Bülent Ecevit: Karaoğlan’ın İzinde Bir Ömür (1925 – 2006)

Gazetecilikten başbakanlığa uzanan bir yaşam… Ecevit, Kıbrıs Barış Harekâtı’ndan “ortanın solu” anlayışına, Türk siyasetinin en etkili figürlerinden biri olarak tarihe geçti.

Gazetecilikle Başlayan Yolculuk

28 Mayıs 1925’te İstanbul’da doğan Bülent Ecevit, babası Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Adli Tıp Profesörü ve CHP Kastamonu Milletvekili Fahri Ecevit, annesi ressam Fatma Nazlı Ecevit’tir.
Orta öğrenimini Robert College’da tamamladı, 1944’te mezun oldu. Aynı yıl Basın Yayın Genel Müdürlüğü’nde çevirmen olarak göreve başladı.

1946’da okul arkadaşı Rahşan Aral Ecevit ile evlendi. Aynı dönemde Londra Büyükelçiliği Basın Ataşeliğinde çalıştı. 1950’de Cumhuriyet Halk Partisi’nin yayın organı “Ulus” gazetesinde gazeteciliğe adım attı. Ulus kapatılınca Yeni Ulus ve Halkçı gazetelerinde yazı işleri müdürlüğü yaptı.

Harvard’da Araştırmalar, Dünyaya Açılan Kapı

1955’te ABD’nin Kuzey Carolina eyaletinde “The Journal and Sentinel” gazetesinde konuk gazeteci olarak görev aldı.
1957’de yeniden ABD’ye gitti, Harvard Üniversitesi'nde sekiz ay süren araştırmalar yaptı. Sosyal psikoloji ve Ortadoğu tarihi üzerine çalışan Ecevit, o dönemin rektörü Henry A. Kissinger ve isimleri Olof Palme ile Bertrand Russell gibi düşünürlerle tanıştı.

Siyasete Adım: CHP ve “Ortanın Solu”

1953’te Cumhuriyet Halk Partisi’nin gençlik kollarında siyasete atıldı.
1957 seçimlerinde CHP Ankara milletvekili olarak Meclis’e girdi.
1961’de İsmet İnönü hükümetinde Çalışma Bakanlığı yaptı.
1965 sonrası “ortanın solu” politikasını savundu; aynı adla bir kitap yayımladı.

18 Ekim 1966’da CHP Genel Sekreteri seçildi. Hitabeti, demokrasiye bağlılığı ve halkla iletişimiyle dikkat çekti. İnönü’nün istifası sonrası, 14 Mayıs 1972’de CHP Genel Başkanı oldu.

Kıbrıs ve Karaoğlan Dönemi

1973 seçim kampanyasında bir kadının “Karaoğlan nerede?” diye seslenmesiyle halk arasında “Karaoğlan” olarak anılmaya başladı.
26 Ocak 1974’te Milli Selamet Partisi ile kurduğu koalisyonda ilk kez Başbakan oldu. Aynı yıl tarihe geçen Kıbrıs Barış Harekâtına karar verdi.

1977’de bir suikasttan kurtuldu. Aynı yıl yapılan seçimlerde yüzde 41 oy almasına rağmen tek başına iktidar olamadı, azınlık hükümeti güvenoyu alamadı.

Siyaset Yasağı ve DSP Dönemi

12 Eylül 1980 darbesiyle tüm siyasi partiler kapatıldı.

Ecevit’e de 10 yıl siyaset yasağı getirildi.
1985’te eşi Rahşan Ecevit, Demokratik Sol Parti’yi (DSP) kurdu.
1987’de yasağın kalkmasıyla Ecevit yeniden siyasete döndü, DSP Genel Başkanı oldu.

1991’de DSP’den Zonguldak milletvekili seçildi.
1997’de ANAP lideri Mesut Yılmaz’ın başkanlığında kurulan Anasol-D hükümetinde Başbakan Yardımcılığı görevini üstlendi.

11 Ocak 1999’da DSP azınlık hükümetini kurdu ve dördüncü kez Başbakan oldu.

Son Dönem ve Veda

18 Nisan 1999 seçimlerinde DSP yüzde 22 oyla birinci parti oldu.
Ancak 2002’de hastalanmasıyla hükümet içi dengeler bozuldu, istifalar arttı.
3 Kasım 2002 seçimleri sonrası DSP barajı aşamayınca Ecevit siyasetten çekildi.
25 Temmuz 2004’te genel başkanlıktan ayrılarak aktif politikaya veda etti.

19 Mayıs 2006’da Danıştay saldırısında hayatını kaybeden Yücel Özbilgin’in cenazesine katıldıktan sonra rahatsızlandı.
Uzun süre yoğun bakımda kaldıktan sonra, 5 Kasım 2006’da GATA’da dolaşım ve solunum yetmezliği nedeniyle hayatını kaybetti.

Karaoğlan’dan Geriye Kalanlar

Gazeteci, şair, devlet adamı…
Bülent Ecevit, Türkiye’nin demokratikleşme yolundaki en sembolik isimlerinden biri olarak hatırlanıyor.
Sade yaşamı, dürüstlüğü ve halkla kurduğu sıcak bağ, onu bir siyasetçiden öte bir “halk simgesi” haline getirdi.