O Balıkesir Bir Daha Gelir mi?
O Balıkesir Bir Daha Gelir mi? Çocukluğumuzun Balıkesir’i bir başkaydı… Ne dijital ekranlar vardı ne de bu kadar beton yığını. Mahalle aralarında top oynarken...
O Balıkesir Bir Daha Gelir mi?
Çocukluğumuzun Balıkesir’i bir başkaydı… Ne dijital ekranlar vardı ne de bu kadar beton yığını. Mahalle aralarında top oynarken çarpılan dizlerimizin acısını, annemizin avucundaki şefkatli dokunuş hafifletirdi. O mahalleler artık ya otopark, ya da apartman.
Sabahları mahalle bakkalının önünden geçen simitçinin sesiyle uyanırdık. “Taze simit var, gevrek gevrek!” diye bağırırdı. Bugün çocuklar kahvaltıya telefondan çizgi film açarak oturuyor. O zamanlar televizyon bile akşam saatlerinde açılır, çocuk kuşağını beklemek sabır işiydi. Ama ne tatlı bir bekleyişti o…
Yaz akşamlarında Yaylada çay bahçeleri dolup taşardı. Aileler sandalye taşıyarak gelir, dondurma alır, çocuklarını gözünün önünden ayırmazdı. Bugün Yaylada alışveriş merkezinin gölgesinde, o eski muhabbetler çoktan silindi. Kuşluk vakti çarşıya inilir, Bedesten’den iğne-iplik alınırdı. Karesi’nin kalabalığı bir başka olurdu. Şimdi Karesi’yi bilen bile azaldı.
Pazar günleri Bigadiç’te ve Karesi’de bisiklet süren çocukları görürdünüz. Bisiklet yoksa dert edilmezdi, çünkü top vardı, ip vardı, sek sek vardı. Oyun çoktu, vakit boldü, mutluluk bedavaydı. Şimdi çocukların oyun arkadaşı tablet.
Ve en güzeli: Herkes birbirini tanırdı. Sokakta bir yetişkin görsek selam verirdik. “Kolay gelsin” demeyi, “afiyet olsun” demeyi mahalle kültüründen öğrenirdik. Şimdi selam vermeye korkar hale geldik. Komşuluğun yerini yabancılık aldı.
O eski Balıkesir’de, herkesin biraz herkes olduğu bir sıcaklık vardı. Kalpler daha ferah, yüzler daha tebessümlüydü. Çünkü hayat yavaştı, çünkü insanlar birbirine yakındı. Şimdi çok uzağız birbirimize, aynı şehirde farklı dünyalarda yaşıyoruz.
Belki o günler bir daha gelmez… Ama hatırlamak, unutmamak, o ruhu yaşatmak bizim elimizde. Çünkü bir şehir sadece yollarıyla, binalarıyla değil; anılarıyla, yaşanmışlıklarıyla var olur.
O Balıkesir bir daha gelir mi bilmem. Ama içimizde yaşatmaya devam edersek, belki de hiç gitmemiş sayılır.