Azabı Hafifler…Hurma Dalı

Azabı Hafifler…Hurma Dalı

“Yedi gök, yer ve bunlarda bulunan herkes O’nu tesbîh eder. O’nu hamd ile tesbîh etmeyen hiçbir şey yoktur. Ne var ki siz, onların tesbîhini anlamazsınız. O, hilm sâhibidir, bağışlayıcıdır.” (İsrâ, 44)

Bu ayet ile bizlere haber verilen, tabiatta var olan her şey ve yaş bir yaprak dahî bizim idrâkimizin dışında zikir hâlindedir Peygamberimiz sav, insanları ağaç dikmeye ve çevreyi yeşillendirmeye teşvik etmiştir. Kendisi de ashâbına bu hususta bizzat örnek olmuştur. İbn-i Abbâs ra şöyle rivayet etmiştir,

Rasûl-i Ekrem sav, iki kabrin yanından geçerken onlar hakkında,

“İkisi de azap görüyorlar, ancak (kendilerine göre) büyük bir günahtan dolayı değil. Birisi söz götürüp getirdiğinden, diğeri de küçük abdest bozarken îcâb ettiği sûrette korunmadığından (üzerine sıçrattığından) dolayı muazzeb oluyor.” buyurdu.

Akabinde yaş bir hurma dalı istedi.

Onu ikiye ayırdı ve daha sonra bunları kabirlerin başına birer birer dikti. Sonra da sözlerine şöyle devâm etti.

“Kurumadıkları müddetçe onların azâbını hafifletmeleri umulur.”

(Müslim, Tahâret, 111)

Rasûlullah sav, Mekke-i Mükerreme’nin yanında Medîne-i Münevvere ve Tâif bölgelerini de harem (korunacak yer veya koru) ilan ederek oralardan ağaç kesmeyi, bitki örtüsünü tahrip etmeyi ve avlanmayı yasaklamıştır .(Ebû Dâvûd, Menâsık, 96; M. Hamidullah, İslâm Peygamberi, I, 500; a.mlf., el-Vesâik, Beyrut 1969, s. 236-238, 240.)

“Allah Rasûlü’nün korusu içinde bulunan ağaçlara sopa ile vurulmaz ve onlar kesilmez. Fakat zarûret hâlinde hayvanların yemesi için hafif ve yumuşak bir şekilde rıfk ile sallanarak yaprakları silkelenebilir.” (Ebû Dâvûd, Hac, 95-96/2039)

Yine Hârise Oğulları kabilesinin otlak yeri için,

“Kim buradan bir ağaç keserse mutlaka onun yerine bir ağaç diksin!” buyurmuştur. (Belazurî, Fütûhu’l-Büldân,17; İbrahim Canan, İslam ve Çevre Sağlığı, İstanbul 1987, 59-60)

Ebû Du’şum el-Cühenî ra’in dedesi şöyle anlatır.

“Rasûlullah sav hayvanlarına yedirmek için elindeki sopayla bir ağacın dallarına vurarak yapraklarını dökmeye çalışan bir bedevîyi görmüşlerdi. Yanındakilere,

«–O bedevîyi bana getirin, ancak yumuşak davranın, onu korkutmayın!» buyurdular. Bedevî yanına geldiğinde:

«–Ey bedevî! Yumuşak bir şekilde ve tatlılıkla sallayarak yaprakları dök, vurup kırarak değil!» buyurdular.

Bedevînin başı üzerindeki yaprakları hâlâ görür gibiyim.” (İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-Gâbe, VI, 351)

Rasûlullah sav bir taraftan mevcut bitkileri muhâfaza ederken, diğer taraftan da çevreyi yeşillendirmeye teşvik ediyorlardı. Bir defasında şöyle buyurmuşlardı.

“Kıyâmet kopuyor olsa ve birinizin elinde bir fide bulunsa, kıyâmet kopmadan onu dikebilirse bunu hemen yapsın!” (Ahmed b Hanbel,Musned,III, 191, 183)

Peygamberimiz sav’in şu hadîs-i şerîfleri de ağaç dikenler için ne güzel bir müjdedir:

“Bir Müslüman herhangi bir ağaç veya bitki dikerse, ondan yenilen şey kendisi için sadakadır, ondan çalınan şey kendisi için sadakadır, yabânî hayvanların yediği şeyler sadakadır, kuşların yedikleri sadakadır, bir kişinin ondan alıp eksilttiği şey de kendisi için sadakadır.” (Müslim, Müsâkât, 7)

Asbâb-ı kirâmın ileri gelenlerinden Ebu’d-Derdâ ra Şam’da ağaç dikmekteydi. Yanına birisi yaklaştı ve hayretle,

“Sen, Peygamberimiz sav’in yakın arkadaşı olduğun hâlde, ağaç dikmekle mi meşgul oluyorsun?” dedi.

Ebu’d-Derdâ ra şu cevâbı verdi,

“Dur bakalım, hakkımda böyle acele hüküm verme! Ben Rasûlullah sav’i şöyle buyururlarken işittim,

«Bir kimse ağaç diker de o ağacın meyvesinden bir insan veya Allâh’ın mahlûkâtından herhangi bir varlık yerse bu, o ağacı diken kimse için sadaka olur .(Ahmed b Hanbel, Musned, VI, 444)

Rabbimiz bizlere ve tüm inananlara dünyayı cennet gibi yemyeşil yapmayı nasip eylesin.

Hüseyin Yıldırım