Çocuğun fiziksel ve ruhsal sağlığını olumsuz etkileyen bilinçli veya bilinçsiz,direk yada dolaylı her tutum ve davranış istismardır.Asla hafife alınacak bir konu değildir.Çocuklar sadece bizlerin değil ülkemizin geleceğidir.Doğru, ilkeli ve vicdanlı çocuklara her zamankinden daha çok ,zeki ve kurnaz olanlardan daha fazla ihtiyacımız vardır.Herbiri diğerinden daha değerli olmasına rağmen,dünya genelinde günde 5 taneden fazla çocuk, istismar nedeniyle yaşamını kaybetmektedir.Bu konuda dünya genelinde 2005 yılında yapılmış bir araştırma bulunmaktadır.Burada tespit edilen çok dikkat çekici bir gerçek vardır.Hepimizin hep ağzında olan ve gerçekleştiremediğimiz bir gerçek;çocukların 4 tanesinden sadece birisine olması gereken ilgi gösterilmektedir.Diğer 3 çocuk ,ihmal edilmektedir.İstismara uğrayan çocuklarda maalesef bu grup içersinde yer almaktadır.Bunların bir kısmı fiziksel istismara uğrar yani darb ve şiddete maruz kalır.Çocuğun vücudunda izleri olması şart değildir. Vurma, ısırma, tokat delici kesici aletlerle yaralama,atma, tekme atma, boğma, savurma veya fırlatma, dövme, çocuğun üzerinde sigara söndürme gibi zarar verici davranışları içermektedir. Çürükler, morarmalar, çıkık ve kırıklar ve baş travmaları, fiziksel istismar sonucu sıkça meydana gelen hasarlar arasında sayılmaktadır. Hamilelik sırasında annenin aşırı alkol ve uyuşturucu kullanması ve çocukların kasti olarak öldürülmeleri, yakılmaları ve zehirlenmeleri gibi olaylar da bu konu çerçevesinde ele alınmaktadır.Diğer bir kısmı cinsel istismarın kurbanı olmakta ve çoğunluğu izleri yaşam boyu taşımaktadır.Dokunma dahil her türlü yakın ilişki cinsel istismar kapsamında kabul edilir.Kısaca, erişkinin cinsel çıkarları doğrultusunda çocuğun kullanılması olarak tanımlanabilir.Cinsel istismara uğrayan çocuklar faillerin %90 ını tanırlar.Bunlar akraba yada tanıdıktır. Çocuğun sözel yolla psikolojik yaralamasına duygusal istismar denilmektedir. Duygusal istismara örnek olarak; bağırma, etiketleme, alay etme, suçlama, ilgi göstermeme, çocuk yokmuş gibi davranma, tehdit etme,eleştirme,aşağılama,reddetme, küsme, isim takma, utandırma olarak sayılabilir.Duygusal istismarla yapıcı davranış arasındaki sınır bazen tam anlaşılamayabilir.Geriye dönüp baktığımızda kaçımız çocuğumuza okumazsan sanayiye veririm,köyde çoban olursun,böyle çocuk olmaz olsun,bir şeyide becerebilsen,sen birinci olamazsın gibi sözler sarfetmedik dersiniz?Onu eleştrirken tek hedefimiz doğru karar vermesi ve doğruyu yapmasını sağlamak olmasına rağmen çocuğumuzu istismar mı ettik?Buradaki sınırı nasıl anlayacağız?Buradaki en önemli istismar göstergesi ihmal ile birlikte olan eleştiridir.Çocuğuyla ilgilenmeyen onu hergördüğünde sadece eleştiren yargılayan ve aşağılayan ebeveyn tabiiki istismara sebep olmaktadır.Bunun yanında gözünü çocuğundan ayırmayan aklıyla ve bedeniyle daima ilgi gösteren ebeveynlerin eleştirileri yapıcı olacaktır.İhmal dahi tek başına istismardır. Şiddetli duygusal istismarın, çocuklardaki bir çok davranış problemleri ve öğrenme güçlüklerine sebep olabildiği görülmüştür. Bunlar yalancılık, hırsızlık, düşük benlik kavramı, aşırı bağımlılık, başarısızlık depresyon, saldırganlık şeklinde kendini göstermektedir.
Çocuk istismarı tüm sosyoekonomik düzeylerde, kültürlerde, eğitim düzeylerinde görülmektedir. İstismara uğrayan çocukların %30 u ileri yaşlarında başkalarını istismar etmektedir.En önemliside 21 yaşında olan, çocukluğunda istismara uğramış bireylerin %80’ninde psikolojik bir bozukluk tespit edilmektedir.
Çocuğun yanında olmalıyız, çocuğun yanında olmak çocuğa sevgi vermek demektir. Sahip çıkan sevgi değil, duygusal sevgi de değil, yalnızca çocuğa onu sevdiğinizi ve onayladığınızı hissettirecek biçimde davranmaktır. Dünyada bir tane dahi çocuk mutsuz olduğu sürece, büyük icatlar ve ilerlemeler hiçtir. Çocuk büyütmek, ona bizsiz yaşamayı öğretmektir……
