Aşure Saray Tatlısı Olmuş

Aşure Saray Tatlısı Olmuş

Nuh Tufan’ından beri günümüze kadar sürdürülen bir gelenek olmuş aşure. Anneme göre ise, her kız çocuğu olanın yapması gereken ve bolluğu, bereketi getireceğine inanılan bir ritüel. Nedeni ne olursa olsun sorgulamadan, hem de sevdiğim için her sene düzenli olarak pişiriyor ve komşularımla paylaşıyorum. Bir saray bolluğu, bereketi içinde olmasam da kendi öz varlığımla mutlu ve harama el uzatmadan yaşadım bugüne kadar. Bu durumuma, yaptığım aşurelerin katkısı oldu mu bilemem ancak kızım için fayda sağlamadığını söyleyebilirim. Onca yıl önüne çıkan bir sürü engele rağmen eğitimini tamamlayıp bilim insanı olduktan sonra, kişiye özel açılan kadrolar nedeniyle geleceğine dair inancını yitirmiş durumda ve bakalım daha ne kadar direnecek beyninin başka diyarlara göç etmesine.

Aşurenin, insanın kaderini değiştiren, yönlendiren bir kerameti yok elbette ancak “tatlı yiyelim tatlı konuşalım” doğrultusunda sosyalleşmeye ve yardımlaşmaya katkı sağlıyor olabilir. Gerçi bu seneye kadar sosyal medyada yoğun olarak paylaşılan birbirinden güzel aşure fotolarını göremedim henüz. Belki de zamlardan etkilenen aşurelik ürün fiyatlarının el yakıyor olması neden olmuştur bu görsel zevke, kim bilir?  Zira hal böyle gitmeye devam ederse, canım aşure mitos olarak sadece Nuh Tufanı ile anılacak sanırım.

Bugün bir arkadaşımın sosyal medyada paylaştığı “ben arkadaşın, zeki, çevik, ahlaklı ve aşure getirenini severim” ironisini okudum, çok hoşuma gitti ve güldürdü beni. Mesajı alınca da hemen aşure yapmaya koyuldum. Aşure deyip geçmeyin bir hayli yorucu bir iş bu hele de usulüne uygun yapmaya kalkarsanız, hem de hava sıcaklığının tavan yaptığı şu günlerde.  Pişirme işlemini bitirmiş tam porsiyonlamaya geçmiştim ki, her yıl olduğu gibi “aşure ayı başladı” diye hatırlatma yapmak için aradı annem. Bu kez ondan önce davrandığım için, bana bir aferin kondurduktan sonra “kızım, aşure artık saray tatlısı olmuş. Ablan da malzemeleri aldı ancak malzemeler beş yüz liraya yakın tutunca şoka girdi. Bekliyorum, ne zaman kendine gelirse o zaman pişirecek o da” dedi.

Demet TOK

Köşe Yazarı