Unutulmuş Mısralar
Unutulmuş Mısralar
Kelimelerimden itizar eden gönül alfabemin masumane heceleriyle diz çöktüm unutulmuş mısralarda. Küçük mutlulukların alevlenmesine hayran kaldı hırçın deniz ve deli rüzgâr da. Kuşların çığlığına gelin olur şarkılar, gül dalına asılı kalıverir unutulmuş mısralar. Orhan Veli’nin Boğaziçi’ne olan sevdası misali anamın ninnisinin tutkunu olurum an gelir. An gelir çocukluğumu kucaklar ellerim, gün gelir maşuku olurum geçmişimin. Papatya sarısı düşlerde birken özlem, nasıl da şımarmak ister gökten sağanak boşanırken. Sicim gibi yağan yağmur damlacıklarının gölgesinde duaya uzanır merhamet elleri. Çocukken gökteki pamuk beyaz bulutlara bakıp hayaller kurardık. İşte biz o tertemiz neslin çocuklarıydık. Bulutların üstünde kitap okumayı, pamuksu düşlere uçmayı, sonsuzluğa kanatlanmayı, meleklerle komşu olmayı hayal ederdi minik kalbim.
Lavanta hasadından sonra avuçlarımıza sinen lavanta kokusunun hatıraları, eşyalar arasına konan kurumuş mandalina kabuklarının muştusu, gardırobumuzdaki rutubetin naftalin kokusuyla buluşan kekremsi havasını bastırır an itibarıyla. Portakal kokulu düşlerin habercisidir limon çiçeğinin albenisi. Unutulmuş mısraların senfonisinde kek çırpar sanki ruhumuzda cıvıldayan eski düşler. İnsanoğlu hayalleriyle yaşar ne de olsa. Hayallerine salıncak kurarcasına şiirsel düşler kuruverir ansızın. Türk olmanın, Türklük bilincinin coşkusu bile İstiklâl Marşı’nın mısralarında celallenir. İliklerimize dek titreriz millî marşın huzurunda. Geçmişini iyi bilmeyen bir nesil, mazisi sağlam olmayan bir devlet yıkılışa doğru sürüklenir. Unutulmayan mısraların unutulmamış tarihini dünyaya duyurmalı. Unutulmuş mısraların unutulmaz anılarında yolcu olabilmeli her insan. Unutulmayan özlü sözler, edebî mısralar yoldaşımız olur inşAllah.
