Sağım Solum Neşe Kokuyor

Sağım Solum Neşe Kokuyor

“Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk

Hiçbir yere gitmiyor…”

– Edip Cansever –

Sağım, solum neşe kokuyor. Hey dostlar, çocukluk içimde coşuyor! Gökyüzünün hep aynı yerde yukarılarda var olduğu gibi çocukluk da ilk günkü masumluğuyla hiçbir yere gitmeden içimizde duruyor. Taşınmasın çocukluğumuz yaban ellere, uçup gitmesin hatıralar ebediyete, mezar olmasın çocukluğu ölmüş kalplerde o tatlı hayallerimiz. Çocukken saklambaçta “Önüm, arkam, sağım, solum sobe!” deyip oyunda saklanan arkadaşlarımızı tek tek arayan ebe idik. Şimdi yine ebe olsak da sobelesek şu kötülükleri. “Sağım, solum neşe! Önüm, arkam sevgi! Dört bir yanım neşe, gel beni sobele!” şeklinde tekerlemeler çoğaltsak dilimizde. Dilimin ucunda badem şekeri gibi gezinir durur harfler, kelimelerden salıncak kurarım ansızın.

Türk şairimiz Edip Cansever’in ifadesiyle gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk. Varsın hiçbir yere gitmesin, yabancı bir kıtaya taşınmasın, kutuplara uçmasın, çölleri aşmasın, balta girmemiş ormanları keşfe çıkmasın, okyanusları seçmesin da bizimle yaşasın. Çocukluğa da yer açmalı tek göz odalar misali. Nohut oda bakla sofa tipi evlerin bacası tüten mutfaklarında horoz şekerini yalamaya devam etsin yine çocukluk. Gökyüzü gibi, ay dede gibi, güneş gibi, yıldızlar gibi kalıcı olsun çocukluk. İçimizde kal çocuk, her tarafımızı neşeyle doldur.