Macit Ermiş

Sabahın serinliği, okul bahçesine dolan heyecanı bastıramıyordu. Balıkesir’in Altıeylül ilçesi Dinkçiler Mahallesi’nde, Göçmen Konutları’nda bulunan Naim Süleymanoğlu İlkokulu bu sabah kapılarını yeni eğitim-öğretim yılına açtı. İlk zil çaldığında, sadece çocukların değil, ailelerin de kalbi daha hızlı atmaya başladı.

Bahçede ellerinden sımsıkı tutulan minik öğrenciler vardı. Yanlarında anneler, babalar, dedeler, amcalar, halalar, teyzeler… Yani bir milletin geleceğine umutla bakan, geçmişiyle gurur duyan herkes oradaydı. Bir an için çocukların gözlerindeki merakla büyüklerin gözlerindeki gurur birbirine karıştı. İşte eğitim dediğimiz şey tam da bu bağın kendisi değil mi?

Balıkesir’in Kurtuluş Günleri: Eski Coşku Nerede?

Balıkesir… 6 Eylül 1922’de işgal zincirini kırıp özgürlüğe kavuşan bu şehir, yalnızca bir kurtuluş değil, aynı zamanda Anadolu’nun bağımsızlık ateşini yakan şehirlerden biri olarak tarihe geçti. “Kuvâ-yi Milliye Şehri” unvanını boşuna taşımıyor. Çünkü Balıkesir, işgale karşı sadece haykırmadı; örgütlendi, direndi ve ayağa kalktı.

Balıkesir Ali Hikmet Paşa Meydanı dün bir kez daha tarihle bugünü buluşturan bir güne sahne oldu. CHP Balıkesir İl Başkanı Erden Köybaşı, 4 Eylül Sivas Kongresi’nin 106. yıl dönümünde yaptığı konuşmayla yalnızca geçmişi anmakla kalmadı; bugünün siyasal atmosferine de sert mesajlar verdi.

Karesi’de sokak hayvanları için açılan doğal yaşam alanının açılışına katılanların ardından meydana gelen partililer arasında dikkat çekici bir tablo vardı. Milletvekili Serkan Sarı ve İlçe Başkanı Yücel Erişen biraz gecikmeli de olsa alana katıldı. Fakat esas olan, meydanda yükselen sözlerdi.

Köybaşı’nın konuşması, Mustafa Kemal’in Sivas Kongresi’nde Tıbbiyeli Hikmet’e söylediği o tarihi cümlelerle başladı: “Evlat, müsterih ol! Gençlikle iftihar ediyorum, gençliğe güveniyorum. Biz azınlıkta kalsak da mandayı kabul etmeyeceğiz. Parolamız tek ve değişmez: Ya istiklal ya ölüm!”

Balıkesir’in siyaset gündemine yıllardır damgasını vuran o mekân artık yok…Büyükşehir Belediyesi’nin ana binasının altında yer alan Fırıntaş Cafe, dün akşam sessizce kapılarını kapattı. İçerideki masa sandalyeler söküldü, fincanlar toplandı, yılların anıları kolilere dolduruldu. Yerine ise bambaşka bir konsept geliyor: Balıkesir’in dört bir yanında üretilen kooperatif ürünlerinin satılacağı yeni bir tanzim satış noktası.

Fırıntaş, sıradan bir kafe değildi. CHP’liler için hem buluşma hem de kulislerin kalbinin attığı bir mekândı. Karesi’nin Eski Kuyumcular Mahallesi’ndeki dar sokaklardan birine gizlenmiş bu kafe, kimi zaman il başkanlarının, kimi zaman milletvekillerinin, kimi zaman da partinin geleceğini tartışan gençlerin durağı oldu. Kısacası, Balıkesir CHP’sinin hafızasına kazınmıştı.

CHP’nin ülke genelinde yaşadığı sancılı süreç, Balıkesir’de siyasetin merkezine oturdu. Partililer bu durumu adeta bir “Kılıçdaroğlu sendromu” olarak nitelendiriyor. İl başkanlığında olağanüstü toplantı yapıldı, gözler mahkeme salonlarına çevrildi. Eylül ayı boyunca CHP’yi yakından ilgilendiren tam 15 dava görülecek. Ancak kritik tarih 15 Eylül. Çünkü o gün “Kurultay davasında” çıkacak karar, siyasetin akışını değiştirebilecek nitelikte.

Balıkesir örgütünde en çok konuşulan ihtimal, mahkeme kararıyla Kemal Kılıçdaroğlu’nun yeniden genel başkan ilan edilmesi. Bu olasılık, örgütte şaşkınlıkla birlikte bir panik havası da estirdi. Partililer, olası bir erken seçimde Kılıçdaroğlu’nun yeniden Cumhurbaşkanı adayı olmasının, seçmen üzerinde sandığa gitmeme veya protesto oy kullanma eğilimini artırabileceğini dile getiriyor.

Geçtiğimiz günlerde 45. Hukuk Mahkemesi’nin CHP İstanbul İl Başkanlığı seçimini iptal etmesi ve yerine Gürsel Tekin’i kayyum olarak ataması, Balıkesir’deki tartışmaları daha da alevlendirdi. Bu gelişmelerin ardından CHP Balıkesir İl Başkanı Erden Köybaşı, saat 17.00’de örgütü olağanüstü toplantıya çağırdı.

Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) Balıkesir Altıeylül İlçesi’nde günlerdir süren ve parti içi demokrasinin gerçek sınavına dönüşen delege seçimlerinde, ipi göğüsleyen taraf Hakan Keskin’in öncülüğünü yaptığı mavi liste oldu. Mahallelerden kırsal alanlara uzanan geniş katılım, yalnızca bir liste zaferi değil, aynı zamanda örgütün tabandan verdiği sert bir uyarı niteliği taşıyor.

Seçimlerin en kritik adreslerinden Bahçelievler Mahallesi’nde ise tablo çarpıcıydı: İl Başkanı Erden Köybaşı, Altıeylül Belediye Başkanı Hakan Şehirli’nin eşi ve belediye başkan yardımcıları delege seçilemedi. Partililer, “güçlü görünen isimler” karşısında sandıkta farklı bir irade ortaya koydu.

Cumhuriyet Halk Partisi Balıkesir örgütünde, bu yaz güneşten çok demokrasi sancısı yakıyor insanı. Altıeylül’deki delege seçimleri, sıradan bir mahalle yarışı olmaktan çıktı; adeta partinin geleceğine kurşun döken bir meydan sınavına dönüştü. Ve işte o sınavın en kritik sahnesi: Bahçeli Evler Mahallesi.

Burada seçilecek 107 delege, yalnızca o mahallenin değil, tüm ilçenin hatta Balıkesir siyasetinin rotasını değiştirecek güçte. Düşünün; 400 delegenin dörtte birinden fazlasını tek başına çıkaracak bir mahalle... Bu tablo, Bahçeli Evler’i sıradan bir seçim durağı değil, siyasetin kalbinin attığı merkez haline getiriyor.

Mavi listenin adayı Hakan Keskin, rüzgârı arkasına almış görünüyor. Ama siyasette rüzgârın ne zaman, nereden eseceğini kimse kestiremez. Karşısında Sinan Ayhan’ın beyaz listesi ve bağımsız girişimler, yarışın sadece matematikten ibaret olmadığını, duyguların, kırgınlıkların ve umutların da sahaya indiğini gösteriyor.

Balıkesir’in en merkezi noktalarından biri olan Çavuş Sokak, yıllardır süren baraka işgali ve görüntü kirliliğiyle gündemde. Sivil Toplumun Önü Kapalı Çavuş Sokak’ta yalnızca birkaç baraka değil, aynı zamanda çok önemli kurumlar var. Balıkesir Tabipler Odası, sendikalar, siyasi partilerin il temsilcilikleri ve çeşitli iş yeri ofisleri bu sokakta bulunuyor. Ancak görüntü kirliliği, düzensizlik ve işgal yüzünden bu kurumların kapıları adeta görünmez hale gelmiş durumda. Hatta öyle ki, doktorlar bile Tabipler Odası’nı bulmakta güçlük çekiyor.

Balıkesir Büyükşehir Belediyesi ana binasının batısında yer alan tarihi Çavuş Sokak, resmi işgaliye adı altında kurulan barakalarla adeta esaret altında. Esnaf bile olmayan kişilere verilen baraka izinleri, hem kurumların görünürlüğünü kapatıyor hem de mahallenin estetiğini bozuyor.

Balıkesir’in Altıeylül ilçesine bağlı Dinkçiler Mahallesi günlerdir büyük bir su krizinin ortasında. Mahallede 7024, 7053, 7056, 7057, 7072, 7087 sokaklar ve Çakmak çıkmazında beş gündür patlayan su boruları, tonlarca içme suyunu boşa akıtarak sokakları adeta dereye çevirdi.

İnşaat çalışmaları nedeniyle yolların trafiğe kapatıldığı mahallede, BASKİ’nin başlattığı yıkama çalışmaları su taşkınlarını daha da artırdı. Vatandaşlar, yaşanan bu tablo karşısında hem mağduriyet hem de büyük bir israfla karşı karşıya.

Mahalle sakinleri, defalarca WhatsApp üzerinden Dinkçiler Muhtarı Nilgün Çilesiz’e ulaşarak sorunun çözülmesini istedi. Ancak muhtarın BASKİ’den aldığı tek yanıt, “301528 numaralı talebiniz işleme alınmış olup gerekli kontroller yapıldıktan sonra tarafınıza dönüş sağlanacaktır” oldu. Günlerdir aynı cevabı dinleyen halk, çaresiz bir bekleyiş içinde.

Ahmet Akın’dan Basın Yayınına Dikkat Çeken Uyarı

Balıkesir Büyükşehir Belediye Başkanı Ahmet Akın, akşam saatlerinde esnaf ziyareti sonrası Büyükşehir Belediyesi binasının önündeki Mekik Sokak’ta vatandaşlarla buluştu. Samimi sohbetlerin yaşandığı buluşmada, sürpriz bir ayrıntı dikkat çekti.

Balıkesir’in Orhanlı köyü, sakin yapısıyla tanınan, küçük ama derin bir kültür mirasına sahip bir yer. Bu hafta sonu ise bu köy, tarihine altın harflerle yazılacak bir an yaşadı. On binlerce insanı ağırlayan Orhanlı, bir anda bir kültür başkentine dönüştü. Herkesin ortak paydası: Orhanlı Çerkes Festivali. Bu etkinlik, yalnızca bir kültür şöleni değil, aynı zamanda farklı kökenlerden gelen insanların, bir arada huzur içinde yaşamanın ne demek olduğunu gösteren bir anlam taşıyor.

Festivalin en büyüleyici yönü, tüm siyasi ayrımlardan uzak durarak halkları birleştiren ruhuydu. Ak Partili, CHP’li, köylü, kentli… Hepsi aynı meydanda buluştu. Bir yanda Çerkesya’dan gelen sanatçılar, diğer yanda Orhanlı’nın sakinleri… Herkes aynı şarkıya alkış tuttu, aynı halaya durdu. Bu birliktelik, günümüzün ayrışan toplumsal yapısında, kültürün gücünün ne kadar önemli olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi.

Acı Kayıp: Erken Gelen Bir Veda…Türk Silahlı Kuvvetleri’nde yıllarca şerefli bir görev, onurlu bir kariyer… Ve ardından sessiz bir mücadele: Kanserle geçen uzun yıllar.

Emekli Yarbay Figen Şen Dal, henüz 49 yaşında aramızdan ayrıldı. Onu kaybetmek, sadece ailesi ve yakınları için değil; tanıyan herkes için derin bir sarsıntı oldu. Çünkü Figen Hanım, görev bilinci kadar insanlığıyla, disiplinli yapısı kadar mütevazılığıyla da çevresine ışık tutan bir insandı.

29 Ocak 1898… Balıkesir o güne kara toprağın iz sürdüğü acılarla uyandı. Saatler 11.30’u gösterdiğinde yer sarsıldı,adeta gök çöktü. 7,0 büyüklüğündeki deprem, Balıkesir’i neredeyse tamamen haritadan sildi. Osmanlı arşivlerine göre 11 bin binadan yalnızca 51’i ayakta kalabildi. Düşünün, neredeyse koskoca şehir dümdüz oldu.

Osmanlı Telgraflarındaki Çaresizlik

Dönemin Karesi Mutasarrıfı Ali Bey’in merkeze çektiği telgraflar, felaketin büyüklüğünü gözler önüne seriyor:

Balıkesir siyasetinde bu günlerde farklı bir heyecan var. CHP’nin mahalle delege seçimleri, yalnızca bir “iç seçim” olmanın çok ötesinde anlamlar taşıyor. Çünkü delege yarışı, aslında gelecekteki ilçe kongrelerinin, oradan da il başkanlığının kaderini belirleyecek adımların ilki.

Altıeylül ve Karesi ilçelerinde günlerdir süren seçimler, tabanın nabzını göstermesi açısından da dikkat çekici. Sabahın erken saatlerinden itibaren parti binalarında başlayan oy verme işlemleri, akşam sandıkların kapanmasıyla birlikte yerini heyecanlı bir bekleyişe bıraktı.

Altıeylül’de özellikle Hakan Keskin’in mavi listesi ile Sinan Ayhan’ın beyaz listesi arasındaki rekabet, delegelerin tercihlerini neredeyse başa baş noktasına taşıdı. Kimi mahallede mavi önde çıktı, kimi yerde beyaz ipi göğüsledi. Sütlüce ve Dinkçiler’de mavi, Hacı İlbey’de ise beyaz üstünlüğünü ilan etti.

Balıkesir’in Pazaryeri Kültürü Kan Kaybediyor

Balıkesir’in Altıeylül ilçesinde, Hacı İlbey Mahallesi sınırlarında yer alan Perşembe Pazarı, artık ne sebze ne meyve kokuyor... Eskiden vatandaşların yoğun ilgi gösterdiği pazar yeri, bugünlerde adeta bir açık otoparka dönüştü. Tezgâhların yerini minibüsler, kamyonetler ve özel otomobiller aldı.

Gıda ürünlerinin, yerel üreticilerin, mahallelinin pazarlık seslerinin yerini artık korna gürültüleri, egzoz kokuları aldı. Perşembe günleri kurulmayan pazar, gün boyu araç trafiğine ve park ihtiyacına teslim olmuş durumda.

Balıkesir Büyükşehir Belediyesi binasının zemin katındaki Fırıntaş Kafe’de oturuyordum. Sakin bir akşam… Lavaboya girdim, çıktım… Bir baktım, Mekik Sokak’ta insanlar panik içinde. Çığlıklar, telaşlı adımlar… Elim çantama gitti, fotoğraf makinemi çıkardım. Meslek refleksi! Deklanşöre bastım, kareler ardı ardına düşmeye başladı.

Ama… Bir gariplik vardı. Ortalık toz duman, herkes depremden söz ediyor, oysa ben… Hiçbir şey hissetmemiştim!

Yıllardır gazetecilik yaparım. En küçük sarsıntıda bile irkilirim. Ama bu kez? Koca bir deprem yaşanmış, ben ise sanki bambaşka bir dünyadaydım. Önce “Küçük bir yer sarsıntısıdır” diye düşündüm. Ama telefonum çaldı… Yıllar önce ATV’de birlikte çalıştığım Anka Ajansı’ndan Kemal Gülmüş arıyordu. “Geçmiş olsun” dedi, ardından depremle ilgili bilgi ve görüntü istedi. O an anladım; bu sıradan bir sarsıntı değildi!

Bazen bir meyve, sadece bir meyve değildir…Bazen o meyve, toprağın bereketini, insanın emeğini ve geleceğe dair umudu taşır. İşte aronya tam da böyle bir meyve…

Balıkesir’in Altıeylül, Balya, Gönen ve Savaştepe ilçelerinde kök salan bu küçük ama güçlü bitki, Kuzey Amerika’dan çıkıp artık bizim köylerimizin toprağında nefes alıyor. İlk tadında keskinliğiyle insanı şaşırtan aronya, ardından bıraktığı ferahlık ve hafif tatlı buruklukla “ben buradayım” diyor. Bilim dünyasının “süper meyve” dediği aronya; antioksidan açısından zengin, bağışıklığı güçlendiren, diyabetten kalp sağlığına, hatta kansere karşı koruyucu etkileri bilimsel çalışmalarla kanıtlanmış bir mucize.

Büyükşehir Belediyesi Kırsal Hizmetler Daire Başkanı Gülnaz Çelikyurt Uzuner ile aslında yalnızca Çamlık Tepe’deki alıç ağaçlarını konuşmak üzere beş dakikalık bir görüşme planlamıştık. Ama onun kırsala olan ilgisi ve üreticiye duyduğu samimi destek, sohbetimizi bir anda tarımın geleceğine, üretici sorunlarına ve yeni ürün denemelerine taşıdı. Aldığımız bilgiler, adeta Balıkesir kırsalının yarınlarına dair bir yol haritası gibiydi.

Bazen bir deprem, sadece taşları değil; bir ömrün emeğini, çocukluk anılarını, soba başındaki sohbetleri de yıkar.

Sındırgı’nın kırsal mahallelerinde yaşanan sarsıntı, işte tam da böyle bir yıkımı getirdi. Kınık’ta 6, Koca Sinan’da 5 kerpiç ev yerle bir oldu. Ala Yaka’da da çatılar gökyüzüne açıldı. Can kaybı yok ama acının adı yalnızca “ölüm” değildir; evsiz kalmak da bir çeşit ölüm gibidir.

Daha şehir uykudayken mahalle sokaklarında dolaşan Çilesiz, Pazar sabahı su patlaklarını tespit edip tek tek görüntüledi. Çektiği fotoğraf ve videoları, bir an bile vakit kaybetmeden BASKİ’ye iletti. Ancak tonlarca su boşa akmaya devam ederken yetkililerden hâlâ bir adım gelmedi.

Mahalle kahvehanelerinde halkla oturup dert dinleyen muhtar, kimi zaman bir çocuğun okul çantasındaki yırtığı fark ediyor, kimi zaman da yaşlı bir mahalle sakininin “su borusu patladı” serzenişine kulak veriyor.

Nilgün Çilesiz’in sözleri ise yüreğe dokunuyor:

Akşam, Balıkesir’in yüz akı 100. Yıl Atatürk ve Kültür Parkı'nın (biz Balıkesirliler hâlâ “Çamlık” deriz) üstünde yavaşça eriyordu. Güneş, Çırpılı Dede Tepesi’nden süzülerek gölgeleri uzatıyor; parkta çocuk sesleri, kuş cıvıltılarına karışıyordu.

Aslanlı yolun taşları üzerinde, alışılmışın dışında bir enerji… Küçük bir kız çocuğu, Galatasaray formasını gururla taşırken 50 metre boyunca aralıksız takla atıyordu. Her dönüşünde yere değil, sanki hayaline, heyecanına, hayranlığına iniş yapıyordu.

Ağustos ayı Balıkesir'de yalnızca sıcak havaları değil, siyasi kulisleri de hararetlendiriyor. Cumhuriyet Halk Partisi’nin delege seçim takvimi netleşti. Mahalle mahalle örülen bu seçim süreci yalnızca kuru bir takvim değil; örgütün nabzını tutan, üyelerin iradesini yansıtan bir demokrasi yürüyüşüdür.

CHP Balıkesir örgütü, kuzeyden güneye, doğudan batıya sandık başında bir kez daha sözünü söylemeye hazırlanıyor. Kuzeyli CHP’liler 13 Ağustos’ta oy kullanmaya başlayacak ve 21 Ağustos’ta süreç tamamlanacak. Güneyli CHP’liler ise 16 Ağustos’ta başlayacakları bu yolculuğu ay sonunda tamamlayacak.

Listeler askıdan indi. O listede adını göremeyenlerin umutla baktığı itiraz süreci de sona erdi. Artık her şey kesinleşti. CHP’nin iki büyük ilçesi, Karesi ve Altıeylül'de üyeler 400 delegeyi belirlemek için sandık başına gidecek.

Cumhuriyet Halk Partisi’nde (CHP) iç siyaset yeniden hareketlendi. Delege seçimleri yaklaşırken, Balıkesir’deki tablo hem heyecan hem de rekabet dolu bir süreci işaret ediyor. Çarşamba günü askıya alınması beklenen üye listeleri, aslında tabelalara değil masalara bırakılmış durumda. Ancak asıl mesele o listelerin nerede olduğundan çok, içinde kimlerin olduğunda…

Parti tüzüğüne göre, 14 Nisan 2025 tarihinden önce CHP’ye üye olanlar oy kullanacak. Bu kritik tarih çizgisi, delege seçimlerinde belirleyici olacak. Balıkesir genelinde 20 ilçede CHP üye sayısı 47 bine ulaşmış durumda. İl Başkanı Erden Köybaşı, bu 47 bin kişilik listedeki 45 bin üyenin delege seçimlerine fiilen katılacağını açıkladı. Geriye kalan küçük fark ise doğal olarak ya yeni üyelikten ya da pasifleşmiş seçmenlerden kaynaklanıyor.

Kent merkezinin güneyindeki Altıeylül ilçesi bu dönemin en kritik sahnelerinden biri. Bugüne kadar 4 bin 600 kişi CHP’ye üye olmuş. Ancak sadece 4 bin 312’si, yani 14 Nisan öncesi üyelik yapanlar sandığa gidecek. İki yıl önceki seçimi yalnızca “bir oy” farkla kazanan Sinan Ayhan ve rakibi Hakan Keskin yeniden karşı karşıya. O tek oyun hikâyesi şimdi çok daha kalabalık bir üyelik yapısında, bambaşka sonuçlara gebe. Çünkü üye sayısı arttı, dengeler değişti. Artık masada sadece isimler değil, arka planındaki örgütsel destekler de yarışıyor.

Öyle haberlere denk geliyorum ki bu haber bir manşet değil, yüreğe dokunur diyorum.Örneğin Mersin’den gelen bir haber beni çok etkiledi. Bir ailenin üçüz çocuklarına “Gazi”, “Mustafa” ve “Kemal” ismini verdiğini okudum. İlk anlık tebessüm, ardından bir duruş… Çünkü bu, yalnızca bir isim tercihi değil, bir bilinç, bir duruş, bir vefa.

Her gün hayatın telaşında, ekranlara düşen sayısız içerik arasında kaybolurken böyle bir haber çıkıyor karşımıza ve sarsıyor insanı:

“Biz buradayız. Bu topraklara minnetimizi unutmuyoruz.” diyen bir aile…Kırmızı tişörtlerinin ortasında taşıdıkları ay-yıldızla poz veren o üçüz çocuklar, geleceğe umutla bakmanın adıdır aslında.

Bazı insanlar vardır; yaşarken sesleri duyulmaz ama öldüklerinde şehir susar…O sessizlik, yüreklere dokunan bir hatıranın, bir mücadelenin yankısıdır.Nizamettin Mutluer işte o sessiz kahramanlardan biriydi.O, kürsüde öğretmendi ama hayatın ortasında devrimciydi.Sınıfta kalemle, sokakta yürekle konuşurdu.

1982 Anayasası’na “Hayır” demek için direksiyon başına geçen kaç kişi tanırsınız?Tek başına, tek başına…Otobüsle değil, konvoyla değil.Bir otomobil.Bir yürek.Ve içinde koskoca bir inanç…Çünkü o yıllarda “Hayır” demek cesaretti.Ve Nizamettin Hoca, Balıkesir’de cesaretin diğer adıdır.Sistem onu gözaltına aldı, susturmak istedi.Ama o hiçbir zaman susmadı.Çünkü onun sesi yalnız kelimelerde değil; öğrencisinin gözünde, halkın vicdanında, dostlarının yüreğindeydi.Ve o büyük acı…Evladını 51 yıl boyunca, dört duvar arasında büyütmek.Evladına dokunamadan, uçurtma uçuramadan yaşamak.O acıyı kimselere yük etmeden, yıllarca taşımak…Bu ancak yüce bir kalbin, taş gibi sağlam bir vicdanın işidir.Sevim Mutluer de bu sessiz destanın kahramanlarından biriydi.Onlar birlikte bir yükü taşıdılar, birlikte bir şehir oldular.Şimdi ikisi de yok. Ama bu şehirde bıraktıkları iz, öyle derin ki…Taşın suskunluğunda, ağacın gölgesinde, eski bir okul sırasının çatlağında bile onlara dair bir şey var artık.Oğulları Mustafa Kemal ve Barış…Birinin adı cumhuriyet, diğerinin adı umut gibi.O aile sadece bir acı değil, bir değer bıraktı bu kente.Zağnos Paşa’da saf tutanlar o gün bir cenazeye değil, bir onura tanıklık etti.Bu yazıya duygular sığmaz. Bu vedaya kelimeler yetmez.Ama bir cümle var ki; belki her şeyin özetidir:Nizamettin Mutluer, bu kentin alnıdır. O alın, hep açık kalacak.Ruhun şad olsun hocam.Sen sustun ama bu şehir seni hep anlatacak.