KUŞAKTAN KUŞAĞA
Deruni duygularla kanatlanan doludizgin hatıralara merhaba…
Çocukluğunu özleyenler var mı? 1970-80 ve 90 kuşağı aramızda mı? 2000’li yılların nesli burada mı? Bir balo düzenlesek mesela, tıpkı Kül Kedisi masalındaki gibi… Birkaç kuşak bir araya gelip de hasbihal etsek. 1970’l yılların ağabeyleri 2000’li yılların çocuklarına teknoloji olmadan evvel daha mutlu olduklarını, o yıllarda mektuplaşma kültürünün çok popüler olduğunu paylaşsa akıllı telefon kurbanı olan evlâtlarımıza. 1980 ve 1990 kuşağı çocukları da aynı halkada diz dize oturup 1980’lerin sonundan 1990’ların başına dek, yüz yıllık anıları tazelese ve sokak oyunlarından demlenerek söze başlasa o an.
Fındık gazeline saklanan, mısır püskülünden bebek yaptığımız çocukluğa umut olan yıllara ışınlansak ya da. Bir mektup yazsak uzaktaki bir dostumuza ya da mektup kültürünü yeniden yaşatsak… Elinde akıllı telefonuyla, tabletiyle, hiç tanımadığı sanal arkadaşlarıyla odasına kapanan çocuklarımızı salıversek doğaya… Taciz olayları yok olsa da kız çocuklarımız güvenle koşuverse sokaklara. Güven kaybı yaşamadan öz güven aşılasak şu dünyaya. Çok şey istemiyorum şu insanlıktan, sadece bir gram vefadır aradığım. Ahde vefa, geçmişe saygı, anılara itaat misali hayaller kuralım. Kaosu defedip de yıldızlara uçalım. Hadi 1970, 1980 ve 1990 kuşağı delikanlıları! Işınlanın da 2000’li yılların çocuklarını yalnızlıktan, robotlaşmaktan, sanal âlemin tuzağından kurtaralım. Nesildaş olalım aynı halkada ve yeni güne umut dolu bir mektup yazalım.
ELİF YAVAŞ – 21 Temmuz 2020 Salı
* T.C. ADALET BAKANLIĞI BALIKESİR 1. NOTERLİĞİ’NDE İNGİLİZCE VE ALMANCA DİLLERİNDEN ZABIT TUTARAK “YEMİNLİ TERCÜMAN” OLDUĞUM GÜN.
