Balıkesir'de Nerde Vali? Nerde Kaymakam ?Nerde Siyasiler? 72 Yaşında Depremzedenin Acı İsyanı!
Balıkesir'de Sındırgı'da yaşanan deprem sonrası 72 yaşındaki çift kendilerine motor römorkunu ev yaptı. Gözleri görmeyen ve kulakları duyamayan çiftin naylonlarla sardığı römork kasası var ama ne banyo ve ne tuvalet nede yemek yiyebilecek bir mutfakları var. Geride Yemeği komşularda yapıp römorka taşınan bir yaşam ve sonrası var...
Depremden Kurtuldular Ama İhmale Yenildiler!
10 Ağustosta Sındırgı'da yaşanan deprem sonrası görme ve işitme konusunda engeli olan 72 yaşındaki Emine ve Bayram Akbayram'ın yaşantısı adeta hayatı onlar için daha da yaşanılmaz kıldı.
Kınık Kayadibi mahallesinde Emine (72) ve Bayram Akbayram çifti, olay gecesini ve sonrasını gazetemerhaba'dan Macit Ermiş'e anlattı.
"Yan Yana Geldiğimiz Fotoğraf Onlara Yıkık Bina İse Bize Kaldı"
Emine Bayram(72) Bize, "Yan yana gelin, fotoğrafınızı çekelim" dediler ama, göçük evimizi çekmemişler. Yan taraftaki sağlam evin fotoğrafını çekip gitmişler. Bizim ev göçtü. Biz römorkta yaşar olduk. Biz körüz hayatımız zaten zor .Biz olup biteni anladık. Kaymakama gittik Geleceğiz dedi dedi gelmedi gelmiyor! Valiye gittik görüştürmediler!” dedi.
Her Kapıdan Boş Döndüler! Römork'u Naylonla Örtüp Ev Yaptılar!
Balıkesir’in Sındırgı ilçesine bağlı Kınık köyü, 10 Ağustos’ta meydana gelen 6.1 büyüklüğündeki depremin ardından sessizliğe gömüldü. Depremin üzerinden aylar geçti ama bazı yaralar hâlâ sarılmadı. Köy sakinlerinden Bayram ve Emine Akbayram çifti, evlerinin ağır hasar görmesine rağmen devlet desteğine ulaşamayanlardan sadece ikisi. Gazete Merhaba Köşe Yazarı ve yıllardır Muhabir olarak çalışan Macit Ermiş bu kez deprem sonrası Akbayram ailesi ile görüştü.
Gözler Tam Görmüyor Kulakları Çok Duymuyor
Yaşlı çiftin evi oturulamaz hale geldi. Ancak iddiaya göre, AFAD ekipleri tarafından yapılan incelemenin ardından konteyner verilmedi. 70 yaşını aşan Bayram Akbayram’ın kulakları zor duyuyor, gözleri az görüyor. Eşi Emine Hanım da benzer sağlık sorunlarıyla mücadele ediyor. Tüm bu zorluklara rağmen, evlerine konteyner verilmedi. Çareyi, traktörlerinin römorkuna bir çadır kurmakta buldular. Soğuk gecelerde, sıcak bir yuvanın yerini alması beklenen naylon örtülerin altında yaşamaya çalışıyorlar.
Düşündüren Sözler:
"Aradan 2 Ay Geçti! Kapımızı Çalan Yok Çünkü Çalacak Bir Kapımız Yok!
“Deprem olduğunda evin bahçesindeydik. Birden yer sallandı. Sonra duvarlarımız çatlamış. Ev oturulamaz hale geldi. AFAD geldi, fotoğraf çekti. Sındırgı Kaymakamlığı’na gittik konteyner istedik. 'Eviniz fazla hasarlı değil' dediler. Komşumuzun evinin fotoğrafını gösterdiler bize. İtiraz ettik. ‘Tekrar gelip bakacağız’ dediler. Ama ne gelen oldu ne de bakan… İki ay geçti.”
Tüm umutlarını alıp Balıkesir’e, valiliğe kadar gittiler. Ama orada da muhatap bulamadılar. "Not aldık, sizi arayacağız" denildi. Ama telefon çalmadı.
Emine Akbayram yorgun ama net konuşuyor:
“Biz bu sözlerden bıktık. ‘Sizi arayacağız’ diyorlar ama ne gelen var ne soran. Kış geliyor. Buralara çok kar yağar. Biz devletten başımızı sokacak bir ev istiyoruz. Bize bunu mu çok gördüler?” Hata varsa yapan onlar çekmemişler evi bizi çekip sağlam evleri çekip bizi römorka koyanlara ne diyelim...?
Akbayram Ailesi gibi, Türkiye’nin dört bir yanında afetten sonra yalnız bırakılan pek çok insan var. Onların sesi, sadece afet günü değil, sonrasında da duyulmalı. Çünkü her geçen gün, bir başka soğuk geceye uyanmak demek. Ve o soğuk gecelerde yalnız bırakılmışlık, en çok da yaşlıları üşütüyor. / Özel Haber :Macit Ermiş
