Mesleğin son temsilcileri
Terzilik mesleğini sürdüren ve çırak yetişmediğini söyleyen Terziler, sektördeki son durumu ve meslek hayatlarındaki anılarını anlattılar.
Balıkesir’in ünlü isimlerini giydiren ve her biri farklı alanda öncü olan terziler, mesleğe dair unutulmaz anılarının detaylarını Merhaba’ya anlattılar.
Mehmet Evyapan: 1978 Yılından beri terzilik yapıyorum. Erkek terzisiyim. Sırf dikim yapıyorum. İşler eskisine göre azaldı. Artık çırak yok. Yeni nesil yetişmiyor. Terzilik farklı. Hazırlara benzemez. Özel müşterilerim var. Hazır giymeyen ve özel dikim isteyenler var. Bir takım elbiseyi 350 liraya dikiyoruz. Hazır giyimde de neredeyse aynı fiyat. Müşteriler de kredi kartı var diye gidip hazır alıyorlar. Kumaş da çok önemli. Ben Büyükşehir Belediye Başkanı A. Edip Uğur’a da kıyafet dikiyorum. Edip Bey hazır giymez. Özel dikim ister. Sedat Marmaralı’nın son zamanlarında kıyafetlerini ben diktim. O da giyimi seven biriydi.
Terzi İsmail Şen: Teknoloji iyice arttı. Bizim de mesleğimiz de gözden düştü. Şimdi çırak bile yetişmiyor. Sadece tadilat yaparak ev geçindirmek neredeyse hayal. Biz emekliyiz. İdare edebiliyoruz ama geçinimini terzilikten sağlayanlar için durum kötü. Sermaye varsa tutturabilirler ama zor. Ben komple dikimi bıraktım tadilat yapıyorum. Benim mesleğim kadın terziliğiydi. Günümüzde eski kumaşlar yok. Eski kumaşlar bitti. Tadilat çok pahalı değil. Pantolon paçası kısaltma 5 TL, etek boyu yapma 10 TL. Öyle çok pahalı değil. Bu işin okkası, terazisi yok.
Devir Terzisi Süleyman Demir: Terzilik en iyi günlerinde. Eskiden para kazanamıyormuşuz. Şimdilerde elbise tadilatına çok önem veriyorlar. Biz de tadilat yaparak geçimimizi sağlıyoruz. Ben kırk seneden beri terzilik yapıyorum. Mesleğimin ilk yıllarında dikim yapıyordum. Şimdi zamanım yok. Tek başıma da olduğum için tadilat yapıyorum. Eskiden Sümerbank kumaşları vardı. Öyle kalitelilerdi ki şimdi onun kadar kaliteli kumaş bulunmuyor. Terzilik çok güzel bir meslek. Mesela eskiden Almanya’dan gelip özellikle bana dikim yaptıranlar vardı.
Terzi İmran Dönmez: Ben 1978 yılından bu yana terzilik yapıyorum. Ama 1995 senesinden beri aynı yerimdeyim. Eskiden dikiş yapıyordum. Dikişten tadilata geçtiğim için biraz daha farklı. Ama emeği çok fazla, zaman yetersiz. Bizim işimiz severek yapılan işlerden. Eskiye göre farklı. Kumaşlar da günümüzde daha farklı. Detayları arttı. Naylon oranları fazla. Eski kumaşlar daha kaliteliydi. Dikişe daha kolay geliyordu. Şimdikiler biraz daha farklı tabi. Emeği çok kalitesi az oluyor. Bizim mesleğimizde çırak sıkıntısı var. Bizden sonra gelecek nesil yok. Genç nesil sıkıntıya gelemiyor. Zorlayıcı işlerde başarı sağlayamıyorlar. Ben mesele Balıkesir Valisi’nin eşine dikim yaptım. Garnizon Komutanının eşine dikim yaptım.
Nevzat Çakıcı: 1977 yılından beri terzilik yapıyorum. Komple dikim yapmıyorum. Artık tadilat ve örgücülük yapıyorum. Mesela örgüdeki sökülen yerleri kendi ipiyle dikiyorum. O işi de Balıkesir’de benden başka yapan yok. Örgüdeki iplerin sökülmesiyle açılan yerleri kendi ipiyle dokuyoruz. Bu çok özel ve yapılmayan bir iş. Çanakkale’den, Manisa’dan bize kargoyla örgü işi geliyor. Bizim mesleğin en büyük zorluğu çırak yetişmemesi. Gençlerin talebi hiç yok. Mesleğimiz 5-10 sene içinde tamamen bitecek. Balıkesir’de örgücülüğü benden sonra devam ettirecek kimse yok.
Aynur Bölüktaş (Nur Moda Evi): Ben yaklaşık 30 seneden beri mesleğin içerisindeyim. Komple dikim, tadilat ve dikiş üzerine herşeyi yapıyoruz. Dikişe rağbet azaldı. Eskiye rağbet azaldı. Şu sıra tadilat daha ağırlıkta. Balıkesir’de imkanlar sınırlı olduğu için istediğimiz gibi kumaş bulamıyoruz. Bulunsa da fiyatlar çok yüksek.
