Bugün Öğretmenler Günü.. Bazı Acılar Hiç Eskimiyor

1993 yılının serin bir sonbahar akşamı…

Bitlis’in Erikli köyünde görev yapan iki idealist öğretmen, Yasemin Tekin ile eşi Bayram Tekin, küçük lojmanlarında mütevazı bir sofranın etrafında oturuyordu. Yanlarında 3 yaşındaki kızları Betül, parçalanmış ekmek kırıntılarıyla oyun oynarken kahkahalar saçıyordu. Bir köy okulunda, karla çevrili dağların ortasında yine umut büyütüyorlardı.

Sonra gecenin sessizliğini insanlığın kararmış yüzü bozdu.

25 Ekim 1993’te teröristler lojmana saldırdı. Yasemin Tekin, Bayram Tekin ve minik Betül, o akşam şehit edildi. Betül’ün minicik elleri, düşen ekmek kırıntılarını hâlâ kavrıyordu; o görüntü bu ülkenin hafızasına kazındı ve hiç silinmedi.

Yasemin öğretmen sekiz aylık hamileydi.

Kurşunlar yalnızca bir insanı değil, doğmamış bir canı da hayattan kopardı. Bayram öğretmen ise, ailesinin o hâlini gördükten kısa bir süre sonra aynı saldırıda yaşamını yitirdi.
Bu vahşet, yaşanan binlerce acının içindeki en derin izlerden biriydi.

Toplumun büyük kesimi, yüzlerce sivilin, onlarca öğretmenin, bebeklerin ve doğmamış çocukların katledilmesinden sorumlu gördüğü kişiye “bebek katili” derken, bu acıları unutmadığı için böyle söylüyor. Çünkü bu topraklarda en masumlar hedef alındı: çocuklar, öğretmenler, hemşireler, köyün tek ışığı olan insanlar…

Bugün bazı çevrelerin geçmişi yok sayıp terörün başını meşrulaştırmaya çalışması, “anneler ağlamasın” sözünün ardına saklanmaları, yüreklerde açılmış yaraları daha da derinleştiriyor. Oysa analar zaten ağladı.

Kanlı ayakkabıyı koklayan anneler…

Tabutun başında gözyaşı bile dökemeyen, acısı donup kalmış anneler…
Doğururken gülen, toprağa verirken soluğu kesilen anneler…

Bugün Öğretmenler Günü.

Bugün, minibüslerin arkasında köy köy dolaşan eğitim neferlerini, tebeşiri kırılan öğretmenleri, iki odalı lojmanlarda umut taşıyanları anma günü. Fakat Yasemin Tekin’i hatırlamadan, Bayram Tekin’i anmadan,
Betül’ün küçücük avuçlarını düşünmeden, Dünyaya gözlerini açamayan o bebeği unutmadan, Bu günün hiçbir anlamı tamamlanmış sayılmaz. Bugün, tüm şehit öğretmenlere borcumuzu yeniden hatırladığımız gündür: Işığı onların bıraktığı yerden taşımak. Çünkü bu ülke her zaman öğretmenlerin omuzlarında yükseldi. Bugün yine öyle.