oğlu öldürecek.! Diyor. Bir yaşam hakkı, ölüm korkusuyla dünyasını sarıyor. Üstelik iki çocuğu ile. Altıeylül Belediyesi’nin çöplüğün önünde kurduğu çöpten sofrası ile sabah kahvaltısını çöpe atılmış ekmek ve kavun kabukları ile yapıyor ve evlatlarına yediriyor….
KİM DUYACAK!
Adına ne derseniz deyin. Şiddet, Cinayet, Yaşam Kavgası, Boşanma, Taciz, Töre Ve Namus suçu diye kol gezen ÖLÜM. Toplumumuzda şiddetin her türlüsü ile karşı karşıya kalan kadınlar, sadece şiddet görmüyor ölümden kaçış için sığınacak bir liman derdi ile de savaşıyor. Tıpkı onun gibi…
KORKUYORUM!
3 gündür sabah kahvaltımızda öğle yemeğimizde bu çöpten. Ama bundan dolayı sıkıntımız yok. Bizim sıkıntımız “can derdi can sıkıntısı” ve korkuyorum. Beni çocuklarımın önünde öldürürse diye çok korkuyorum!
YAŞAM HAKKI MI…
Türkiye’de 2010’dan bu yana 1964 kadın öldürüldü. Balıkesir’de ise 2010’dan buyana 35 kadın öldürüldü. 2017 yılında 409 kadın cinayete kurban gitti.Çeşitli haber kaynaklarından derlenen verilere göre Türkiye’de kadına yönelik şiddet ve kadın cinayetleri tablosu ağırlaşıyor. 2016 yılında erkek şiddeti nedeniyle hayatını kaybeden kadın sayısı 328 iken, bu rakam geçtiğimiz yıl 409’a yükseldi.
KORKUYORUM!
“Ben yetimim. Hasımlarım var. Amcamın oğlu beni öldürecek. Gurbet gurbet geziyorum. Amcam oğlu ile evlendirdiler ama Benim sevdiğim vardı ve onunla evlendim kaçtım.2 çocuğum var. Eşim sara hastası. Kadın sığınma evine bir süre yerleştirildim ama, amcamın oğlu beni orada buldu ve oradan da kaçtım. Annemde babamda yok. Öldüler. Günlerdir çocuklarımın ayakkabısı da olmadığı için yalınayaklar. Çünkü biz olduğumuz gibi çıktık korkuyla.3 gündür sabah kahvaltımızda öğle yemeğimizde bu çöpten. Ama bundan dolayı sıkıntımız yok. Bizim sıkıntımız “can derdi can sıkıntısı” ve korkuyorum. Beni çocuklarımın önünde öldürürse diye çok korkuyorum! Hep bu korkuyu yaşıyorum. Evimiz yok. Belirli bir yerde durmuyoruz. İstanbul’a gitmek istiyorum ama parada yok. Boş alanlarda yatıp kalkıyoruz eşim iki çocuğum ve ben mutluyuz ama ölüm peşimizi bırakmıyor. Eşimde karton topluyor. Geçen gün parkın içinde yattık ama iki yorganımız vardı parkı suluyorlarmış birden üzerimize su boşaldı hepsi ıslak. Islandığı için şimdi onlarda yok. Doğan bir aracımız var. Var ama onunla para olduğunda yola çıkabiliyoruz ve şuan para yok. Kaçışımız ne kadar sürecek. Ne zaman öldürüleceğim bu korkuyla yaşıyorum.” dedi. Semra Aman Akyürek
