Balık Tutmayı Öğrenmek

Balık Tutmayı Öğrenmek

Yaşam içinde bazen karmaşıklıklar içinde boğulduğumuz ve kurtulmak için bir yol aradığımız olmuştur. Böyle durumlarda yakınlarımız bize çeşitli tavsiyelerle yardımcı olmaya çalışırlar. Belki de bunları zaten biliyor ya da denemişizdir zira daha da bunalmamıza sebep bile olabilirler. Çünkü beklediğimiz şey tavsiye değil de birinin elimizden tutup bizi çekmesidir içinde bulunduğumuz duygu durumundan. Oysa bu beklentimiz bize hiçbir zaman “balık tutmayı” öğretmez. O anlarda yapacağımız en doğru davranışın, her ne yaşıyorsak sükûnetle karşılayıp, önce kabule geçmek sonra çözüm bulmaya çalışmak olduğunu düşünüyorum.

Bazen bir kelime, bazen şahit olduğumuz ya da başımıza gelen bir olay balık tutmayı öğrenmemize yardımcı olur ya da balık tutma gücünü bize hissettirir. Önemli olan bize sunulan oltanın farkına varmak ve ucunda niye balık yok diye şikâyetçi olmamak.

Geçenlerde birçok mesaj içeren bir film izledim ve mesajlardan birisi tam da bu konu ile alakalı idi. Film şöyle başlıyor;  işini kaybeden genç bir kadın bunalıma girer ve bir dönemi evinden hiç dışarıya çıkmadan, telefonlara cevap vermeden geçirir. Sonra bir gün arkadaşının da ısrarı ile bu ruh halinin ona iyi gelmediğine ve en önemlisi hayatını idame ettirebilmek için yeni bir iş bulmasının daha doğru olacağına karar verir ve öz geçmişini tüm ilanlara göndermeye başlar. Sonuç başarısızdır çünkü her görüşmesinde işe göre fazla donanımlı olduğunu öğrenir. Tam umudunu kaybettiği bir gün karşısına bir ilan çıkar. “Bu güzel pansiyonun sahibi olmak ister misiniz” diye. Resimdeki pansiyon o kadar güzeldir ki dayanamaz ve ona sahip olmanın şartlarını okur. Yapması gereken tek şey, bu pansiyona neden sahip olmak istediğini dört yüz kelime ile anlatması ve komik bir bedel ödemesidir. Ne kaybederim ki diye yazmaya başlar ve böyle bir pansiyonun çocukluk hayali olduğundan bahseder. Birkaç gün sonra “kazandınız” diye cevap gelir.  Yeni bir yer ve yeni bir başlangıç için uzun bir yola çıkar. Pansiyon Yeni Zelanda’dır. Kadının yola çıkarken aklında, eski işyerinde bir türlü kabul ettiremediği güneş enerjisi ve çevre dönüşümü ile ilgili projelerini orada gerçekleştirmek vardır.

Neyse kasabaya geldiğinde hayal kırıklığına uğrar çünkü resimdeki pansiyonun yerinde bir harabe bulunmaktadır. Kandırıldığını düşünür lakin pes edip geri dönmeyi de göze alamaz çünkü tüm parasını yol masrafına ve pansiyonu almak için harcamıştır. İlk gecesi kâbus gibi geçer. Pansiyonda her şey yıkık, dökük, bozuktur. İlk günler zorlu geçer ne yapacağını nereden başlayacağını bilemez. Ancak pansiyonun en azından Amerika’ya geri dönene kadar yaşayabileceği bir yer haline gelmesi gerekmektedir. Kasaba halkı pansiyonun bu genç kadına satıldığını öğrenir ve eski sahibine duydukları sevgi, saygı nedeniyle bu tarihi pansiyonun kasabaya yeniden kazandırılmasını destekler. Genç kadının aklında ise bir an önce buradan gitmek vardır. Harabe pansiyonun resimdeki hale geri dönebilmesi için yapılması gerekenler onu korkutur ayrıca parası da yoktur. Kısa zamanda kasaba halkının sevgisini kazanır ve birbirine gönüllü yardım eden kasaba halkı genç kadına yardım etmek ister. Artık Çaykuşu Pansiyonu eski günlerine geri dönecektir.

Filmin devamını anlatmayacağım belki seyredecek olanlarınız vardır düşüncesi ile. Hemen hemen aynı tadilat sürecinden geçtiğim için kadın karakterle bütünleştiğimi hissettim filmi seyrederken. Sonunda kasaba halkının işe nereden başlayacağı konusunda kadına yol göstermesini, her fırsatta geri dönmekten bahsederken onun güzel bir iş çıkarmasına sebep olduğunu keyifle izlemiştim. Bu harika bir duygu eğer balık tutmayı öğrenmişsek her şeyin üstesinden gelebiliriz demektir.

Elbette düştüğümüzde ayağa kalkmamızı sağlayacak insanların varlığı çok önemli lakin ben, yaşamımız boyunca güçlü durabilmemiz ya da sorun olarak gördüklerimizle başa çıkabilmemiz için asıl gücün kendimizde olduğunu ve yaşam boyunca balık tutmayı öğrenmeye devam etmemiz gerektiğine inanıyorum.

Demet TOK

Şair/Yazar