İKİ DUDAK ARASINDAKİ KELİMELER

Kalemdir insanı aşka getiren. Dilin kemiği yoktur hani; tatlı söz de acı söz de ansızın iki dudak arasından doğuverir. Kalem de bu misal. Cümleler doğum sancısı yaşar, Türk alfabesinin 29 harfine gebedir ilham saati yaklaşan sözcükler. Sözcüklerin dili olaydı da anlatsalardı bize tüm yaşanmışlıkları. Ekmeği tuza banarak fakirlikten çoğalan yaşanmışlıklar, an gelir kuş sütüyle demlenen şiir meclislerinin muhabbetine konuk olur. Kalem deyip geçmemek gerek, iki damla mürekkeple evlen/ir sarı sayfalar. Kâğıdın kalemle olan yolculuğu, şiirin şairle dostluğu, hayallerin gerçeklerle olan tezatlığı ne müthiş bereketlenir iki dudak arasında. İki dudak arasında saf tutar kelimeler, cümleler aşka gelir imamı şair olan bir şiir cemaatinde. Ezan ruhun Leylâ’sı olur, salâ da kefensiz şehitlerin Mecnun’u olur ki ilahilerle yolcu olur beşeri aşklar da. İki satır yazmaya üşenen insanoğlunun yüreğinde birikir ilham perileri, sağ ve sol omzumuzdaki melekler misali sevap-günah defterinin harflerine tutunuruz şu fani dünyada.