Bir Masalı Ve Bir De Oyuncağı Olmalı İnsanın

Ben bir masal delisiydim. Anneme ısrar ederdim bana masal anlatsın diye. Genellikle işi başından aşkın olurdu. Hem de tüm masallarını ezberlemiştim artık. Sınırlı sayıda masal biliyordu annem. Bu nedenle hep aynı masalları anlatırdı. …”

(“HAYAT SEVİNCE GÜZEL” – ÖMER SEVİNÇGÜL kitabı. “ben bir masal delisiydim” başlıklı eser. Syf: 48.)

Hayat, sevince ve sevilince güzeldir. Radyo, televizyon, sinema, tiyatro, gazete, kitap dünyasından uzak kalmış bir beden yaşayan ölüden farksızdır. İnsan, hayvan, bitki, yaşama sevgisi de bu canlılığın bir parçasıdır. Dağı taşı, yeri göğü, börtü böceği güzel görebilen gözlerin iç dünyasından dışa bakabilmeli. Mutlu bir bireyin göz retinasından yol alıp gözbebeğine misafir olmalı ve iris tabakasından ince damarlara doğru uzun ince bir yola doğru yolcu olmalı.

Her insanın bir masalı olmalı. Her yaştaki bireyin bir oyuncağı olmalı bir de.

Çocukluktan kalma bir diş kaşıyıcı, kardeşimizden kalan süt kokulu bebek tulumu, ilkokul yıllarından beri sakladığımız kurşun kalem, ortaokul ve lise yıllarımıza ait sınıf fotoğrafı, üniversite arkadaşlarımızdan armağan kalan bir eşya, evimizin bir köşesinde yıllardır beklediği hâlde atmaya kıyamadığımız minnacık bir parça bile oyuncak kıymetindedir. İşte bu yüzden insanın her yaşta bir oyuncağı olmalı, olmalıdır da.

Masalımız olsun bir de şu fani dünyada, hem de peri masalarına lâyık bir yaşanmışlığı barındırsın. İster mutlu evlilikteki aşk masalımız isterse kitap tadındaki masalınız. İlla da sonu mutlu bitmeyebilir elbet, gizemli anahtarın gireceği doğru kapıyı bulabilmektedir marifet. Hayat sevince güzel, tutkular azmedince özel. Baştan yazılmalı belki de o masal, başa sarılan masalsı düşler de pek güzel. Umudun umudu olmalı, ümide tırmanmalı masal kokulu düşler. Kitabınız açık, radyodaki fon müziğiniz huzur verici, gazeteniz günlük, arkadaşlarınız bilgili olsun. Masal mı? İşte o masalı mutlu son ile tamamlayacak kişi de yine siz olunuz.

Bakış Açısı

Elif Yavaş