Enes Özkuru

Yaz geldi, Balıkesir’in sahilleri yine doldu taştı. Altınoluk’tan Ayvalık’a, Avşa’dan Erdek’e uzanan kıyılar; berrak denizi, altın kumları ve serinleten meltemiyle hem yerli hem yabancı turistlerin gözdesi. Ancak güzelliğin ardına saklanan bir tehlike var: boğulma vakaları.

Her yaz sezonunda, “serinlemek isterken hayatını kaybetti” başlıklı haberlerle karşılaşıyoruz. Ne yazık ki 2024 yazında Balıkesir kıyılarında birkaç boğulma vakası yaşandı. Bazıları kontrolsüz noktalarda denize giren gençlerdi, bazıları da çocuklarını göz açıp kapayıncaya kadar kaybeden aileler…

Balıkesir’in 300 kilometreyi aşan kıyı uzunluğu içinde onlarca plaj, koy ve yüzme alanı bulunuyor. Fakat her güzel koy, her bakir plaj yüzme için güvenli değil. Bu nedenle özellikle ailelerin ve gençlerin denize girmeyi planladıkları alanları cankurtaran, bayrak sistemi ve deniz güvenliği altyapısına göre seçmeleri hayati önem taşıyor.

Balıkesir’de sabahın erken saatlerinde mahalleye yayılan keşkek kokusu, sadece bir yemeğin habercisi değildir. O koku, bir gelenektir. Bir birlikteliğin, bir duanın, bir adanmışlığın işaretidir.

Eskiden köy meydanlarında, şimdi şehir mahallelerinde… Kazanlar kuruluyor, tahta kaşıklar elden ele dolaşıyor. Keşkek pişiyor ama aslında kaynayan, sadece buğday değil. O kazanlarda birlikte yaşamanın anlamı, paylaşmanın gücü, dayanışmanın özlemi pişiyor.

Kimse sormaz: “Bu hayır neden yapılıyor?”

Kurban Bayramı’nı da geride bıraktık. Sofralar kuruldu, dualar edildi, büyüklerin elleri öpüldü, çocukların yüzü güldü. Ve yine her bayram sonrası olduğu gibi bir sessizlik çöktü üzerimize. Çünkü bayramlar da tıpkı hayat gibi, hızla gelip geçiyor.

Bir bir geçiyor günler.

Balıkesir’i başka illerle kıyaslamak istemem, zira her şehrin kendi kimliği, üretim yapısı ve sosyoekonomik dinamikleri vardır. Ancak bazen yaşananlar, yapılan birebir gözlemler, bir karşılaştırmayı değil ama bir karşı duruşu zorunlu kılıyor.

Balıkesir denince akla ilk gelenlerden biri “bereket” olur. Toprağının verimliliği, süt ve et üretimindeki yüksek potansiyeliyle adından söz ettiren bir şehirde yaşıyoruz. Ne var ki çarşıda, pazarda, lokantada yaşanan gerçeklik bu bereketi pek de yansıtmıyor. Her gün biraz daha artan fiyatlar, kentlinin de kırsaldan gelenin de belini büküyor. Hadi üretmiyoruz desek, o zaman neden bu fiyatlar?

Geçtiğimiz haftalarda hem Yozgat’ta hem Erzincan’da yolum esnaf lokantalarına düştü. Mütevazı menüler, ulaşılabilir fiyatlar… Sivas’ta bir öğle yemeği, Balıkesir’de aynı porsiyonla karşılaştırıldığında neredeyse yüzde 30-40 fark gösteriyor. Oysa biz etin başkentiyiz diye övünüyoruz. Ama sanki bu övünç yerini yavaş yavaş “fiyatıyla da ünlü” olma durumuna bırakıyor.

Şehir içi trafiği yoğunlaştıkça, Balıkesir sokaklarında iki tekerlekli araçlara olan ilgi hızla artıyor. Özellikle gençlerin tercih ettiği motorlar, artık sadece bir tutku değil, aynı zamanda ekonomik bir ulaşım alternatifi olarak da öne çıkıyor. Peki bu değişimin arkasında yatan nedenler ne?

Balıkesir gibi büyümeye devam eden şehirlerde, park yeri bulmak neredeyse bir şans işine dönüşmüş durumda. Otomobil almak artık sadece araç sahibi olmakla sınırlı kalmıyor; bakım, vergi ve yakıt giderleri de vatandaşı zorluyor. Bu noktada motosiklet, düşük yakıt tüketimi ve kolay park imkanıyla avantaj sağlıyor.

Balıkesir’de özellikle yaz aylarında Altıeylül’den Akçay’a, Karesi’den Ayvalık’a kadar pek çok yolda motorcuları görmek mümkün. Rüzgarı hissetmek, doğayla bütünleşmek isteyenler için motor kullanımı, şehir yaşamının stresinden kaçışın da anahtarı.