Ömür Boyu Öğrencilik

Ömür Boyu Öğrencilik

Öğrencilik de meslekten sayılır mı? Şu hayatta aslında ilim yolunda koşan her birey bir öğrenci midir? Öğrencilik herkese nasip olur mu? “Hayatta en büyük mutluluk, sevildiğimize inanmaktır.” der Victor Hugo. Öğrencilik de meslektir aslında. Sevildiğinizin farkındaysanız, sevmeyi alışkanlık edindinizse, kitapları ve insanları sevmeye çalışın. Çünkü kitaplarla beyin yormak, bilgi üretip bunu insanlarla paylaşmak, geleceğe birikim yapmak, emekliğe hazırlanan yetişkinlerin mücadelesi gibidir. Aslında ilim yolunda hepimiz acemi bir talebeyiz. Kendimi bildim bileli üniversite örgün eğitimden mezun olduğumdan beri eğitime hiç ara vermeden açıköğretim, uzaktan eğitim, yaygın eğitim, akşam dersleri sayesinde yeni üniversite bölümleri ve faydalı kurslarla kendimi yetiştiren biri olmuşumdur. İndirimli öğrenci kartımla halk otobüslerinden, tren yolculuklarından, kütüphanelerden, ören yeri ve müzelere ücretsiz girişlerden faydalanmak bile mutluluk verici. Eğitim, beşikten mezara dek devam eder. Ben kendimi ömür boyu öğrenmeye merak saran bir öğrenci olarak görüyorum.

Mesela bir binişlik halk otobüsü kartınız öğrenciler için 1.25 TL ise o anda elinizi cebinize atıp cebinizden 1 TL ve 25 Kuruş tutarındaki bileti tamamlayıp da şehrin bir ucundan öteki ucuna yarım saat seyahat etmek nasıl da mutlu eder her öğrenciyi. Bir avuç bozuk para inanın ki zenginliktir. Bursa’da Uludağ Üniversitesi lisans dönemi öğrenciliğimde o bozuk paralarımın çok bereketini görmüştüm. El emeği renkli kumbaramda sadaka ve camilere yardım için biriktirdiğim çok küçük paralarla artan şirin bir hazinem vardı. Bir de zor zamanlar için kenarda bekleyen bozuk para kesem vardı. Ben o madeni paralarla neler yaptım neler. Hayatımda bir kez dahi disko ve bar-kafe ortamına takılmadan, gece hayatına özenmeden, bir kez bile alkol ve sigara gibi sağlığa zararlı ürünlere para harcamadan, paramı israf etmeden harcadım o dört yıllık öğrencilik dünyamda.

***

Bozuk paralarımla sınav dönemindeki kırtasiye fotokopilerimi toptan rahatça öderdim, fakülte kırtasiyemiz ve bakkallar bir avuç bozuk paramı görünce kendi iş yerleri açısından meslekleri gereği çok sevinerek teşekkür ederlerdi. Kız yurdumuzla olan il dışı toplu gezilerimizde, doğum günü pastalarımızda, meyve saati alışverişimde, aileme yolculuk için hediye parası ayırdığım aylarda, kendimi minik tokalar ve kırtasiye malzemeleriyle mutlu ettiğim zamanlarda, BUSMEK otobüs biletime aylık olarak fazla para yükleyerek tarihî mekânları keşfetmeye çıktığımda, üzgün bir arkadaşımı küçücük bir hediyeyle mutlu etmek istediğimde, merak ettiğim bir okuma kitabını kütüphanem için satın almak istediğimde  işte hep o bozuk paralarımın bereketini görmüştüm.

Kendimize nazar değmesin diye ara sıra bozuk paramızın bile sadakasını gönülden vermek gerek. Dilenci deyip geçeriz ama her dilenciyi Hızır aleyyhisselâm bilip bir sakız parası kadar dahi iç cebimizden yahut cüzdanımızdan çıkarıp verebiliyorsak belki de o insanın duası korutacaktır bizleri. Öğrenci olmak güzeldir. Aklınla, zekânla bir yerleri hak ederek kazanmışsan, okumayı seviyorsan işte şanslısındır ve bu güzellik her kula nasip olmayabilir. Aslında parasız kalmak tamamen kendi elinizdedir. Zor zamanlarınız için kenarcıkta küçük birikimler yapın mesela, çevre edinin, okuldan artan zamanınızda yarım gün de olsa alanınızla ilgili bir işte çalışıp harçlığınızı çıkararak tecrübe kazanın, fakir bir öğrenciye haftada bir gün bir saat de olsa yüz yüze gönüllü ders anlatarak bilginizi aşılayın. İyilikten kötülük doğmaz.

***

Benim Bursa’daki öğrenciliğim pırlanta gibi geçti. Karşılıksız devlet bursumla da mesela mezuniyetimin hemen ardından kitap yayınlama hayalime kavuşmuştum. Üniversite bitince dört yılın ardından karşılıksız burslar, sosyal faaliyetler hepsi bitti ve asıl gerçek hayat o vakit başlamıştı Geçim derdi başlasa da bu kez de Balıkesir ilimizde yeniden mutlu olma yollarını buldum. Yıl 2020… Kamuda çalışan ev arkadaşlarımın aksine kendime ait ne bir evim ne arabam oldu, ne de bankada büyük bir birikimim. Hep eğitime yatırım yaptım, birilerini mutlu ettim, farklı şehirler gördüm, yabancı dile önem verdim, kendi ayağım üstünde dik durabilmeyi öğrendim. Yaptıklarımdan asla pişman olup da “keşke” demedim. “İyi ki” demeliyiz yaşadığımız her olay için. İyi ki hâlen öğrenciyim, iyi ki ay yıldızlı bayrağımın gölgesinde şu an rahat nefes alarak hayallerimi özgürce gerçekleştirebiliyorum. Hayat boyu ilim yolunda yolcu olan bir öğrenci olarak kalacağım.

ELİF YAVAŞ