Sekiz Şey. ..

“Senden önce de ancak, kendilerine vahyettiğimiz birtakım erkekleri peygamber olarak gönderdik. Eğer bilmiyorsanız ilim sahiplerine sorun.”Nahl, 43

Hâtem-i Âsam ks anlatıyor;

Otuz üç sene şeyhim (hocam) Şakīk-ı Belhî’nin yanında bulundum,  sekiz şey öğrenebildim;

1. Baktım ki herkesin ayrı ayrı bir dostu var. Fakat bütün dostlar, nihâyet mezar başından geri döndüğü için ben, hiç birine güvenmedim, ancak mezarımda da bana arkadaş olacak iyi amelleri kendime dost seçtim.
2. Hz  Allah cc’nün “Allâh’ın azametinden korkup, nefsini arzu ve isteklerinden alıkoyanın varacağı yer cennettir.” (Nâziât, 40-41) meâlindeki âyet-i kerîmesini düşündüm. Hak olduğunu bildim ve nefsimin behîmî arzularını yenmeye çalıştım ve bu suretle Hz. Allah cc’ye itaate devam ettim.
3. Baktım ki herkes elindeki kıymetli sermayesini koruyor, kasalarda saklıyor, kaybolmaması için her çâreye başvuruyor. Hâlbuki Hz. Allah cc’nün  “Sizin elinizde olan her şey tükenecek  ancak Allah katında olan bâkîdir.” (Nahl, 96) âyet-i celîlesini düşündüm ve ben de kaybolmaması için kıymetli kabul ettiğim bütün varlığımı Hz. Allâh’a emanet ettim. O’nun rızâsı uğrunda harcadım.
4. Baktım ki insanların her biri mal, haseb, şeref ve nesep aramaktadır. Anladım ki bunlar bir şey değil. Hz. Allah cc’nün  “Allah katında en keremliniz, en çok müttakî olanınızdır.” (Hucurât, 13) âyet-i celîlesine baktım da, Hz. Allah cc katında kerim olmak için malı, mansıbı değil, takvâyı seçtim.
5. Baktım ki, insanlar mütemadiyen birbirine saldırıyor, yekdiğerini telîn edip duruyorlar. Sebebini, haset denilen çekememezlikte buldum. Sonra Hz. Allah cc’nün  “Biz, onların dünya hayatındaki geçimlerini taksim ettik.” (Zuhruf, 32) âyet-i celîlesini düşündüm ve anladım ki bu, Hz. Allah cc’nün  taksimidir. Bunda kimsenin tesiri yoktur. Ben de Hz.  Allâh cc’nün  taksimine râzı oldum. Haset hastalığını attım ve kimseye düşmanlık etmedim.
6. İnsanların birbirine düşman olup birbirlerini öldürdüklerini gördüm. Hz. Allah cc’nün “Asıl düşmanınız şeytandır. Onu düşman tanıyın.” (Fatır, 6) âyet-i celîlesini düşündüm ve asıl düşmanın şeytan olduğunu anlayınca, yalnız onu düşman tanıdım ve başka kimseye düşmanlık yapmadım.
7. Baktım ki insanlar şu bir lokma ekmek için helâl-haram demeden her türlü zillete katlanıyorlar. Hz. Allah cc’nün “Bütün yaratıkların rızkı Allah üzerinedir.” (Hûd, 6) âyet-i kerîmesini düşündüm. Benim de bu canlı varlıklardan biri olmam hasebiyle, rızkıma Hz. Allah cc’nün  kefil olduğunu anladım; isteklerime bakmadan, Hz. Allah cc’nün  bende olan hakkı ile meşgul oldum.
8. Baktım ki insanlardan bir kısmı servetine, ticaretine; bir kısmı sıhhatine olmak üzere, kendileri gibi bir yaratıklara tevekkül etmekte (güvenmekte) ve ona bel bağlamaktadır. Hz. Allah cc’nün “Allâh’a tevekkül edene Allah yeter.” (Talâk, 3) mealindeki âyet-i celîlesini düşündüm ve ben de (fânî olan başka şeylere değil) ancak Hz. Allâh cc’ye tevekkül ettim ve O’na bağlandım. O da bana yeter dedim.

Rabbimiz bizlere ve tüm inananlara böyle bir itikåd üzere amel etmeyi nasip eylesin. ..

Savaş Hukuku. ..

Dr. Hüseyin Yıldırım