Sen Hangisini Beslersen
Sen Hangisini Beslersen
İyiliği nazlı bir çiçeğe benzetiyorum. Onu büyütmek zordur. Çünkü emek ister, sabır ister. Bir de sağladığı ruhsal güzellik karşısında duyulan hazzın farkında olmak gerekir.
La Cordaire der ki; “Ruhun yüksekliği, ne zekâ, ne zafer, ne de aşk ile ölçülemez. O ancak iyilikle mukayese edilebilir.”
Tolstoy ise; “Menfaat karşılığı yapılan iyilik, iyilik değildir. İyilik sebep ve sonuç zincirinin dışındadır” der.
Günümüzde; anlam kaymasına uğrayan iyiliğin, aslında boşa gitmeyen bir yatırım olduğu da unutulmuş gibi. Oysa insan yaptığı iyilikler kadar mutlu ve zengindir. Kötülük ise; yabani ota benzer, arsızdır, kendi kendine çoğalır durur.
***
Cenap Şehabettin der ki; “Kötülük kapısını aralık etmeye gelmez, ardına kadar açılır. Kötülük, öfkeyi şımartan bir hediye gibidir, onu “güç” olarak görmek ise aciz insanların cehaletindendir”
Aslında gece ile gündüz misali ikisi de olmalı yaşamımızda, olmalı ki birbirlerinin farkını anlayabilelim. Ancak içimizde birbiriyle mücadele eden bu iki duygudan hangisinin baskın olacağı herkesin kendi tercihidir. Tıpkı Kızılderili reisin hikâyesinde olduğu gibi.
Yaşlı Kızılderili reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyormuş. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahmış ve on iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesinin önünde boğuşup dururlarmış. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri köpekmiş bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli görünürken niye ötekininde olduğunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyormuş. O merakla, dedesine sormuş. Yaşlı reis bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazlamış.
“Onlar” demiş. “Benim için iki simgedir evlat.”
“Neyin simgesi” diye sormuş çocuk.
“İyilik ve kötülüğün simgesi” diye cevap vermiş yaşlı reis. Ve devam etmiş.
“İyilik ile kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur, aynen şu köpekler gibi.”
Çocuk, eğer mücadele varsa kazananı da olmalı diye düşünmüş ve hemen çocuklara has bitmeyen sorularına bir yenisini eklemiş.
“Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?” diye sormuş.
Bilge reis derin bir gülümsemeyle bakmış torununa ve “Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem” diye cevap vermiş.
İçimizde her zaman iyiliğin galip geleceği ve sevgi, saygı, hoşgörü, adaletin hüküm süreceği güzel günler için, sağlıklı, huzurlu ve mutlu yeni başlangıçlara…
Demet TOK
Şair/Yazar
