Zemheri

Zemheri

Gün güzel diye düşünüp çıktım yola

Ayışığı vururken şavkın yüzüne

Yaşım ermiş murada, tenim değmiş zamana

Bir acı vakit vurdu yüreğime saat 16.00’da

Bir ses geldi derinden bir kalbin durduğunu söyledi.

Tökezledim. Sustum. Sessiz çığlığımda boğuldum.

***

Annem diyemedim. Acının izi düştü gönlüme

Yangın yeri bedenim.

Sesim boğuk, zemheri ayazındayım.

Tarih fışkıran bir cami bahçesinde varlığım

Donuk bakışlarla, gökyüzünden düşen kar tanelerine bakan benim.

Acıyla sarılan bir gözdağım var, gözlerimi sarmalayan

Ve ben kimsesiz kalmış bir durulukta öylece zemherinin ortasındayım