Balıkesirli Terzi Ayşe Çakıroğlu: “Şalvar Kültürümüzün Devamı”

Yöresel Kültürün İzinde: Balıkesirli Terzi Ayşe Çakıroğlu 25 Yıldır Şalvar Dikiyor. Balıkesirli terzi Ayşe Çakıroğlu, 25 yıldır yöresel şalvar dikimi yapıyor. Babasından öğrendiği mesleği sürdüren Çakıroğlu, “Şalvar sadece kıyafet değil, kültürümüzün devamı. Atalarımızdan gördük, biz de yaşatıyoruz,” diyor.

Bir Aileden Gelen Miras: Terzilik

Balıkesir’de 25 yıldır terzilik yapan Çakıroğlu, bu mesleği adeta doğuştan seçmiş: “Babam da terziydi. Bizim meslek baba mesleği. Terzilik bize miras gibi geçti.”

Kumaşın kokusunu, makinenin ritmini çocuk yaşta tanıyan Ayşe Çakıroğlu, bugün hâlâ aynı tutkuyla iğne iplik başında.

Şalvar: Yöresel Kimliğin Devamı

Çakıroğlu’nun en çok diktiği kıyafet şalvar.

“Şalvar bizim yöreselimiz. Atalarımızdan gördük, gelenek göreneklerimizin devamı için çok önemli,”
diyor.

Balıkesir’in köylerinde hâlâ düğünlerde toplu şekilde şalvar giyildiğini anlatıyor:

“Köy düğünlerinde kadınlar eşarbı, tişörtü, şalvarı hep bir örnek giyer. Bu, birlik ve beraberliğin sembolüdür.”

Kumaşın Dili: Pamuk, Medine İpeği, Polyester

Şalvar dikimi ortalama iki saat sürüyor.

“Şalvarda prova olmaz, direk keser dikersin,” diyor usta terzi.

Kumaş tercihi ise müşteriye göre değişiyor:

• Pamuklu kumaş: Terletmez, yazın rahattır.

• Medine ipeği: Gösterişli, düşüşü güzel bir kumaştır.

• Polyester: Sıcağı hemen tutar ama uygun fiyatlıdır.

“Kumaşın kalitesi, giyenin konforunu belirler,” diyor Çakıroğlu.

Zamlar ve Değişen Maliyetler

Çakıroğlu, son yıllarda malzeme fiyatlarındaki artıştan yakınıyor:

“Dört yıl önce kumaş çok daha uygundu. Şimdi her şey pahalı. Modeller de arttı, belki ondan da maliyet yükseliyor.”

Bir zamanlar basit dikişlerle yapılan şalvarlar, bugün farklı model ve detaylarla çeşitlenmiş durumda.

Balıkesir'de Ağaç Altın DeğerindeÖzel Haberler

Pandeminin Etkisi: “Artık Herkes Kendi Makinesini Aldı”

Pandemi döneminin terzilik sektörünü ciddi şekilde etkilediğini vurguluyor:

“Pandemide herkes evine dikiş makinesi aldı. Evde dikmeyi öğrendiler. İnsanlar artık bize daha az geliyor ama şalvar yine popüler. O hiç kaybolmadı.”

Köklü bir meslek olmasına rağmen, teknoloji ve ekonomik sıkıntılar terziliği de dönüştürmüş durumda.

Kömürlü Ütüden Bugüne

Ayşe Çakıroğlu, babasının dönemini hatırladığında yüzünde hem gurur hem hüzün beliriyor:

“Babamın kömürlü ütüsü vardı. Makineyi eliyle çevirir, ayağıyla döndürürdü. O günlerden bugünlere geldik.”

Bugün modern makinelerle çalışsa da, o dönemin emeğini unutmuyor:

“Bizim işte teknoloji değişir ama emek aynı kalır.”

Bir Şalvarın İçine Sığan Kültür

Ayşe Çakıroğlu’nun atölyesi sadece bir terzi dükkânı değil; Balıkesir’in kültürel hafızasının bir parçası.
Her diktiği şalvar, geçmişle bugünü birbirine bağlıyor.

“Şalvar hep vardı, hep de olacak. Biz yaşadıkça bu kültür devam edecek,” diyor Çakıroğlu.