Araba Tutkum

Küçüklüğümden beri hep arabalara ilgi duymuşumdur. Oyuncak koleksiyonlarımın çoğunu demir arabalar oluşturur.

Çocukluğumda onları özenle biriktirir ve canım sıkıldığında onlarla oynayarak harika vakit geçirirdim. Bilgisayar oyunlarında bile araba yarışı oynamayı tercih eder, müthiş keyif alırdım. Benim araba tutkum sadece taksi ile sınırlı değil tabii ki de inanılmaz bir şekilde kamyonları ve otobüsleri de severdim. Şehirler arası yolculuk yaptığımda mola verilen her terminaldeki otobüslerin fotoğrafını çeker arşivime eklerdim bir de onları kullanma hayalim vardı tabi.. Bir otobüsü sürmek nasıl bir şey?

Ya da yüklü bir kamyonu döndürmek hep bunun hayalini kurardım. Bugün bile kamyon ve otobüslere olan ilgim devam ediyor. Bisikletimi bile bir araba olarak hayal edip çocukluk arkadaşlarımla dolmuş taksicilik oynadığımız anılarım bile hala gözümün önünde canlanır. Bir de oyuncak kamyonlarımız vardı tabi onlarla bir yol yapım şirketi gibi çalışır sabahtan akşama kadar kum üzerine yol yapardık güzel günlerdi.. Artık bunlara nadir olarak rastlanıyor. Ailelerin çocukların eline vermiş olduğu tabletler şimdi daha revaçta.

Çocuk sabahtan akşama kadar tabletiyle oynuyor. Kimi aile çocuğuna laf anlatamadığı için tableti vermek zorunda olduğunu söylüyor, kimisi ise bu durumdan memnun. Çocuk nasıl olsa oyalanıyor mantığıyla onu tablete mahkum ediyor.

Neyse konumuza dönelim küçüklükten gelen araba tutkusu insan yedisinde neyse yetmişinde de odur derler ya bugün de devam ediyor. Küçükken hayalini kurduğum oyuncağıyla oynadığım arabayı şimdi kullanmanın keyfini sürüyorum. Bir de arabayı modifiye etme gibi tatlı bir hastalığım var. Bu konuda zaman zaman ailemle tatlı tartışmalar yaşasak da bunu seviyorum. Araba sevgimin yaşlanıncaya kadar bitmeyeceğini düşünüyorum acaba bir gün arabalardan sıkılır mıyım? Bence hayır…

Sevgiyle kalın..