HÜSNÜYUSUF MİSALİ ŞEHİT OLDU YUSUF’LAR
Sonbahar ezgisini fısıldadı yüreğim, içimdeki çocuğa bir fısıltıydı bu. Aşk nedir, karşı cins arasındaki kalben iletişim nasıldır tarif edemem sizlere. Lâkin kişi önce kendini sevmekten başlamalı en büyük aşka. İçimdeki çocuğa, beğenerek okuduğum kitaplarımdaki o altını çizdiğim satırlara âşıktı benim gönlüm. Bir mutlu hece düşer dudaklarımdan yüreğime, Türk Edebiyatına dalıverir mısralarım. Özdemir Asaf’tan, Arif Nihat Asya’dan, Attila İlhan’dan esinlenen şirin dizeler ruhumda süslenir. Zamana aldırmaz, saatlere takılmaz ilhamım o vakit. Akrebin işine son verip yelkovanda gezinir de verimli dakikalara randevu veririm aşk saatimin tam ortasında.
Gri gökyüzü maviye bulanır, pembemsi bulutlardaki hülyalı bakışlar hüsnüyusuf çiçeğinde buluşur. İyilik ve kahramanlığın sembolü hüsnüyusuf çiçeğinde al renge boyanır Yusuf’lar, Mehmet’ler şahadete erince. Hüsnüyusuf misali şehit oldu Yusuf’lar. Yusufçuk böceğinin narin zar kanadı bir kelebeğe buse kondurur gelincik saati. Hüsnüyusufun ince duruşu, karanfil ile kasımpatına ilham olur. Sınırlanmamalı düşler, kahkahalar sıkıştırılmamalı içimize. Çiçek gibi gençliğimiz katmer katmer ilme boyanmalı elbet. Dudağımdan mutluluk hissi düşüverir, öleyazan mısralar kırgınlığından sıyrılır. Söğütlerin saçları rüzgârda taranırken hazan mevsimi güzelleşiverir ansızın. Günbegün sevdaya bürünür şu fani dünya.
İnsan varsa şiir vardır, şiir varsa aşk doğar, aşk varsa saygı artar, saygı arttıkça sevgi de çoğalır. Kahve telvesi rengindeki buğulu gözler gün gelir kahverengi yahut ela gözlü bir dilbere vurulur. Sol yanında bir sancı, sağ yanında ılık bir şefkat ile şiirsel dokunuşlar meydan okur sevgiye. Hasretin devrik cümlesi, hayatın sillesiyle küheylan misali çığlıktadır. Sonbaharın aşk kırıntıları damlar yüreğime, sararan her bir yaprak baş tacı olur. Hasret yüklü türküler bir eylül kızıllığında titrer de kasımda aşk başkalaşır. Yunus Emre’nin Yunus’ça şiirleri ilahî aşk ile yoğrulup ilahi ezgisinde salınır. Bendirin sesi ney sesine şifa olur da ney ezgisine âşık olur yürekler. Mevlana’nın ney’inden dinlemeli bir de hayatı, neyin ne olduğunu idrak edebilmeli kökten.
Eski radyolar gibi tavan arasına kilitlenir bazen aşk. Memleket aşkı ile geçmişin sevdası tavan arasına sıkışır da tuvale yansır her bir anı. An ya da an(ı)… Unutulmuş bir bestenin esrarengiz notalarına dargındır yitik zaman. Yitik zamanlarda meyve verir gençlik ateşi, sonbahar mevsimine söz verir evlenirken. Avuçlarımda terler güneş, saçlarımda asılıdır kır çiçekleri, yüreğime düğüm olur aşk türküleri. Yürekten yüreğe coşan nağmeleri ikindiüstü kızıla boyar sonbahar, günbatımında celallenir şımaran mısralar. Bir yıldız kayar öksüz kalan yüreğimde, öksüz mısralar şair sahibini arar ölüm saatinde. Azrail meleği o vakit en güzel ölüm meleğine bürünür nur yüzlü bir sanatçının edebî yolculuk gününde.
Vazomuzda esir olmasın güller, altın kafeste ölmesin ümitsiz bülbüller. Bülbülün güle olan aşkı kan kırmızı rengine bürünür de gülün dikeni bülbülü acıtmaz aşktan ötürü, ne de olsa aşkın gözü körelir aşktan ötürü. Uzaklardan çam kokusu yayılır etrafa, çam fıstıklarının lezizliği pelitler ile buluşur güz vakti. Mayısın sarı gülleri güz güllerine randevu verir de el ele tutuşur tabiat. Nefes nefese tutunur her dua, ilmek ilmek işlenir ruha. Anadolu’m, memleketim, toprağım, denizim, ormanım dile gelir aşka bulanan demde. Yosun gözlerde buğulanır zaman, cepsiz ceplere bereket olur manolyam. Manolya çiçeğinin enfes kokusu sümbülü kıskandırır aniden. Yıpranmış satırlar bir masal saatiyle onarılır, kötülüğe yama olur her bir iyilik.
Hüsnüyusuf çiçeğinin rengine tutuldu Yusuf’lar, Mehmetçik’teki vatan sevdasına âşık oldu asker delikanlılar. Türk genci doğuştan asker doğar ne de olsa, vatan aşkı beşikteyken dillenir alınyazısında. Bülbül idik, gül olduk tabiat aşkında. Gonca idik dal olduk yeşillik sevdasında. Söyleşirken lal olduk aşka tutulunca. Hişt, hişt aşka mı tutulduk yoksa? Aşka tutulmadan şiire sevdalanan yüreklerin en derin noktasında buluşalım inşallah.
