Her Tercih Bir Vazgeçiştir
Her Tercih Bir Vazgeçiştir
Kurulu düzenini bozup yeni yerlere yelken açmak, yeniden düzen kurmak yeni tercihlerimiz sonucunda gerçekten de vazgeçtiklerimizi doğrulayan bir söz. Gerçi benim konar-göçer ruhum bu durumdan gayet memnun. Benim için yeni yerler görmek, yeni insanlar tanımak ve yeni kültürler öğrenmek yaşamın vazgeçilmez amaçlarından. Gerçi öğrenilecek öz kültür de neredeyse kalmadı yozlaştıkça yozlaşıyor. Üstelik kaybolan kültürlerle beraber insani duygular da yerini çıkar ilişkilerine bırakıyor ne yazık ki. Mutlaka sizler de tecrübe etmişsinizdir ki insana verilen değer, ya parası ya da sağladığı fayda bitene kadar oluyor şu hayatta.
Ben de ”her tercih bir vaz geçiştir ”in ardına sığınarak birçok şeyden vaz geçtim yeni yaşam yerim olan Karaağaç’a gelirken. Hayalim yalın bir yaşamdı aslında. Lakin yalın yaşamın yani doğada yaşamın bir kadın için ne kadar zor olduğunun da farkındaydım. Bu nedenle kısmi doğada yaşamla idare ediyorum şimdilik. Aslında Şile’ye taşınırken karar vermiştim böyle bir yaşam için ancak olmadı. Mümkün olduğunca maddi şeylerden uzak, ruhumun kirlenmesine izin vermeden yaşamaya çalıştım yaklaşık on sene orada da. Yine de ne çok eşya biriktirmiş olduğumu buraya taşınırken fark ettim. Birçoğundan ve onlara hizmet etmekten kurtuldum sayılır yeni yaşamımla birlikte. İyi ki de kurtulmuşum yoksa bir de onları dert edinecektim bir türlü bitmeyen evimin inşaatının içinde. Ne kadar bilsek de gerçek olanın sağlıklı yaşamak, mutlu olmak, iyi anılmak ve ardında eser bırakmak olduğunu yine de insanız “mal canın yongası” diyoruz zaman zaman ve vazgeçemiyoruz onlardan.
***
Kurulu düzenimi bozdum lakin ne pişmanlığım var ne de endişem. Üzüntüm sadece yazacak bir gazetemin ve program yapacak bir radyomun olmaması şu anda. İleride olması ümidimi kaybetmeden yine de yazmaya ve proje üretmeye devam edeceğim. Lakin şu anda hayatımda olmadıkları için onlar da vazgeçtiklerim arasında yer aldılar. Televizyonu hayatımdan tamamen çıkardım. Hoş Şile’de de radyo olarak kullanıyordum genelde. Orada arabadan vaz geçmiştim burada ise en önemli ihtiyaç haline geldi. Çünkü burada ihtiyaçlarınızı temin edebilmeniz için ya Karaağaç merkezine ya da Burhaniye, Ayvalık gibi yakın ilçelere gitmek zorundasınız. Olsun köyde yaşamayı tercih etmemin getirdiği bu vazgeçişi de, son derece zor zamanlar yaşadığım ilk aylarımda sorun etmiyorsam sonrasında da sorun olmaz diye sevgi ile kabullendim.
***
En güzeli de paranız olsa da çula çaputa harcayacak bir yer yok bu civarda. Zaten gerekli gereksiz o kadar çok şeye harcama yapıyormuşum ki onu da burada fark ettim. İnşaat bitmediği için ne çamaşır makinem ne kıyafetlerimi asacak bir dolabım ne de yatağım var. Bu nedenle birkaç parça kıyafeti elimde yıkayarak kullanıyorum, bir fincan, bir tabak, bir çatal-kaşık da yeme ihtiyacımı karşılıyor zaten. Şu an için konforum yok lakin anladım ki onlarsız da yaşanılabiliyormuş. Bunları zaten tahmin ederek çıkmıştım yeni yolculuğuma o nedenle çok da sorun olmadı. En önemlisi bu tercihim karşısında vazgeçtiklerim bana sağlık kazandırdı diyebilirim. Bir hayli kilo verdim ve hatta raporlu olmasam doktor diyabet olduğuma inanmayacaktı tahlil sonucuma bakarak.
Temiz hava, sürekli hareket ve vücudumun ihtiyaç duyduğu kadar doğal beslenmem sonucunda sanki yeniden doğdum burada. İşler nedeniyle zaman zaman stres altında olsam da kendimi zinde hissediyorum en azından. Elbette isyan ettiğim zamanlar olmuyor değil, işte o zaman zeytin dallarının fısıltılarını hissediyorum kulağımda ve yaşamı asıl güzel kılanın manevi huzur olduğunu fark ediyorum tekrar tekrar. Kim bilir daha neler fark edeceğim ilerleyen zamanlarda ve fark ettikçe de sizlerle paylaşacağım.
Her tercih bir vazgeçiş olsa da önemli olanın; olaylara bütün olarak bakmak ve bir sebep için meydana gelen sonucun bize ne kazandırdığını fark etmek ve sonuç ne olursa olsun olgunlukla kabul edip şükretmek olduğunu düşünüyorum. Kim bilir belki de daha iyileri için…
