HEP VE HİÇ

Hiçlikten hepliğe yol alırız kimi zaman. Varoluşun şükrünü eda etmek istercesine “hiç” iken “hep” olmak isteriz. Hüzünle beslenen yaralar tebessüme nağmeler yağdırır da gözbebeklerimizin muştusu olur iyi niyet. Meçhule giden bir edebiyat gemisinin kaptanı oluruz şair kalemimizle. Yok’tan var eden yaratan da var’dan yok etmeyi, ölmeyi ve dirilmeyi hepimizden iyi bilir. Ölüm meleği canımızı almadan evvel, “hep” iken “hiç” olmaya gömülmeden güzel hayaller kurmalıdır her insan. Güzel gören, güzel düşünür; güzel düşünen de hayatından zevk alıp mutlu olur sonuçta.

Gençlik su misali akıp gider fark edemeden. Doludizgin hayallerimize koşan mısralar şiir durağımızda nefeslenir. Ya hep’sindir ya da hiç’sindir şu hayatta. “Hiç” olup silinerek gitmektense “hep” olup köklü bir şeyler üretmek insanlığa haz verir. Nefesimiz kandil edasıyla avuçlarımızı ısıtır da mum misali dillenir düşler. Mum ve kelebeğin aşkı gibi dillenir bülbülün güle olan hasreti. Ya hep’sindir ya da hiç. Hiçi hiçine yaşamaktansa hepi hepine ve hepsini kucaklayıp da musmutlu yaşamak gerek şu hayatı. Hiç’lerden sıyrılıp hep’liğe uzanan gönül köprünüzün bereketi her daim kaleminizde şenlensin.

ELİF YAVAŞ

TARİH: 09 Eylül 2019 – Pazartesi

Edremit / BALIKESİR / TÜRKİYE