Görmedik mi? Duymadık mı? Yazmıyor muyuz?

Geçirdiğim rahatsızlık nedeniyle verdiğim ara herhalde çok olmuş ki (2 gün)hem sahaya dönüşümdeki hevesim hem de yazılarımı daha bir şevkle yapmaya başlayışım ondan mıdır bilemedim. Bu arada adını koymaya çalıştığım bir konuda olmadı değil Hastalığım için bir geçmiş olsun demek yerine yazılarımı takip eden bir takipçimin hemen ‘yazıyı göremedik’ atlayışını da, tecrübesine pek sığdıramadım.

Sene 1994 hadi bir hesap yap ben nereden nereye gelmişim. Gelmek isteyipte gelemeyenlerin yerlerini elimle itmişim. Nerelerde nasıl gayret göstermişim.  Hep mi gazeteciydik kardeşim biz. TV’si var. Radyosu var. Ses var, kalem elimizde farklı şehirlerde yazmışız çizmişiz. Haaa kendimizi anlatmamışız o başka mesele… Ben bu durumda ‘ işçisin sen işçi kal’ı söylüyorum’ herhâlde bu şarkılarda radyoculuk dönemlerinden kalma olacak. Peki ya sen? Mesleğe bir ömür veren diye bildiğim bırak duyguyu muyguyu bu atlayış nereden? Kimden kimlerden?

Şahsi bir çekincem yok. Utanmamda çünkü utanacak işim yok. Hala bilen bilir elimde makine, kalem, mikrofon bunlarla konuşurum. Sen insan içinde konuşamazsın diyen öğrenciliğimi bilmeyen öğretmenim Gönül Uçar bile şaşkın bu işe. Hele bu devirde şaşan şaşana…

Ne diyelim hasta olmaz Azrail canımızı almazsa daha çook yazarız. Ama beğenirler, ama eleştirirler. Kızar tepki verirler. Ölsün isterler. Doğal olanda bu değil mi? Benim için sıkıntı yok. Ben Rabbimden kim olursa olsun varsa, ki belki vardır ; ‘Düşmanlarımın izimi sürmesini değil yüzümü görmesini isterim.’

Gelelim mevzu bahis olan Karesi ve Başkanına…

Karesi Belediye Başkanı Yücel Yılmaz için aklıma ilk gelenler aşırı heyecanlı, gözleri her daim gülen kızsa da çakmak çakmak kendini sevdirmesini bilen biri diye düşünürüm. Bu konuda yalnız değilmişim. Arkadaşlarımızın yaptığı haberlerdeki vatandaşın anlattıklarını paylaşımları hemen hemen benimle de aynı görüşte olduğunu belirtmeleriyle sonuç bulmuş. Bugünkü röportajlarımızda da Balıkesirlilerin söylemlerini göreceksiniz. Markalaşmada lider, kim ne derse desin. Karesi logosu Karesi’de hâkim örneğin… Ar-Ge ‘ye zaten laf yok! Mürsel Sabancı işin içindeyse…

Birinci ve ikinci Sakarya Mahallesi muhtarları arasında olan iki kadın. Güçlü, tuttuğunu koparan ve milletin derdini anında anlayan kadınlar. Biri Bilge Sevinç diğeri Türkan Gökgül. Kendileri ile ne zaman görüşsem hep Yücel Yılmaz’ı ,Yasin Sagay’ı, Karesi ve hizmetlerini anlatırlar. Güzel şeyler söylerler bende derim ki; ‘Bırakın bunları hep aynı. Mahallenin derdi bitmez vardır eksik ‘derim. Ama onlar gülerek ‘elbette var ama konuşulacak kadar değil’ der geçiştirirler. İşim gereği bu noktada Bana düşen nedir? Pozitif yaklaşıma iletişimde pozitif karşılık vermek. Doğru olan budur. Olursa yanlış onu da dile getiririz. Doğru olan yine budur. Halk arasında yapılan konuşmalarda bir vatandaşımız demiş ki; “Bu (O) kadarcık kusur kadı kızında da bulunur” bunu duyunca yazacağım haberi bir sonraki güne bıraktım. Çünkü zaman alacak ki biz zamanla yarışıyoruz. Haberimin konusu da önemli buradan hemen duyurayım. Edip Uğur. Kendi gitti ama…

Gelelim “O kadarcık kusur kadı kızında da bulunur”  deyimine, her insanın hataları bulunur. Bu nedenle hatasız insan aramak doğru değil. Ve insanları hataları ile kabul edebilmek gerektiğini söylüyor. Konuyla ilgili hemen şu güzel hikayeyi de paylaşıp bir dahaki sefere görüşmek üzere diyerek sizleri hikaye ile baş başa bırakayım. Kim ne çıkarırsa çıkarsın bu hikayeden kıssadan hisse…

KÖR, SAĞIR, DİLSİZ BİRDE KAMBURSAN…

Genç ve yakışıklı bir adam, bir ayağı topal, bir gözü kör ve ayrıca kambur bir kızla evlenmiş. Bir gün yolda karşılaştığı bir arkadaşı merakla sormuş:

Neden topal bir kız ile evlendin?

Genç: “Sokakta gereksiz yere dolaşmasın, bir de kavga ederek beni kovalamasın diye” cevap vermiş

Arkadaş: “Ya gözünün birinin kör olmasına ne diyeceksin”

Genç: “Tek gözü ile kusurlarımın yarısını görsün.”

Arkadaş: “Tamam. Peki kambur olması?”

Genç biraz da kızarak arkadaşına:

“Be kardeşim sen de amma uzattın! “Bu (O) kadarcık kusur kadı kızında da bulunur.