“ Allah’ın, kiminizi kiminize üstün kılmaya vesile yaptığı şeyleri (haset ederek) arzu edip durmayın. Erkeklere kazandıklarından bir pay vardır. Kadınlara da kazandıklarından bir pay vardır. Allah’tan, onun lütfunu isteyin. Şüphesiz Allah her şeyi hakkıyla bilendir.”Nisâ, 32
Aslen Habeşistanlı olan Hz. Ümmü Eymen, Peygamberimiz sav’in babası Abdullah’ın câriyesi (hizmetçisi) idi. Peygamberimiz Efendimiz sav daha 4-5 yaşlarında iken annesi Âmine’nin bir Medine dönüşü Ebvâ denilen yerde vefat etmesi üzerine Ümmü Eymen Peygamberimiz sav’i dedesine getirmiştir. Daha sonra daima Hz. Peygamberimiz sav’in hizmetinde bulunmuştur. Daha sonra Hz. Peygamberimiz sav onu câriyelikten âzâd etmiş ve Zeyd İbni Hârise ile evlendirmiştir. Aynı zamanda Üsâme İbni Zeyd’in de annesidir. Ümmü Eymen kendisi yalnız başına Mekke’den Medine’ye hicret etmiş bir hanımdır.
Hz. Ümmü Eymen, Resûlullah sav ile birlikte Uhud Gazvesi’ne katılarak mücahidlere su dağıttı ve yaralıları tedavi etti. Bir grup kadınla birlikte Hayber Gazvesi’ne iştirak ettiği için ganimetlerden kendisine pay verildi. Oğulları Eymen ve Üsâme ile birlikte Huneyn Gazvesi’ne de katıldı. Bu savaşta Hz. Peygamberimiz sav’in yakın çevresinde bulunup onu koruyanlardan biri olan oğlu Eymen Huneyn’de şehit oldu. Mûte Savaşı’nın (8/629) kumandanlarından olan eşi Zeyd b. Hârise de Műte savaşında şehid olmuştur. Vefât tarihi ile ilgili rivayetler farklıdır . İbnü’s-Seken, Hz. Ümmü Eymen’in Resûl-i Ekrem sav’in vefatından beş ay sonra (11/632); İbn Mende, Hz. Ömer’in ölümünden yirmi gün sonra (23/644); Vâkıdî ise Hz. Osman’ın hilâfetinin ilk günlerinde (24/645) vefat ettiğini zikretmiş ve Bakī‘ Mezarlığı’na gömüldüğünü belirtmiştir. (İbn Sa‘d, VIII, 226).
Hz. Peygamberimiz sav onun hakkında “Ümmü Eymen benim annemdir” der, ona annesi gibi saygı gösterir, sık sık ziyâretine giderdi. Ümmü Eymen de Hz. Peygamberimiz sav’e karşı tam bir anne gibi davranmıştır.
Enes ra şöyle anlatıyor,
Resûlullah sav’in vefâtından sonra Hz. Ebû Bekir ra bir gün Hz. Ömer ra
– Kalk, Ümmü Eymen rha’ya gidelim, Resûlullah sav’in yaptığı gibi biz de onu ziyâret edelim, dedi. (Beraber kalkıp gittiler.)
Yanına vardıklarında Hz. Ümmü Eymen ağladı.
Hz. Ebû Bekir ra ve Ömer ra ,
-Niçin ağlıyorsun? Hz. Allah cc katındaki nimetin Resûlullah sav için çok daha hayırlı olduğunu bilmiyor musun? dediler.
Hz. Ümmü Eymen,
– Ben onun için ağlamıyorum. Ben Hz. Allah katındaki nimetlerin Peygamberimiz sav için elbette daha hayırlı olduğunu biliyorum. Ben, vahyin kesilmiş olmasından dolayı ağlıyorum, dedi; bu söz üzerine Hz. Ebû Bekir ra ve Hz. Ömer ra duygulandılar. Hz. Ümmü Eymen ile birlikte onlar da ağlamaya başladılar.” (Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 103.)
Bir rivayete göre Hz. Ümmü Eymen Hz. Ömer’in vefatın da ise, “İslâm bugün zayıfladı” diye göz yaşı dökmüştür. (İbn Sa‘d, VIII, 226, 227).
Asr-ı saadette iyi hal ve fazilet sahiplerini ayırım yapmaksızın ziyâret etmek sahâbe-i kirâmın en güzel adetlerinden biri idi.
Rabbimiz bizlere ve tüm inananlara onları örnek almayı nasip eylesin. ..
