Okyanus Asitlenmesi

İnsanlar, elektrik üretimi ve araçların kullanımı için petrol, gaz ve kömür gibi fosil yakıtları tükettiklerinde atmosfere karbondioksit salınıyor. Karbondioksit, 2014 yılında ABD’nin sera gazı emisyonlarının yüzde 81’ini oluşturuyordu. Karbondioksiti topraktan, ormanlardan ve okyanustan çıkaran yutaklara rağmen, endüstriyel çağda karbondioksit seviyeleri, milyonlarca yılın en yüksek seviyesine ulaştı.

Karbondioksitin sera gazı olduğunu bildiğimiz için, mantık çerçevesinde, atmosfere giren karbondioksit miktarının, özellikle de günde 90 milyon ton seviyesinde artmasının; atmosferin sera özelliklerini artıracağı ve dolayısıyla ısınmaya neden olacağı sonucuna varabiliriz. Artan karbondioksit seviyeleri, daha fazla miktarda su buharı tutulmasına neden oluyor ve bu durum daha da fazla ısınmaya neden oluyor.

İnsan faaliyetleri sonucunda oluşan zararlı gazların emisyonları, okyanuslar tarafından absorbe ediliyor ve bu durum okyanuslarda asitlenmeye neden oluyor. Bu durum küresel ısınmanın bir sonucu olup, suyun kimyasal bileşimini değiştirmekle birlikte;  okyanuslardaki canlı yaşamını da tehdit ederek, okyanus canlılarının toplu ölümlerine neden olmaktadır.

Son olarak şunu da ekleyelim; küresel ısınmanın, kentsel ısı ada etkisinin bir sonucu olduğunu iddia etmek, basit bir şekilde kentsel efsane etkisinin bir sonucudur. 2003 yılında yayınlanmış bir makale(*) yıllık sıcaklıklarda kentleşmenin istatiksel olarak bir etkisi bulunmadığını öne sürüyor. Bu makaleye göre kasabaların birçok kesimi kırsal alanlardan daha sıcak olabilir ancak meteorolojik gözlemlerin büyük bir çoğunluğu ‘’serin adalar’’ adı verilen parklarda yapılmakta. Kentsel ısı adası etkisi, şüphecilerin iddia ettiğinin aksine, ısınmaya nispeten küçük bir katkı sağlar. Sera gazları ve özellikle karbondioksitin küresel ısınmaya çok daha fazla etkisi vardır.

(*) Assessment of urban versus rural in situ surface temperatures in the contiguous United States: No difference found; J Peterson; 2003