Bir varmış bir yokmuş diye başlayan masallar gibiyiz

Heryeni gün dünya işleri ile doldurulan bir desti gibi. Ne zaman sonlanacağı belli hayatımızın ama bizim bilmediğimiz o günü herkes kendi kıyametini ve sonlanacağı günü bekliyor ama duyarlı ama duyarsız bilip bilmeden…

Başlangıç varsa sonda elbet olacak. Bir çiçek ekiliyor saksıya su vererek büyütüyorsunuz çiçeği ya gencecik baharında kuruyup gidiyor ya da zaman içinde yarkaları solup geçiyor bu yaşamdan tıpkı insanlar gibi. Bugünlerde özellikle kalp krizi geçirenleri duyuyorum. Geçtiğimiz gün Prof.Dr Nilay Şahin’inde bir yazısını okudum. Kalp krizi yaşayanların çok olduğuna işaret eden bir yazıydı. Ve hemen hemen hergün bir ölüm duyuyorum çevremde. Ya bir kaza nedeniyle yada kalp krizi… İçinde bulunduğumuz pandemi sürecinde pekçok yaşamı kaybetmenin üzüntüsünü de yaşadık ve hala yaşıyoruz. Vakalar bitmiş değil diyor Vali Hasan Şıldak. Uyarıyor taziyeler, toplu etkinliklere dikkat sosyal mesafe, maske ve hijyen önemli. Özellikle düğün cemiyetleri, asker uğurlamaları vb aman! Tehlike kapıda der gibi sinyal veriyor. Vakaların habercisi olabiliyor her bir etkinlikte buluşan gruplar…

Tıpkı masallarda anlatılanlar gibi.Yada kimine göre şaka gibi ağızlarda maske olup uzaktan uzağa bakışmamız.Bir zamanlar bir hastalık gelmiş ülkelere ve dalga dalga yayılmış bir bir öldürmüş insanları içlerine giren virüs… Bana bir şey olmaz diyenlerde varmış içlerinde.Gittikleri yerde karanlık odalardan sesleniyorlarmış Burası çok karanlık aydınlığa çıkış maske ve mesafede diye…

Bir varmış bir yok masallar gibi ama iyi ama kötü niyetlere bakarak ilerliyormuş insanlar yaşamda.İşi biten gidiyormuş genç yaşlı demiyormuş toprak alıyormuş herkesi bir nedenden ötürü…Yaşam ve ölüm bir var bir yok dercesine dolu dolu vuruyormuş yüzlere ancak kimi hissediyor kimi ise hissetmeden gelip geçiyormuş köprüden…