Köşe Yazıları

Kapalı Dört Duvar Gökyüzü Mavi

Her bir inanç kendini sorguya çekmiş adeta. Kapalı bir dört duvar arasında sadece gökyüzü mavisine uzanabilmekte düşünceler. Anne, baba, dede, torun aynı evde birinden uzak ancak temassız sadece bakışlarla konuşuyor adeta. Gözlerde hafiften bir korku. Evlerden gelen yankılar sadece televizyon sesleri. Geçmişte çocuk sesleriyle şen, gülüşmelerle bol sohbetli ve komşularla heyecanlıydı herşey.

Zengin fakir diye bir ayrımda yok. Herkes evlerde. Acısı olup cenazesi olan daha bir garip kaldı bugünlerde. Taziye evlerinin kapılarına demirden bir anahtar kilidi konmuş sanki. Soğuk ve buzdan düşünceler. Düğün evi mi? yapayalnız iki kişinin başına örülmüş bir taç tan ibaret bugünlerde. Düşünceler bile ardı ardına koşamıyor ağır ilerliyor ya öyleyse ya böyle acaba şöylemi yapsak bu mu daha iyi yoksa şu mu?soruları net değiliz net olamıyoruz adeta.Puslu camlardan bakışlarımız 60’lık yaşlılarımıza ayrı bir özen gösterircesine zaman ihtiyar delikanlılara hayat DUR! Der gibi.Onlarsa enerjik durmayalım koşalım dercesine haykırıyor sevgilerini.Bazen anlamsızlaşıveriyor güzelliklerin içinde bile herşey.Renklerini yitirmiş dört duvar gibi.Oysaki küçük Ayşe’nin ders notlarındaki şiir gibi olabilmeli herşey.

Ama değil bugünlerde olabilen tek şey bu şiirdeki gibi;

İlgili Makaleler

Biz inanan insanlarız heçbişey olmaz gı.

Sokaklarda geziyom ben burlada yok kötü bişey.

Sizi gorkutuyola yok öle olumu hiç.

Gezmeycezde napcez, bişey olmaz bize.

Mevsim dört bahar hergün aynı olcak deel ya.

Burunda akcek öksürükte olcek

İçesin adaçayını yatasın bi saat bişeyin kalmaz!….

 

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu