Toprak Konuşsaydı
Toprak Konuşsaydı
Şu kara toprağın dili olup da konuşsaydı kim bilir ne kadar şikâyet edecekti insanoğlunu. Toprak ana konuşsaydı dile gelecekti çivit mavisi bulutlar. Toprağa bir verirsin sana bin verir, kapkara toprakta yetişen mahsuller nasıl da rengârenk olgun meyveleriyle bizi selâmlayıp sevindirir. Yağmurun ardından mis gibi uçuşan toprak kokusu, toprak üstünde yeni biçilen taze çim kokusu, toprak fırında pişen ev ekmeğinin leziz kokusu muhteşem hatıraları toplar hafızamızda.
Dili olaydı da konuşaydı şu toprak ana. Gün gelip de ahrette hesap vakti yaklaştığında tanrının sessiz kulları olan hayvanlar da konuşacak, insanoğlunun kendilerine nasıl işkenceler ettiklerini gözyaşlarıyla haykıracaklar. İşte o vakit orman yangınlarını kasten çıkaranlar da son nefesine dek günahlarını çekecekler. Yaşken kesilen gencecik ağaçlar, zarar verilen taze fidanlar, acımasızca öldürülen doğa hayvanları, kirlettiğimiz şu dünya tıpkı amel defterimizdeki iyilik ve kötülükler gibi listelenecektir.
Çiftçinin nasırlı ellerinde, alın terinin izinde, alnının teri kurumadan emeğinin ücretini alan tarla kadınımızın mutluluğunda, gündeliğini (yevmiye) aldıktan sonra çiçekli kumbarasındaki harçlıklarının bereketini çoğaltan bir çocuğun tebessümünde aramak gerek bir de toprağın mutluluk sesini. İşte kara toprak madalyon öbür yüzünde bu kez çok neşeli olurdu ve dile gelseydi insanlığı överek savunurdu. Toprak konuşsaydı suskunluğunu boşaltırdı kurak yahut verimli tarlalara.
Üzmemeli toprak anayı, yağmur duasına çıkıp kalpten dua etmeli susuzluktan çatlamış topraklara, yağmurun ardından gülümseyen yedi renkli gökkuşağının altında iyi dileklerde bulunmalı toprağın hatırına. Topraktan geldi ve sonunda yine toprağa dönecek âdemoğlu ne de olsa. Toprakla pişen el emeği kupanız sıcacık çayınızla buluşsun, yağmurun ardından gelen mis kokulu tabiat kitap okuma saatinize ilham olsun.
