Do’nun Bakış Açısı
Do’nun Bakış Açısı
Bir yıldızın avucunda, ayaklarını uzatmış sarkıtıyordu aşağı. Gölün dibinde yüzen balıklar acıkmışa benziyordu. Bir balık pullarını saçtı ve uçmaya başladı. Diğer balıklar pullarının dökülmesinin yerine daha sert pullar çıkması için bekliyorlardı. Uçan balık bulutlara değmeden çırpındı. Gökyüzü bugün hiç olmadığı kadar bereketliydi. Yağmur bulutları yağmur için hazırlık yapmışlardı bile. Pullu balık bulutların birine oturdu. Bir meşe ve bir söğüt ağacı oradan oturan balığı izlediler, küstah bir tavırla balık ağacın yapraklarını inceliyordu. Yağmur yağarken, yağmur tanecikleri birer birer yere iniyor ve tekrardan buharlaşıyorlardı. Söğüt ağacı buluta eğildi, yaprakları birden rüzgârla dağılıverdi. Yağmur yağmaya devam ederken söğüt ağacının yaprakları dünyanın bir ucundan öbür ucuna uçuştu. Balık yeryüzüne geri dönmeyi planlamıyordu ama şimdi mecburdu. Yaprakları toplamalı ve yapraklardan kendisine yeni bir ağaç yapmayı planlıyordu.
Do, bahçesinde dolanan kediyi izledi. Bahçenin Do’ya göre en güzel kısmı Fesleğen ordusu kısmıydı. Onları yaklaşık 20 sene boyunca izliyor ve takip ediyordu. Fesleğen ordusu balıklardan oluşan bir orduydu. Kedilerle yaklaşık asırlar boyunca sessiz bir savaş sürmüşlerdi lakin galibiyet olmamıştı. Bunun nedeni bir efsaneydi. Efsaneye göre günün birinde pullu balıklardan biri dünyanın en güzel bulutlarını dolaşacak ve en güzel pullara sahip olacaktı böylece kedilerden bile güçlü olabilecekti.
Do bu efsaneyi büyük kedi dedesinden duymuştu daha henüz o zamanlar küçük bir kedi yavrusuydu.
Şimdi süt içmek yerine yetişkin kedi mamaları yiyordu. Yaşadığı yeri çok iyi biliyordu ve pullu balığı yenebilecek tek güçlü kedi olduğuna inanıyordu. Her sabah erkenden kalkıyor şehri geziyordu. Diğer bütün kedilerden özel bir sezi gücü olduğuna inanıyordu, sadece en kaliteli mamaları yiyor ve insanlara eşlik ediyordu. Yağmurun yağmasını o kadar uzun zamandır bekliyordu ki geçen günlerde bir çiftçiye eşlik ederken duymuştu, yağmur yaklaşıyordu.
Nursima Akyürek
