Kızıl saçlar ve Çiller
Gençliğim bir çınar ağacının dibinde
O gölge daha dün gibi anlatıyor geçmişi. O çınar ağacı hala aynı yerde, dev gövdesi ile yaprak yaprak döküyor günleri, ayları, yılları…
Gelelim o kızıl saçlara…
Mahalleli beni kızıl saçlı kız diye tanır. İşe gidişim güneşin eşliğinde çillerimin de yüzüme vuruşuyla birlikte çilli kıza dönüşürüm. İş çıkışı çınar ağacının gölgesindeki izim papatyaların sarı tozlarıyla karışır. Sarı papatyalar komşum olur adeta…Kızıl saçlı, çilli kız şarkısını söylerim.
Kızıl saçlarım vardı benim. Denizin dalgaları gibi dalga dalga büklüm büklüm süzülürdü omuzlarıma. Kızıl saçlı kız derlerdi. Birde şapkamla pileli eteğim adeta papatya yaprakları gibi pileleri sayışımla günü tamamlardım. Neydi o seviyor sevmiyor çığlıklarım…
Kızıl saçlarım vardı benim. Birde geçmişe dönüp yüz sürdüğüm Çınar ağacı. Hala aynı yerde anlatıyor zamanı ve kızıllıkları, alaca benekli uğur böceğini,yüzümdeki benekleri..
“Uuuç uuuç bööceek Annen sana terlik pabuç alacak…”
Kızıl saçların arasında bir uğur böceği. Uğurlumuy du uğur böceği? Hafif ayaklarıyla annesinin aldığı terlik ve babucu taşıyabilecekmiydi minik ayakları. Uğur getireceğim diye kızıl saçlarda dolaşıp duracak mıydı… ?
