Yazmak Ruhu Arındıran En Güzel Eylem

Yazmak Ruhu Arındıran En Güzel Eylem

Eşimin vefatından sonra başlamıştım yazmaya. O zamanlar Mehmet’e mektuplar adı altında yazıyor, ona kızımızdan ve o büyürken benim yaşamıma kazandırdıklarından bahsediyordum genelde. Üzülmesin diye de bu süreçte yaşadığım zorluklardan bahsetmiyordum aklımca. Şile’ye yerleştikten sonra yazma isteğim bir hayli artmıştı yılların birikimiyle. İş nedeniyle çok yer gezmiştim ve bir sürü insan karakteri gözlemlemiştim. Onların olaylara karşı davranışları, insan ilişkileri ve daha birçok sosyolojik gözlemlerim neticesinde bir hayli birikimim olmuştu. Hatta kendime bile itiraf edemediklerimi yazıya dökerek hesaplaşıyordum onlarla geleceğimi mutlu kılmak için.

İnsan ilişkilerini yönetmek başlı başına bir bilim konusu ve çaba göstermek gerekiyor. Çünkü hepimiz farklı karakterlerdeyiz ve hepimizin sevgi dili farklı. Çatışmalar da birbirimizin sevgi dillerini anlamaya çalışmadığımızdan ve birbirimizi dinlemediğimizden kaynaklanıyor zaten. Gerek kendimizin içinde olduğu gerekse sadece üçüncü kişileri ilgilendiren yaşamsal etkenlere karşı verdiğimiz tepkiler, hayatımızın bütününü şekillendiriyor ve ortaya bir karakter koyuyoruz. Sakin, saldırgan, gamsız, müşkülpesent, mağrur, mütevazı, güçlü, zayıf ve daha birçok karakter özelliği sayabiliriz. İşte yaşam içinde birçok karakterle birlikte vakit geçirdiğinizde kendi karakterinizi daha iyi analiz edebiliyor ve başkasında sevmediğiniz özellikleri kendinizde törpüleyebiliyorsunuz. Şu an ki “ben” de böyle oluştu. Elbette aile kültürü var temelde lakin onun üzerine koyacaklarınız kendi tercihleriniz. Kısacası ben insan olmayı seçtim diyebilirim  Hala da insan kalabilmek için mücadele ediyorum.

***

Bu nedenledir ki yaşamı zorlaştıran insanlarla cebelleşmektense kalem lekesini seçtim kırklı yaşlarımdan itibaren. Ne zaman ki sözlü ifadenin fayda sağlamayacağını fark ediyorum o vakit kâğıda döküyorum içimi ve zamanla fark ettim ki yazdıkça ruhum arınıyor. Yaşadığım, gördüğüm, hissettiğim her şeyi yazıyorum. İlk kitabımın adı da buradan geliyor. “Yaşamın Gören Gözle Yeniden Keşfi”

Maksadım insanlara ders vermek değil elbette zira bu haddim de değil. Lakin benim gibi maneviyatı önemseyen insanların hislerine de tercüman oluyorum bu sayede. Çünkü günümüzde bir hayli çığırından çıkan saygısızlık, hoşgörüsüzlük nedeni ile insanlar gördükleri çirkinlikleri ikaz etmeye korkar oldular. Aslında korkutan ikaz da değil, karşısındaki kişinin vereceği tepki önemli olan.

Bir keresinde Şile Maşatlık Parkında yürüyüş yaparken çiğdem kabuklarını yere atan bir gurup hanım görmüştüm. Yanlarına yaklaşarak; parkımız ne kadar güzel değil mi hanımlar, bizim için büyük bir nimet burası demiştim. Şaşkın gözlerle bana bakmış ve içlerinden birisi “evet” demişti çiğdem kabuğunu dudaklarının arasından puflayarak. Siz her akşam geliyor musunuz buraya diye sorduğumda “yakınlarda gidecek başka yer yok ki” diye cevap vermişti kabukları puflayan kadın. Peki, o zaman her akşam geldiğiniz yeri neden kirletiyorsunuz dediğimde de “çöpçüler bunun için var” diyerek gülmüştü. Aklı sıra dalga geçiyordu benimle.  Hımm öyleyse sizler de evinizin çöpçüsü olmalısınız diye cevap vermiştim ben de gülerek.

***

Çöpçüler var diye daha mı çok kirletmeliyiz bu durumda diye devam edecektim ki benimle iletişime geçen kadın “sana ne yahu sen git yürüyüşünü yap sen başımıza bekçi mi kesildin” demişti. Allah akıl fikir versin ne diyeyim “size iyi çitlemeler” diyerek yürüyüşüme devam etmiştim. Her tur döndüğümde kabukların biraz daha fazlalaştığını ve rüzgârdan etrafa yayıldığını görmeye dayanamadığım için yürüyüşten vaz geçerek eve dönmüş ve hemen yazmaya başlamıştım. En azından köşe yazımdan ilgili yetkililer etkilenir de duruma el atarlar düşüncesiyle.

Ne yazık ki zamanla ben de kaybettim bu ikaz etme durumumu verilen tepkiler nedeniyle ki fiziksel bir tepkiyle karşılaşmadım hiç şükürler olsun bu güne kadar. Neler duyuyoruz şu hayatta sonucu ölümle biten. Bu nedenledir ki insani özelliğini kaybetmiş insanlarla cebelleşip ruhumu kirleteceğime yazarak ruhumu arındırma yolunu seçtim. Dünle, bu günle ve gelecekle…

Demet TOK

Şair/Yazar