Elektrikçi Aramızda Mı?
Elektrikçi Aramızda Mı?
Elektrik – su – doğal gaz – telefon… Diğer vergilere girmeden konuya geçersek devlete ödediğimiz en önemli dört faturamızla günlük yaşamda iç içeyiz. Şehirde ve küçük kasabada da yaşasak bu dört faturayı (her ay yahut iki üç ayda bir) ülkemizdeki her vatandaş devlete vergi olarak düzenli öder. Köylerde yer altından akan kaynak suyunu kullandığından evinde çeşmesi bile olmayan bir köylümüz su faturası ödemez elbet. Yahut yayladan elektrik direkleri geçmeyince gaz lâmbasıyla yahut jeneratörle idare eden yayla insanı da ömründe hiç elektrik faturası ödememiş olabilir. Kırsal kesimde telefonun hiç çekmediği mekânlarda yüz yüze iletişim yaygın olunca, cep telefonu kullanmayı bilemeyebilir yahut gereksiz görebilir tarla çalışanımız.
Sobalı ev yaşamına alışan, tüm gün ormanda çalışan ve köy bahçesinde bolca odunu olan köylü amcamıza da doğal gazlı evler tuhaf gelebilir. Elektrik akımları, fizik biliminin üstünlüğü, bilim adamı Einstein’in buluşları, Thomas Edison’un ampulü icat edişi, çamaşır makinesi ve televizyonu icat eden bilim insanlarımız ve daha fazlası hep merak konusu olmuştur. Minicik bir ampulden hesaplayın yahut şarj kablosundan. Elektrikten anlamayan, kontrol kalemini kullanamayan, ıslak elleriyle prize dokunan en sıradan insan bile elektrik akımına kapılıp çarpılabilir. Islak ellerle prize dokunulmayacağını, patlak ampulün yeniden ampul yuvasına sokulmayacağını, kopuk kablolarla oynanmaması gerektiğini okul öncesi çocuklarımız bile iyi bilirler.
***
Tahminen okul öncesi yıllarımdı. Karşı apartmanda kirada oturan, benimle yaşıt Can isimli sevimli bir komşu çocuğu vardı. Can’ın dedesi olan “Elektrikçi Saffet” diye tanınan elektrikçi amcamız sayesinde evlerimizdeki tüm elektrik işleri düzeltilirdi. Saffet amcamızın bir ya da iki parmağı (o yıllarda kalan görsel izlenimlerim net) kopuktu. Çocukluk merakımla ustanın elini incelediğimi de iyi hatırlarım. Meğerse iş kazası imiş, kopan yarım parmakları mesleğinin hatırasıymış yani. Elektrikle uğraşırken parmaklarını iş makinesine kaptıranlar gibi galiba o da ya elektik akımına tutulmuş yahut elektrikli ev aletlerini tamir ederken o vakit uzvu kopmuş. Tatlı, beyaz saçlı bir elektrik ustasıydı. Seramik Mahallesi’nde otururdu Saffet dedeler. Evi biraz uzaktaydı sokağımıza ama kızı ve torunuyla aynı sokaktaydık.
***
Bir de başka komşu apartmandaki aynı sokak komşumuz vardı. Onlar da emekli çiftti. “Sucu Mehmet” diye tanınan, kızı kuaför olan bir aileydi. Torunları Gülşah da ODTÜ (Ortadoğu Teknik Üniversitesi-Ankara)’yü kazanmıştı yıllar sonra. Onlar da yerli komşulardan oluşan, emekli mahallesi olan Seramik Mahallemizden ev alıp tamamen yerleşmişlerdi mesela. Su tesisatı, musluk değiştirme, vanaların kontrolü, sayaç tamiri gibi konularda hemen Sucu Mehmet amcamızı çağırırdı babam. Saffet amca günün birinde vefat etmişti ben o ilçede öğrenciyken, Mehmet amcamız 2020 yılı itibariyle umarız ki hayattadır. Yeri geldiğinde komşularından para almayan, elinde kalan yahut alet kutusunda artan malzemeleri varsa komşusunun imdadına yetişiveren can ustalarımızdı her ikisi de. Banyomuzdaki yedek süzgeç, sifon, kurna, demir parçaları, ampuller, sağlam kablolar, çivi gibi malzemeler olursa biz hemen ustaların tamir kutusuna hediye ederdik. Elbette bizlerin bağışı olan o kullanılmayan ikinci el eşyalar kaç tane fakir insanımızın evinin lâmbasına ışık, çeşmesine minicik bir parça olup da hanedeki sorunu çözmüştür kim bilir.
***
Kontrol kalemi kullanmayı bilmiyorsak, elektrik düğmelerinin açık mı kapalı mı oluşundan emin değilsek, kabloları birbirine bağlayamıyorsak, ampul değiştirmede beceriksizsek, sağlığımızı tehlikeye atmamak adına bırakın da elektrik konusunu işin ehli olan ustalarımıza devredelim. Çıraklık okulları, meslek liseleri, sanayiler, oto galerileri, elektrik tesisatları, Arçelik ve Beko gibi tanınmış yerli marka iş yerleri, atölyeler hep bu meslek için var olmuşlardır. Elektrikçilere, icat sevenlere, elektrik ustalarına, elektrik mühendislerine mesleklerinde bol kazançlar diliyorum.
