Seçici Konuşmazlık Selektif Mutizm Nedir?

Seçici Konuşmazlık Selektif Mutizm Nedir?

Seçici konuşmazlık selektif mutizm çocukluk çağından itibaren ortaya çıkar. Çocuğun konuşma becerisi olmasına rağmen kendini rahat hissetmediği yerlerde konuşmama ya da konuşamama durumudur

Aileler çocuklarının normalde evde konuştuklarını, ev içerisinde bir problem yaşamadıklarını ancak sosyal çevrede ya da okulda konuşmadıklarını ifade etmektedir. Bu durum seçici konuşmazlık ya da selektif mutizm olarak ifade edilir.

Aileler genelde bu tür şikayetlerle kapı çalarlar. Seçici konuşmazlık; başka durumlarda konuşuyor olmasına rağmen , konuşmasının beklendiği özgül toplumsal durumlarda sürekli bir biçimde konuşamıyor olmasıdır. Bu problemin ortaya çıkma ve devam etme süresi en az bir aydır.

Çocuklar genelde okula başladıkları ilk zamanlarda utandıkları için konuşmamayı tercih edebilirler. Ancak ilerleyen zamanlarda da çocuğun konuşmama davranışı devam ediyorsa bu konuda tedbir alınması gerekir. Seçici konuşmazlığın bazen kendiliğinden ortadan kalkar. Bunun soncunda bu durum pek fark etmeyiz.

Bu tür durumlarda sadece çocukla çalışmaktan ziyade

• aile,
• kardeş,
• okul psikolojik danışmanı,
• sınıf öğretmenleri,
• ders öğretmenleri,
• dil ve konuşma terapistleri

gibi pek çok farklı disiplinin iş birliği içerisinde çalışması gerekmektedir.

Bu tür konuşmama durumlarına yönelik farklı açıklamalar mevcuttur. Ancak bilim insanları genel olarak erken dönemde meydana gelen düşük öz saygının etkili olduğunu söyler. Ayrıca güvensiz ev ortamı, duygusal sorunlar, geçmiş yaşamda oluşan travmatik yaşantılar gibi durumlarda ortaya çıkan problemleri kapsar. Bu tür durumlarda çocukla yapılan çalışmada çocuğun özgüvenine yönelik çalışmalar yapılır.

Geçmiş zamanlarda seçici konuşmazlığın anksiyete bozukluğu olduğu düşülmekteydi. Ancak yapılan çalışmalarla bu durum konuşma bozuklukları arasına alınmıştır.

Seçici konuşmazlık selektif mutizm geçmişten gelen tanılar nedeniyle farklı ekolleri kapsar. Bu yüzden aile ve öğretmen tarafından desteklenmeleri gerekir. Davranışçı terapi, bilişsel davranışçı terapi, oyun terapisi, aile terapisi gibi çok modelli yaklaşımlarla ortadan kalkar. Dil ve konuşmaya yönelik ortaya çıkan aksaklıklar sadece konuşma sürecini etkilemez. Çocuğun yaşam sürecini de etkiler.

Bu tür durumların fark edilmemesi,

Çocuğun daha fazla içine kapanmasına neden olur. Bu yüzden kendisini yetersiz hissetmesine, konuşmaktan tamamen vazgeçmesine neden olabilmektedir. Eğer ki bu konuda okul aile ve yönetim birlikte çalışmazsa çocuk için süreç daha da uzar.

Bazı durumlarda okul yönetimi, rehberlik servisi ve öğretmenlerin iş birliği içinde çalışmasına rağmen aile bu konuda gerekli özveriyi göstermez. Bu durumlarda ise aileye bir psikoeğitim verilerek durumun çocuk üzerindeki etkileri ailelere anlatılır.

Referans: evimdeterapi.com