Üzülüyoruz!
İnsan Olmak duyguların gereği. Hele ki bugünlerde savaş halinde fotoğraflarda gördüğümüz yüzü parçalanmış çocuk cesetleri ve insanlığa vurulan darbeler…
Üzülüyoruz. Nasıl üzülmeyelim ki
Bugün zaman zaman kendimizi çok mutsuz hissettiğimiz durumlar ve bu his bazen dayanılmaz hal alabilir. İşte o zamanlara dikkat çekmek istediğim için yazdım bugünkü yazıyı.
Umutsuzluğa kapıldığınızda umudu yeşertin diye…
Üzüntü içinde olanların doğal duygu durumlarına bir bakalım. Her şeyi bir kenara bırakıp hiçbir şey yapmak istemiyorum. Bir süre sonra, işleri tam yoluna koydum diyorum, aniden bir şey oluyor ve ben yine aynı yere dönüyorum. Sonra iyice öfkeleniyorum…gibi sözler hatırlıyor musunuz? Bazen başkalarından bazen de tam kendimizden duyduğumuz sözler bunlar.
Mutsuzluk duygusunu yaşamayan, kendini çaresiz hissetmeyen ya da umutsuzluğa kapılmayan bir insan düşünmek çok da gerçekçi değil. Bu durum her ne kadar kötü görünse ve kişiye kendisini kötü hissettirse de dengeli bir şekilde bu duyguları yaşamak aynı zamanda sağlıklı bir ruh haline sahip olduğumuzun da göstergesi.
Ölüm, yaşam arasındaki çizgide üzülmeden yol alabilmek nasip olsun diyor, sizleri Allaha emanet ediyorum.
