Aşı İle Umutlandık
Aşı İle Umutlandık
Eş, dost, arkadaş, çevredeki marketteki kasiyer, bakkaldaki teyze, lokantadaki garson “Aman dikkat” diyor.
Üstümüz, başımız dezenfektan çantamızda kolonya saat başı arayla boca ediliyor. Maske, mesafe, temizlik işin bu işin özü olmaya devam. Bir yandan kurallara uyan çok. Diğer yandan cenazeler, gizli mevlitler, günler, partiler yapan, komşu ziyaretlerinden vazgeçmeyen çok.
Neredeyse senesi dolan koronavirüs sevdi bizi gitmiyor. Gideceğe benzemiyor. Aşıyı görsede korkmuyor. İnsanlara korku salmaya devam ederken nasılsa öleceğiz bana bir şey olmaz anlayışı sürüyor. Ne yana baksak boşluk…
Bu sürede dağ evinde kalıyorum sokakta kısa süreli haftasonları gözlemleri yapıyor ara ara cadde,sokak ve meydanların durumunu izliyorum .Pandemi süreci geçsin diyenler zaman zaman meydanda eylem yapıyor desem dip dibe yeri.Maskesi olsada çenesinde markete dalan ,yürüyüş diyerek nefes almak güç oluyor diye koluna takanlar hala ne yazık ki sokakta.Evlerde izole olanlar ve test sonucu pozitif çıkanlarda bir süre sonra aileye yayıyor virüsü dolaşım hızlanıyor tam aşı haberlerine umutlanırken yayılım hızıda adeta koşuya çıkıyor.Neresinden tutsak elimizde kalan sonuçlar vakalar,ölümler,hasta sayıları…İyileşenlerde var bu dönem ölümler azaldı gibi sayılara bakınca ancak oda muamma.Sayılar gerçek mi değilmi şeffaflık konusunda söylemler havada uçuşuyor. Bekliyoruz bu korona belası gitsin diye .Çevreyi sarıp sarmalayan eşi dostu korkutan bu virüs ne zaman gidecek?…
