Şehitler…. Dün ve Bugün…
“Allah yolunda öldürülenlere “ölüdür” demeyin. Aslında onlar diridirler fakat siz farkında değilsiniz.” Bakara Suresi,154
Şehid, kelimesi kuranda elliden fazla ayette geçmektedir. Kelimenin çoğulu olarak Şüheda kullanılır.Şehid kelimesi Allah’ın isim sıfatlarından olan Şehid olarak da Kuran-ı Kerimde birçok ayette geçmektedir.
Şehidin kelime manası: Şahit, tanık, bir şeyin aslını ortaya koymada kendisine başvurulandır.
Şehitlik, malıyla ve canıyla Allah’ın varlığını ve birliğini ispat için çalışan ve onun dinini yüceltmek için gayret eden kimselere, Allah’ın verdiği bir ünvandır. İslam’da bütün varlığını Allah yolunda tüketen kimselere Allah, şehitlik makamını layık görmüş ve şöyle buyurmuştur:
“Allah yolunda öldürülür veya ölürseniz, Allah’ın bağışlaması ve rahmeti onların topladıklarından daha iyidir.” Al-i İmran Suresi,157
Her millet, inancı, vatanı, malı ve çıkarları için her şeyi göze alır ve bunlar için savaşır, ölür veya öldürür. Burada Müslümanın farklı olan yönü, bunların tümünü Allah için ve Allah’ın istediği gibi yapmış olmasıdır.
“Sakın Allah yolunda öldürülenleri ölü sanma, aksine onlar diridirler. Rableri katında rızıklandırılmaktadırlar. Onlar, Allah’ın kendilerine verdiği nimetten dolayı sevinç içinde olup, arkalarından henüz kendilerine katılmamış bulunanlar için de korku olmadığına, onların da üzülmeyeceklerine sevinirler.” Al-i İmran Suresi,169-170
“Onlar yaralandıktan sonra da Allah ve elçisinin çağrısına uymuşlardı. Onlardan güzel davranan ve Allah’a saygılı olanlara büyük bir ödül vardır.” Al-i İmra Suresi,172
Hayber Yahudilerinden Âmir’in Yesâr adında Habeşli kölesi vardı. Davarları güder dururdu. Hayber kalesinin kuşatıldığı sırada, davarları otlatmaktadır. Merak ederek,
Hz. Resûlullah sav’in huzuruna gelir.
“Sen neler söylüyor ve nelere dâvet ediyorsun?” diye sorar. Resûl-i Ekrem, sav
“İslâmiyete dâvet ediyorum. Allah’tan başka ilâh bulunmadığına ve benim de O’nun Resûlü olduğuma şehâdete, Allah’tan başkasına ibâdet etmemeye çağırıyorum.” Buyur,
Yesâr,
“Peki, ben, dediğin gibi iman eder ve şehadette bulunursam bana ne var?”
Resûl-i Ekrem, sav
“Eğer bu iman ve bu şehadet üzere olursan Cennet var!” der.
Bunun üzerine Yesâr, hemen orada Müslüman olur. Resûl-i Ekrem, ona bu iman ve şehadet üzere ölürse Cennete gireceğini söylemiştir.
Yesâr, “Yâ Resûlallah! Ben Habeşî (siyah tenli) çirkin yüzlü ve fakir bir adamım, bir köleyim! Bu halimle Yahudilerle çarpışır ve ölürsem yine Cennete girer miyim?”der.
Resûl-i Ekrem sav “Evet, Cennete girersin!”
Yesâr “Yâ Resûlallah! Şu davarlar bana emânettir. Şimdi ben onları ne yapayım?” diye sorar.
Peygamberimiz, sav “Onları buradan çıkar. Onlara doğru ufak taşlar at ve bağır! Onlar, sahiplerinin yanına dönecektir.” diyerek Yesâr’a yol gösterir. Yesâr yerden bir avuç kum alıp davarlara doğru savurur
“Haydi, artık sahibinize dönünüz.” dedi. Davarlar, sanki biri tarafından güdülüyormuş gibi, topluca gider.
İslâmiyetle şereflenen Yesâr, artık o andan itibaren Allah yolunda çarpışan bir mücahid olmuştur ve cesurca savaşır . Çok geçmeden şehid olur. Böylece, bir vakit namaz kılma fırsatını bulamadan Cennete giren Müslüman olmuştur . İbni Kesîr, Sîre, III, 361
“Hiç kimse cennete girdikten sonra bütün dünya’ya sahip olsa bile tekrar dünya’ya dönmek istemez. Yalnız şehitler, keramet (ve erdikleri nimetler) sebebiyle dünya’ya dönüp on defa şehit olmayı arzu ederler.’ Bizzat Peygamberimiz sav, bir defa değil birkaç defa şehit olmayı istemiş ve şöyle buyurmuştur: ‘Ruhumu kudret elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, Allah yolunda savaşıp öldürülmemi, sonra tekrar dirilip savaşarak tekrar öldürülmemi, yine dirilip savaşta öldürülmemi arzu ederim” buyurmuşlardır. Buhârî, Cihâd, 21;Müslim, İmâre, 109
Şehitler kanlı elbiseleri ile defnedilirler. Dirilme gününde de aynı hal ile dirilecekleri ifade edilmektedir. Peygamberimiz sav Uhud’da şehid sahabeleri elbiseleri ile defnettirmiştir. Onun sünneti de budur. Bu nedenle şehitleri bulundukları hal ile defnetmek Sünnet-i Rasulullah’tır.
Hz. Allah cc bizlere şehitliği veya mükafatını nasip eylesin ..
