Balıkesir’de Ekonomi: Etiyle Değil, Fiyatıyla Ünlü Şehir Olmak

Balıkesir’de Ekonomi: Etiyle Değil, Fiyatıyla Ünlü Şehir Olmak

Balıkesir’i başka illerle kıyaslamak istemem, zira her şehrin kendi kimliği, üretim yapısı ve sosyoekonomik dinamikleri vardır. Ancak bazen yaşananlar, yapılan birebir gözlemler, bir karşılaştırmayı değil ama bir karşı duruşu zorunlu kılıyor.

Balıkesir denince akla ilk gelenlerden biri “bereket” olur. Toprağının verimliliği, süt ve et üretimindeki yüksek potansiyeliyle adından söz ettiren bir şehirde yaşıyoruz. Ne var ki çarşıda, pazarda, lokantada yaşanan gerçeklik bu bereketi pek de yansıtmıyor. Her gün biraz daha artan fiyatlar, kentlinin de kırsaldan gelenin de belini büküyor. Hadi üretmiyoruz desek, o zaman neden bu fiyatlar?

Geçtiğimiz haftalarda hem Yozgat’ta hem Erzincan’da yolum esnaf lokantalarına düştü. Mütevazı menüler, ulaşılabilir fiyatlar… Sivas’ta bir öğle yemeği, Balıkesir’de aynı porsiyonla karşılaştırıldığında neredeyse yüzde 30-40 fark gösteriyor. Oysa biz etin başkentiyiz diye övünüyoruz. Ama sanki bu övünç yerini yavaş yavaş “fiyatıyla da ünlü” olma durumuna bırakıyor.

Bu durumu sadece lokanta fiyatlarıyla da sınırlayamayız. Pazar yerinde domatesin, markette bir litrelik sütün fiyatı bile çoğu şehirden pahalı. Vatandaşın kafasında aynı soru: Bu şehirde her şey yetişiyor ama neden en çok burada pahalı?

Cevabı basit gibi ama çözümü zor bir sorun bu. Esnafla konuştuğunuzda çoğu dertli. “Biz değiliz” diyorlar. “Aracı kazanıyor, biz sadece ayakta kalmaya çalışıyoruz.” Haklılar da… Üreticiden tüketiciye uzanan zincirdeki her halka, fiyata bir bedel ekliyor. Ama bu bedel artık taşınamayacak seviyeye gelmiş durumda.

Balıkesirli olmak, hem üretmenin hem de tüketirken sabretmenin şehri haline mi geldi?

Kuşkusuz bu tabloyu düzeltmek, sadece fiyatlarla değil; üretimden tüketime kadar olan sürecin yeniden planlanmasıyla mümkün. Aracılarla üretici arasında denge kurulmazsa, bu bereketli şehir kendi halkına da pahalıya mal olmaya devam edecek.

Şehrimizin etiketleriyle değil, emeğiyle anılacağı günlerin gelmesi dileğiyle…

Enes Özkuru