KENDİNİ SEVMEK
Sevmek ve sevilmek, insanoğlunun fıtratında yer alan bedava nimettir. Gülümsemek bedavadır mesela. Teşekkür edebilmeyi, özür dilemesini bilen bir dosta sahipseniz ona sımsıkı sarılın. An gider de anılar kalır geride, yaşanmış güzellikler kapınızı çalar zamanla. Hayattan şikâyet etmek yerine en güzeliyle şükretmeye odaklanır gönül. Yaralı bir kuş misali can çekişen mısralar özlü sözlerle canlanır. Ruhumuzu sevgiyle nikâhlayınca soluk soluğa kalır boş sözler. Kıskançlıktan yarılır sevemeyen kalpler, heyecana tutuşur kibirli gözler. Sevmek, ruhun özüdür ve güzelliğidir. Sevince kalbimiz sıcacık ısınır. Bir ağacı, çiçeği, böceği, dostu, ailemizi, kuşu sevmek de böyledir. Sevgi deyince insanın aklına ilk önce karşı cins gelmemeli. Hayata aşkla bakan insanların gözlerinde saklanır sevgi. Bir kalbin içinde yuva kurabilmişsek, bir duanın içinde yer edinebilmeyi başarabildiysek ne mutlu bize. Tüm kalbimizle sevince mutluluktan kabarır kalp, sanki aşırı heyecana gelince kalp krizi yaşamaktan korkar aşk. Sicim gibi akan gözyaşında ıslanır huzur. Kuvvetli bir sevincin eteklerinde bereketlenir anılar. Hicran yarası almadan visal saatini arzular kalp. Avuçlarımızda gülümseyen bebeklik kokumuz ne güzel şımarır tüm masumiyetiyle. Gözyaşımız nöbet tutar iyilikten yana, göz pınarları hareketlenir umutla. Kaybetmenin arifesinde duraklar bencillik. İyiliksever insanlar bencillik tohumlarını çürüterek sevgi tohumları gömer umut toprağına.
Güneş üstümüzü örter battaniye misali. Çocukken hani yorganın altına girince tüm kötülüklerden kurtulacakmışız gibi yorganın altında kendimizi güvende hissederdik. Gökyüzündeki güneş de kemiklerimizi ısıttıkça ne güzel güven verir, yaşama enerjimiz nefeslenir. Hayat sevince güzeldir tıpkı şarkı sözlerinde olduğu gibi. Anne babamıza olan sonsuz sevgi ve vefamız, kitaplara olan bağlılığımız, dostlara verilen önem, doğaya saygı bile sevmekten geçer. Seven insanın gözleri ışıl ışıldır. Damardan akan kan aşkla akar, şiire hasret kalan dudaklar sevgiyle ballanır. Güzeldir bir sevgi ikliminde barınabilmek, hoştur sevgiye lâyık olabilmek, tatlıdır sevinç tohumları.
Yaşamın ipuçları parmak uçlarımızda gizlidir anbean. Ayın parıltısı, dolunay saatinin bereketi, güneşin sempatikliği, tabiatın içtenliği, kuş seslerinin neşesi de kendimizi sevmekle başlar. İnsan kendini severse her şeyi sevmeye başlar. Güne başlarken aynada kendimize gülümseyerek bakmak, kendimizi aynada görmek bile kişiyi şımartır. Hafif çılgınlıktaki mutluluklara, ufak kaçıklık ve sessiz delilliklere alışmalı bir bünye. Nezaketi, saygıyı öğrenen bedenimiz tatlı dile daha bir olumlu yaklaşır. Bir tutam sevgide, bir kucak merhamette ve dünya dolusu iyilikte kaybolsun düşlerimiz.
