Köşe Yazıları

YEMİNLİ TERCÜMANLIK ANISI

Tarih: “22 Ekim 2019 Salı”. T.C. Adalet Bakanlığı Balıkesir 1. Noterliği önünde yemin ettiğim, evrak imzaladığım, ayağa kalkarak yüksek sesle yemin metnini okuyup imzaladığım, zabıt tutularak noter önünde “Türk İşaret Dili Yeminli Tercüman” olduğum günün anısıdır. 2020 yılı için Adliye bilirkişi alımları adına hedefime yol almıştım ardından. Edremit Halk Eğitimi Merkezi (EHEM)’nde ve başka ilçelerde usta öğretici iken öğle ve akşam grubumla, Karesi Halk Eğitimi Merkezi ve Akşam Sanat Okulu (Karesi HEM ve ASO) sabah ve öğle grubum olan hafta sonu üniversite öğrencileri grubumla işaret dili uğruna epey ilerlemiştik. Edremit, yazın öğle grubumla emekle çırpındığım bir merkez oldu.  Bigadiç, Sındırgı, Edremit, Karesi, İvrindi güzel anılar bıraktı bende.  İED (İşitme Engelliler ve Aileleri Derneği) üyesi ve gönüllüsüyüm. Ama en çok da Ankaralı tercümanlar gibi aktif olamadığıma, her yerde dernek olmamasına hayıflanmışımdır.

Bir işitme engellinin gözünden, kalbinden bakabilmeli şu dünyaya. Yeminli tercüman yahut işitme engelliler için bilirkişi olmak, eğitmen olmak değildir marifet. Onların iç dünyalarına bakabilmek, güçlü ve sağlıklı iletişim kurmak, pratik yapmak mühimdir bu dilde. Konyalı bir görme engelli erkek öğrencim geldi bir de aklıma. “Elif abla” diye hitap edip de beni kendine yakın görünce ona yürekten yardımcı olmak çok güzeldi Öğretmenden ziyade ablası olmuştum. Takıldığı Türkçe dersi dil bilgisi soruları için haftada bir ya da iki gün bir saatimi telefonda canlı, hoparlörden sesli olarak onu arıyordum. Gerçekten azimliydi, kamuya engelli kadrosundan girebilmek için çırpınıyordu.

Keşke eli ayağı tutan, her uzvu sağlam olan bazı gençlerimiz de böyle olsa. Asgari ücreti beğenmeyen, başladığı işin ikinci günü zor diye pes eden, ayağına gelen iş fırsatlarını tepen bir işsiz ordusu var ülkemizde. Bir de işitme engelli, bedensel engelli, görme engelli olan böyle gençlerimiz var toplumda. Engellilerin yaşadıklarını gördükçe kendimi tercüman olarak kabullenemedim bir türlü. Daha fazla iyilik yapmalıydım, projeler sunmalıydım belediyelere. Bazen hayal kurarsınız da öylece sessiz kalırsınız hani, bir ara bunu da yaşadım. Yaratana ne kadar şükretsek az gelir. Öğretmen sadece dersini anlatan, saati dolunca parasını alıp giden değildir. Bir öğretmen özel öğrencilerle, desteğe gereksinim duyan yurdumun azimli çocuklarıyla bireysel ilgilenmelidir yeri gelince. Engelleri aşmak uğruna mücadele etmeliyiz her daim. Engelsiz yaşamın güzelliğinde renklenmeli hayat.

İlgili Makaleler

 

 

 

ELİF YAVAŞ

 

TARİH = 21 Kasım 2019 – Perşembe

 

ŞEHİR = Altıeylül / BALIKESİR

 

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu