YAŞAMAYI BİLMEK
Dertlerle yaşamayı öğrenme iyileşmenin ilk adımı ve iyi olmaktan ötesi. Hiç bu yaşam dertsiz olur mu? Hayata nasıl bakarsak oda bize öyle bakıyor. Mesele yaşadığımız iyi kötü birlikte yaşayabilmekte herşeyi .
Bir arabanın direksiyonunda siz iki adım ötesinde yürüyen bir yayaya çarpsanız. Ve yaya çarpımanın etkisi ile yere düşse. Siz arabadan inip o korku ile iyimi siniz demeye vakit kalmadan adam yerden toparlanıp havaya fırlasa ve İşte Bu! Diye bağırsa. Bir şey olmadı Allaha şükür ,az önce bir araba çarptı belki ölebilirdim bu kazada ama bilincim yerimde şükürler olsun diyerek sizede “geçmiş olsun” diyebilse…
Her yeni gün bilinmeyen onlarca yaşayacağımız olayla dolu.Bir bir atlatıp geçtiğimiz o günlerden bir gün değil hergün şükrederek geçirsek dertlerimiz olsada yaşamı keşke…Keşke dememek için sarılıp sevdiğimizi söylesek sevdiklerimize.
Bir gün heryönü ile güçlü bir iş adamı soğuk bir akşamüstü evine doğru yola çıkmış. Yolda bir dilenci kendisinden para istemiş. İş adamının banka kartlarından başka cebinde parası pek olmazmış. Bunun üzerine kendisine uzatılan soğuk elleri kendi elleri ile ısıtarak “kusura bakma kardeşim .Ben işadamıyım ama sana verecek hiçbir şeyim yok şa un ”demiş. Dilenci dururmu, “ Efendim daha ne vereceksiniz. Pis dilenci diyerek benden uzaklaşmadınız. Üstü başı temiz değil diyerek benden kaçmak yerine elimi sıktınız. Verdiniz efendim verdiniz. Bana dünyaları verdiniz. Kardeşimde dediniz. Bugün uzun bir aradan sonra bu soğuk kış gününde çorba içmiş gibi içim ısındı. Kalbimin ısısı bir ay sürer ki sevgiyi hatırlattı sevmeyi ve sevilmeyi unutmayanlar var dedirtti. Bana uzanan elinizle eve götürebileceğim onlarca his ve anlatacağım insanlık verdiniz. Daha ne olsun…
Küçük davranışlardan bile çıkabilecek büyük mutluluklar var önümüzde.Görebilelim ve yaşamayı doya doya sevelim diye.Dert mi varsa ne güzel yaşıyorum ki derdim var diyerek şükrü hatırlatmakta acıyla gelen ve bir çizgi üzerinde sapasağlam durabilmeyi öğreten nicelikte…
