Kul Oldum ..

Kul Oldum ..

Bismillâhihirrahmanirrahim

“ Ey iman edenler; Allah’a karşı gelmekten sakının ve peygamberine iman edin ki, size rahmetinden iki kat pay versin, size kendisiyle yürüyeceğiniz bir nur versin ve sizi bağışlasın. Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir.”Hadîd, 28

“Bizim için bu dünyada da bir iyilik yaz, ahirette de. Çünkü biz sana varan doğru yola yöneldik.” Allah şöyle dedi: “Azabım var ya, dilediğim kimseyi ona uğratırım. Rahmetim ise her şeyi kapsamıştır. Onu, bana karşı gelmekten sakınanlara, zekatı verenlere ve âyetlerimize inananlara yazacağım.”Araf, 156

“Onlar, yanlarındaki Tevrat’ta ve İncil’de yazılı buldukları Resûle, o ümmî peygambere uyan kimselerdir. O, onlara iyiliği emreder, onları kötülükten alıkoyar. Onlara iyi ve temiz şeyleri helal, kötü ve pis şeyleri haram kılar. Üzerlerindeki ağır yükleri ve zincirleri kaldırır. Ona iman edenler, ona saygı gösterenler, ona yardım edenler ve ona indirilen nura (Kur’an’a) uyanlar var ya, işte onlar kurtuluşa erenlerdir.”Araf, 157

Peygamberimiz sav buyurmuşlardır,

“Kuvvetli mü’min, (Allah katında) zayıf mü’minden daha hayırlı ve daha sevimlidir. (Bununla beraber) her ikisinde de hayır vardır. Sen, sana yararlı olan şeyi elde etmeye çalış. Allah’dan yardım dile ve asla acz gösterme. Başına bir şey gelirse, “şöyle yapsaydım, böyle olurdu” diye hayıflanıp durma. “Allah’ın takdiri bu, O, ne dilerse yapar” de. Zira “eğer şöyle yapsaydım” sözü şeytanı memnun edecek işlerin kapısını açar.” (Müslim, Kader 34; İbni Mâce, Mukaddime 10)

Hakikî kul olmak tüm inananlarn ortak hedefi olmalıdır.

Hakikî kulluk; hamd, şükür ve zikir ile nefeslerimizin yıkanması ve her ahvâlde Allah rızâsının aranmasıdır.

Hakikî kulluk, hayatın med-cezirleri içinde Hâlık’a teslimiyettir.

Hakikî kullluk, gönül âlemimizin nûranîleşmesi, irfanı elde edebilme neticesinde nimetleri idraktir.

Hakikî kulluk, dünya ve ukbâ hayatımızın saadet, huzur ve sürûrudur…

Hakikî kulluk, Hakk’a mîrac etmeye bir fırsat ve insanoğluna verilmiş  en büyük saltanattır. İnsanın, kulluktan daha büyük bir saltanatı hiçbir zaman olmamıştır. Bu nedenle Peygamberimiz  Efendimiz sav  «Kul Peygamber» olarak isimlendirilmiş  ve bütün Enbiyâ sultan olmuştur.

Hz. Mevlânâ, kulluk hususunda ayrı bir şevk ve heyecanla Hz. Allah cc’ye  şöyle duâ etmiştir,

“Ben kul oldum, kul oldum, kul oldum…”

“Ben âciz kul, kulluğumu îfâ edemediğimden utandım. Ve ben başımı önüme eğdim…”

“Her köle âzad edilince sevinir. İlâhî! Ben ise, Sana kul-köle olduğum için sevindim…

Rabbimiz bizleri ve tüm inananları Râzı olduğu kullardan eylesin ..