Boşa Geçen Zamanlar
Boşa Geçen Zamanlar
Yeni ev, yeni düzen hali bilirsiniz yapılacak çok işi olur insanın bir de tek başına iseniz. Yaklaşık iki ay boyunca kapasitemin üstünde çalıştım hemen hemen her gün. Öyle ki yorgunluktan uyuyamıyordum geceleri. Sabah uyandığımda günün işlerini planlayıp akşama kadar bitirmeye çalışıyordum sanki kendimin ücretli çalışanıymış gibi. Aslında doğru şu anda kendimin ücretli olmasa da boğaz tokluğuna çalışanıyım. Öz eleştirimi yaparsam, bu durumumu mesleki deformasyon ve düzen hastalığıma bağlıyorum. İnşaat içinde bile derli toplu olmaya çalışıyordum tekrar tekrar dağılacağını, kirleneceğini bilmeme rağmen.
Burası yazlık yer ve tadilat ustalarının en çok çalıştıkları aylar yaz sezonunda oluyor bu nedenle de bir işi bitirmeden diğerini almaya çalıştıkları için, ki ben işi vereli neredeyse bir yıl olacak sanırım bu şekilde bütün işleri aksatıyorlar. İstisnaları ayırıyorum elbette lakin ben ve çevremdeki insanlar bu konuda mağduriyet yaşadıkları için öyle olduğunu düşünüyorum. Hatta bana iş yapan bir firmayı arayıp “yarım kalan işlerinizi ne zaman bitireceksiniz” diye sorduğumda, “şurada yirmi gün kaldı Demet hanım, okullar açılınca yazlıkçılar gider biz baş başa kalırız, o zaman bütün yarım kalan işleri istediğiniz şekilde bitiririm” diye itiraf etti dürüstçe. İnanın diyecek bir şey bulamadım hiç değilse gelmeme nedenini kendince haklı bir şekilde izah etti. Keşke diğerleri de böyle gerekçeler sunsalar, razıyım. Çünkü cevapsız telefonlar çok saygısızca ve ticari ahlaka hiç uygun değil. Neyse sezonun bitmesini beklemekten başka çare yok anlaşılan.
***
Evin işleri beklemede, mevcut haliyle düzenimi de kurdum hal böyle olunca iki aylık yoğun çalışmam da bitmiş oldu. Sabahları yürüyüş yapıyorum, kahvaltı sonrası iki, bazen üç saat yazıyorum, biraz araştırma yapıyorum internette sonra zaman bir türlü geçmiyor. Şu sıralar film seyretmeyi de ekledim rutinime lakin fark ettim ki zaman ne kadar çokmuş meğer insanın hayatında. Zira profesyonel iş hayatımda da fark ederdim bu durumu verimli olarak en fazla üç ya da dört saat çalışıyorsun gerisi angarya işler. Aslında insanı yoran da o angarya işlerdi ve sonuç, boşa giden zaman. Bence çalışma saatleri güncellenmeli her işe göre en uygun zaman, insan kaynaklarını verimli kullanmak için önemli çünkü. Mesela sabah ya da akşam saatlerinde müşterisi olmayan bir işyerinde, çalışanların olması çok mantıklı gelmiyor bana. Çalışma saatlerinin, insanların sosyal hayatlarını kolaylaştıracak şekilde düzenlenmesi gerektiğini düşünüyorum, bunca yıllık tecrübemden sonra. İş yerlerinde boşa geçen zamanlar, kayıp yaşamlar anlamına geliyor benim için.
***
Kendi danışmanlık işimi kurduğumda, iş saati konusunda hiçbir çalışanımı kısıtlamamıştım. Onlara verdiğim işi, en verimli oldukları saatlerde hatasız yapmalarını ve zamanında bitirmelerini istemiştim sadece. Zamanında ve kaliteli işler çıkınca da referanslarımız, haliyle iş hacmimiz de büyüdü günden güne. Her iki taraf da bu durumdan memnunduk haliyle ve hep birlikte başarılı işlere imza atmıştık o dönemlerde. Elbette bu sistemde çalışma kararımda, bir zamanlar çalışan olarak iş yerimde doldurmaya çalıştığım zorunlu iş saatleri ve üzüntü ile kaybettiğim boşa geçen zamanlar etken olmuştu. Oysa bir anne için iş yerinde boşa geçen zamanını evinde çocuğu ile paylaşmasının ne demek olduğunu çok iyi bilenlerdenim.
Çoğu çalışan anne çocuklarından duymuştur benim gibi şu sözleri, “keşke çalışmasaydın da, ben okuldan geldiğimde mis gibi kek kokuları ile kapıyı açsaydın” Elbette onlar da biliyor bu durumun onların gelecekleri için olduğunu lakin yine de içlerinde ukde olarak kalıyor sanırım büyüdüklerinde bile. Bu nedenle boşa geçen zamanların ardından hüzünle bakıyorum ben ve boşa geçen zamanlar bana daha çok yorgunluk hissettiriyor. Zamanımı iyi yönettiğimde ve hayatımda olan her şey için kullanabildiğimde içim daha huzurlu ve ben de daha mutlu oluyorum. Hele de “bu gün ne yaptım” sorusunun cevabı dolu dolu olunca.
Demet TOK
Şair/Yazar
