Koklamaya Kıyamam, Benim Güzel Manolyam…

Koklamaya Kıyamam, Benim Güzel Manolyam…

Bugünlerde Balıkesir’in cadde ve sokaklarında sessizce yankılanıyor adeta. Çünkü şehir, baharın belki de en asil habercilerinden biriyle buluştu: Manolyalar açtı.

Ali Hikmet Paşa Meydanı’ndan Milli Kuvvetler Caddesi’ne, Atatürk Parkı’ndan Avlu’ya kadar uzanan güzergâhlarda manolya ağaçları, tüm zarafetiyle selamlıyor bizi. Ancak ne yazık ki çoğumuz bu selamı almıyoruz bile. Gündelik telaşlarımız, cep telefonlarımıza eğilen başlarımız, o eşsiz kokuyu ve güzelliği kaçırmamıza neden oluyor.

Manolya, Görselliğin Ötesinde

Bu çiçeğin sadece estetikle sınırlı kalmayan bir anlamı var. Osmanlı’dan Cumhuriyet’e, Türkiye’nin pek çok yerine dikilen manolya ağaçları; zarafet, sadakat ve asaletin temsilcisi olarak görülür. Şehir belleğine bir çiçekle anlam katmak… İşte doğayla kurduğumuz en eski, en sessiz ama en kalıcı diyalog.

Bir Efsane, Bir Aşk

Manolya çiçeğine dair anlatılan efsane, bu çiçeği daha da derin kılıyor. Rivayete göre manolya, kendisiyle birlikte büyüyen açelyaya âşık olur. Ancak karşılık bulamayan bu aşk, manolyanın kalbinin ikiye bölünmesine yol açar. Ayrılan parçalar, iki farklı ağaç olarak hayata tutunur: biri manolya, diğeri açelya…
Bir çiçeğin efsanesine bile böylesine incelikli bir dram yakıştırmak, aslında insanoğlunun doğaya ne kadar duygu yüklediğini de gösteriyor.

Şarkılar, Anılar ve Nezaket

Zeki Müren’in ses verdiği o unutulmaz şarkı, aslında bir dönemin yaşam tarzını da anlatır. Bir zamanlar Beyoğlu’nda yaşlı bir manolya ağacı vardı. Oradan alınan çiçekler, bir ay boyunca evde solmadan kalır, huzur getirirdi. Gülümsemeler eksik olmazdı o evlerden. Şimdi sadece anılar, kokular ve bir zamanların inceliği kaldı.

Manolya, Bir Sembol

Amerika’da Mississippi ve Louisiana eyaletlerinin resmi çiçeği olan manolya, öylesine yaygındır ki Mississippi’ye “Manolya Eyaleti” bile denir. Ne zarif bir düşünce: Bir çiçeği devlet kimliğine katmak. Belki de biz de Balıkesir’de, manolyayı sadece baharın gelişini haber veren bir çiçek değil, bir kültürel değer olarak görmeliyiz.

Manolya Gibi Yaşamak…

Görkemli ama sessiz. Güçlü ama kırılgan. Gölgesinde huzur, kokusunda zarafet taşıyan manolya gibi…
Belki biraz durup manolyalara bakmalı, onları koklamalı. Ve hayatı yeniden hatırlamalı:
Koklamaya kıyamam, benim güzel manolyam…

Macit Ermiş