Semra Aman Akyürek

Balıkesir’in merkeze uzak köylerinden biri olan Bakacak, tarih boyunca nice yiğitler yetiştirmiş, Balkan Savaşları’ndan Milli Mücadele’ye kadar her cephede şehitler vermiş köylerimizden biridir. Bu köyün unutulmaz isimlerinden biri ise, sevgi ve vefasıyla anılan İsmail Çavuş’tur.

Bir Sevda Hikâyesi

Geçen yüzyılın başlarında, köyün genç delikanlısı İsmail, Fadime’ye gönül verir. Ne var ki, kızın babası bu evliliğe yanaşmaz. Israrlar sonuç vermeyince İsmail sevdiğini kaçırır. Bir süre sonra aile rıza gösterir ve evlenirler. Bu evlilikten çocukları dünyaya gelir.

Bir avuç kalmış usta… Sadece 6-7 kişi! Pamuk atımı, kabartması, tozu… Her biri nefes kesen bir emek.Ama o emek artık vitrinlerde değil, sadece ustaların hatırasında.

Bir zamanlar gelinlerin sandığında, düğünlerin baş köşesindeydi.

Bugün? “Gençler ipek istemiyor. Silikon yorgan istiyor, çünkü makinede yıkanıyor.” diyor Aytekin.

Astronomların son verilerine göre evrenin yalnızca küçük bir bölümü görünür. Yıldızlar, gezegenler, galaksiler… Hepsi toplamın ancak yüzde beşi. Geriye kalan yüzde 95’lik devasa boşluk, hâlâ anlamını tam olarak kavrayamadığımız karanlık madde ve karanlık enerjiden oluşuyor. Yani varlığını biliyoruz ama gözle göremiyoruz, elimizle dokunamıyoruz.

Ama görünmeyen sadece evrenin derinliklerinde değil; yanı başımızda da. İnsan gözü elektromanyetik tayfın küçücük bir aralığını algılıyor. Oysa ışığın geri kalanı, morötesinden kızılötesine, radyo dalgalarından X-ışınlarına kadar devasa bir yelpazede dolaşıyor. Bizim için karanlık olan o alan, başka bir bakış açısıyla evrenin gerçek ışığı. Aynı durum ses için de geçerli. Biz 20 ile 20 bin hertz arasındaki titreşimleri duyabiliyoruz. Oysa evrende, duyamadığımız milyonlarca ses dolaşıyor: infrasonlar, ultrasonlar, gizli titreşimler…

Modern bilim, işte bu dar sınırlarımızı genişletmeye çalışıyor. Radyo teleskoplarıyla gözlerimizin göremediğini görüyor, parçacık hızlandırıcılarla maddeyi parçalara ayırıyor, yapay zekâ sistemleriyle görünmeyeni anlamlandırmaya uğraşıyor. Yani bilim, bizim algımızın ötesindeki evreni duyulur ve görünür kılmaya çalışıyor.

Balıkesir’in kültür ve turizm serüveni yıllardır aynı masalda takılı kalmış gibi. Elimizde tarih var, doğa var, deniz var, dağ var… Ama yokluk hissi hiç gitmiyor. Şimdi sahneye yeni bir isim çıkıyor: Neslihan Vurucu. Kırıkkale’den gelen bu atama, kimi kaynaklarda “başarılarla dolu bir geçmiş” diye anlatılırken, kimi çevrelerce “kültürden ve tarihten uzak bir yönetim tarzı” eleştirisiyle anılıyor.

Balıkesir’in makus talihi dediğimiz şey aslında koca bir boşluğun adı. Hep umut edilen, ama bir türlü gerçekleşmeyen turizm atağı… Şimdi soru şu: Bu atama o boşluğu dolduracak mı, yoksa yeni bir isimle aynı döngü tekrar mı edecek?

Şehrin hafızası uzun; biz bu filmi çok izledik. İl müdürleri geldi, gitti. Güzel açılış konuşmaları yapıldı, dosyalar hazırlandı, hedefler sıralandı. Sonra yine sessizlik. Turizm sezonu geldi geçti, kültür mirası sessizce eskidi. Balıkesir’in kaderi hep “bir dahaki sefere” denilerek ertelendi.

Kurultayda CHP Grup Başkanvekili Murat Emir divan başkanı olurken, CHP Balıkesir İl Başkanı Erden Köybaşı’nın divan katibi olarak görev alması oldukça dikkat çekici. Sonrası mı? Balıkesir kulisleri yine kaynıyor.

Kurultayda divan heyetinde görev alan Köybaşı’nın bu rolü, yaklaşan Balıkesir il kongresi öncesinde parti içinde önemli bir mesaj olarak yorumlayanlar var. Parti kulislerinde, bu hamlenin Balıkesir’deki dengeleri yeniden şekillendirebileceği konuşuluyor ancak Köybaşı'yı tasvip etmeyen bir grupta "Bu sadece Balıkesir'e parti içi gözdağı" yorumlarını ekliyor hemen...

Cumhuriyet Halk Partisi Balıkesir’de ilçe kongreleri birer birer tamamlanıyor. Son günlerde Gömeç’te, Erdek’te, Susurluk’ta ve Balya’da yaşanan gelişmeler, sadece yerel örgütlerin değil, partinin genel politikalarının da aynası niteliğinde.

Gömeç’te iki adaylı yarışın sonunda mevcut başkan Özkan Güven yeniden güven tazelerken, diğer ilçelerde tek listeyle gidilen kongrelerde mevcut başkanlar yollarına devam etti. Bu tablo, kimi yerde “istikrar” olarak yorumlanıyor, kimi yerde ise “yenilenme ihtiyacının ertelenmesi” olarak görülüyor.

Gömeç’te yaşanan yarış, CHP’nin en temel değerlerinden biri olan parti içi demokrasinin işlediğini gösteriyor. Seçime heyecan katan iki liste, aslında tabanın sesi. Demokrasi yalnızca sandıkta değil, örgüt içinde de nefes almalı. Bu nedenle Gömeç’teki kongre, Balıkesir genelinde bir işaret fişeği niteliğinde.

CHP’de gözler yarın Ankara 42. Asliye Hukuk Mahkemesi’nde görülecek kritik davaya çevrildi. Eski Hatay Belediye Başkanı Lütfü Savaş ve bazı delegelerin açtığı davalarda, partinin 4-5 Kasım 2023’teki 38. Olağan Kurultayı ile 6 Nisan 2025’te yapılan 21. Olağanüstü Kurultayının iptali talep ediliyor.

Davacılar, kurultayların “mutlak butlan” ile sakatlandığını, yani baştan itibaren hukuken yok hükmünde sayılması gerektiğini öne sürüyor. Balıkesir'de bir süredir yoğun konuşulan konulardan biri olan "Mutlak Butlan konusu" ile ilgili detaylarda son haftanın en önemli gündemlerinden biri oldu. Bu konuda Milletvekillerinin gerektiği kadar seslerini yükseltemediğini düşünenlerle farklı görüşte olanlarda ssohbetlerinde ciddi tartışmalar yaşadı.

Mutlak Butlan Nedir?

Yakıcı sıcak, kavuran alevler, kesif duman… Saatlerdir durmadan çalışan bedenler, terle ıslanmış yüzler… Ve buna rağmen geri adım atmayan bir kararlılık.

İtfaiyecilerimiz sadece alevlerle değil, yorgunlukla, susuzlukla, tükenmişlikle de savaşıyor. Ama onların gözlerindeki kararlılık, bize tek bir şeyi hatırlatıyor: Bu mücadele yalnızca doğayı değil, geleceğimizi de kurtarma mücadelesi.

Bir damla suyun bile kıymetini en çok onlar biliyor. Kimi zaman arkadaşının elinden aldığı bir şişe suyla yüzünü serinletiyor, kimi zaman avucuna damlayan birkaç damla ile hayata yeniden tutunuyor.

Türkiye’nin geleceği olan 23 milyon çocuğun içinde bazıları, hayatın en başında dezavantajlarla karşı karşıya kalıyor. Öksüz, yetim, istismar edilmiş ya da ailesinin imkânsızlıkları nedeniyle korunmaya muhtaç bırakılan bu çocuklar, Anayasa güvencesi altında devletin korumasına alınıyor. İşte bugün elimizdeki veriler, bu çocukların kaderlerinin yalnızca acı hikâyelerle değil, başarı öyküleriyle de yazılabileceğini gösteriyor.

Türkiye genelinde 168 bin 959 çocuk, devlet desteğiyle ailelerinin yanında büyüyor. Çünkü en sağlıklı ortam hâlâ aile ocağıdır. Bakanlığın yaklaşımı da öncelikle çocuğu yuvasından koparmadan destek sağlamak yönünde. Maddi yardımın yanı sıra psikolojik ve hukuki desteklerle bu çocukların geleceği güvenceye alınıyor.

Ailesi olmayan ya da yanında kalması uygun görülmeyen çocuklar için ise 1.118 çocuk evi, 116 çocuk evleri sitesi ve özel bakım gerektirenler için 62 ihtisas çocuk evi hizmet veriyor. Bugün buralarda 15 bin 312 çocuk yaşamını sürdürüyor. Bu sayı sadece rakam değil; her birinin ayrı bir hayat hikâyesi, yarınına dair umutları var.

Bugün, kamu işçileri açısından önemli bir dönüm noktasına tanıklık ettik. Uzun süren müzakerelerin ardından, Kamu Kesimi Toplu İş Sözleşmeleri Çerçeve Anlaşma Protokolü nihayet imza altına alındı. Türkiye Enerji, Su ve Gaz İşçileri Sendikası (TES-İŞ) tarafından yapılan açıklamada, protokolün detaylarının ilerleyen süreçte şekilleneceği ifade edildi. Bu protokol, yalnızca masadaki imzaların değil, milyonlarca kamu emekçisinin umutlarının ve geçim derdine dair beklentilerinin de sembolü.

Protokolün imzalanması, elbette müzakerelerde bir ilk adım. Henüz işyerlerine özel talepler ve kritik detaylar için sendikalar ile TÜHİS arasında yeni görüşmeler sürecek. Ancak bu adım, 2025 yazının kamu işçileri açısından "kararsız" değil, kararlı bir yaz olacağını gösteriyor.

Patlak bir lastik, eski bir traktör ve bir römork... Belki başka bir gözle bakıldığında sadece tarla için kullanılan yorgun bir araç. Ama Ramazan Amca'nın elinde bu araç, adeta bir hayat taşıyıcısına dönüştü. O gün o yola çıkarken ne yangının büyüklüğünü düşündü, ne de lastiğin halini… Tek düşündüğü, bir bidon da olsa, yangınla mücadele edenlere su ulaştırmaktı. Elindekini değil, yüreğini koydu ortaya.

Bu ülkenin umudu işte böyle insanlar. Sessiz, gösterişsiz, reklamsız ama vicdanı sonuna kadar açık. İyiliği sıradanlaştırmadan, kahramanlığı günlük rutine dönüştürmeden, sadece gerektiği için yapan insanlar...

Üstelik o bir Balıkesirli. Çünkü Balıkesir’in insanı böyledir: Öz’dür, vicdanlıdır, gerektiğinde elini değil, canını taşın altına koyar. Bu toprakların mayasında vefa vardır, dayanışma vardır. Ramazan Amca, Balıkesir’in kalbini temsil ediyor. Onun davranışı, sadece bireysel bir iyilik değil, aynı zamanda Balıkesir insanının gönül zenginliğinin ta kendisidir.

Balıkesir CHP'de sadece oy veren değil, yönetime talip olan, temsil kapısını aralayan bir CHP örgütü konuşuluyor. Cumhuriyet Halk Partisi’nde örgüt içi demokrasi takvimi işlemeye başladı.

13 Ağustos’ta delege seçimleriyle başlayacak olan süreç, 13 Eylül – 5 Ekim tarihleri arasında yapılacak ilçe kongreleri ve ardından 5 Kasım’a kadar tamamlanacak il kongreleriyle devam edecek. Balıkesir özelinde ise bu süreç, yalnızca yeni yönetimlerin belirlenmesi anlamına gelmiyor; partinin yereldeki gücünü yeniden inşa etme hamlesi olarak da okunmalı.

Ahmet Akın’ın Büyükşehir Belediye Başkanlığıyla başlayan değişim rüzgarı, şimdi ilçe örgütlerinde “kim yol arkadaşım olacak?” sorusuyla yeni bir şekil kazanıyor. Parti üyeleri, sadece sandıkta değil; listelerde, çizelgelerde, hatta sessiz kulislerde de söz arıyor.

Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) içinde son dönemlerde kaynak kullanımı sıkça konuşulanlar arasında.

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’na yönelik yargı süreci bağlamında düzenlenen “Özgürlük Mitingleri”, yalnızca siyasal duruş açısından değil, bu mitinglerin finansmanı yönüyle de değerlendirilmeye muhtaç bir noktada duruyor gibi.

Bugünlerde partililerinde gel git yaşayıp durumu analiz etmeye çalıştığı bir vakit dilimindeyiz.

Gazeteci olarak o gece sokaklarda, telefon başında, manşet mücadelesi içindeydik. Balıkesir halkı korkmadı. Gazeteciler susmadı. Biz yaşadık, yazdık ve tarihe not düştük… 15 Temmuz 2016 gecesi... Saat 22.00’ye yaklaşırken, sıradan bir yaz akşamı sandığımız o saatler bir milletin kaderini yeniden yazacağı dakikalara dönüşecekti. Türkiye’nin dört bir yanında olduğu gibi Balıkesir’de de insanlar ilk başta ne olduğunu anlamaya çalıştı. Fakat biz gazeteciler için “anlamaya çalışmak” lüksü yoktu. Biz o anda halkın sesi, tarihin tanığı olmalıydık.

Ben de o gece meslek hayatımın en ağır nöbetlerinden birini tuttum. Balıkesir Merhaba Gazetesi olarak baskıya hazırlanıyorduk. O gece yayın politikası haberler vs biryana millet konuştu, vicdan konuştu. “Baskıyı bozun, yeniden dizin” dedim. Manşet attık: “Ölmeyi Göze Aldık”. Çünkü o gece sadece bir darbe değil, milletin iradesi hedef alınmıştı. Kalem susturulmak istenmişti. Ama biz susmadık.

Balıkesir sokakları o gece sessiz değildi. Belediye binası önünde, valilik çevresinde, Zağnos Paşa Camii civarında insanlar sokaklara aktı. Herkes aynı soruyu soruyordu: “Ne yapabiliriz?” Kimse korkmadı, kimse çekilmedi. Balıkesir halkı ilk dakikalardan itibaren devletinin, demokrasinin ve bayrağının yanında saf tuttu.

Balıkesir’de Kaldırım Sorunu: Esnaf Kendi Arasında Bile Anlaşamıyor Düşünün, Balıkesir’in çarşısında yürümeye çalışıyorsunuz… Bir bakıyorsunuz ki kaldırımlar dükkânların önü, sokaklar masalarla, sandalyelerle dolmuş. Üstelik bu kez kavga eden ne müşteri ne de zabıta! İki komşu esnaf, dükkan önüne kim sandalye koyacak diye tartışıp sandalyeleri birbirine fırlatıyor. Bugün Balıkesir merkezde yaşanan tam olarak buydu. Olay, Balıkesir’in göbeğinde, halkın gözü önünde yaşandı. Kaldırım Kamuya Aittir! Şunu açıkça hatırlatmak gerekiyor: Kaldırım herkesindir. Kaldırım vatandaşın yürüyüş yoludur. Ticaret yapılan bir yer değildir. Dükkanın önü, o dükkanın özel mülkü değil; belediyenin, yani kamunun alanıdır. Esnaf elbette işini büyütmek, müşteri çekmek ister; ama bunu başkasının hakkını gasp ederek yapamaz. Bugün kavga eden esnafa da sormak lazım: Peki vatandaş nerede yürüyecek? Engelli bireyler, çocuk arabasıyla gezen anneler, yaşlılar ne yapacak? Zabıta Nerede? Belediye Ne Yapıyor? En temel soru ise bu: Balıkesir Belediyesi ve zabıta ekipleri bu işgale neden göz yumuyor? Herkesin hakkını korumakla görevli olan belediye, esnafın dilediği gibi kaldırımları işgal etmesine neden sessiz kalıyor? Bu yaşanan sadece esnafın birbirine kızmasıyla geçiştirilemez. Konu, Balıkesir’in kent kültürü meselesidir. Çarşı sadece esnafın değil, tüm Balıkesirlilerindir. Şehirde Yaşamanın Adabı Balıkesir’in daha yaşanabilir bir şehir olması için hepimizin birbirine saygılı olması gerekiyor. Şehirde yaşamak demek sadece para kazanmak değil, toplumsal yaşam kurallarına da uymak demektir. Bugün sandalyeler havada uçuştu. Yarın belki farklı bir yerde yeni tartışmalar çıkacak. O yüzden şimdi çözüm zamanı: •Kaldırımlar boşaltılmalı, •Kamuya ait alanlar düzenlenmeli, •Belediyenin denetimi sürekli olmalı, •Esnaf da vatandaş da ortak yaşam kültürüne sahip çıkmalı. Yoksa Balıkesir’in kalbi olan çarşı, bir alışveriş alanı değil, çatışma alanına döner. Bir Paylaşım Sayfası Basın mı Olur?Gündem

Anlık gelişmelerden haberdar olmak için takip edin!

Günümüz dijital dünyasında herkesin bir sosyal medya hesabı, herkesin bir paylaşım mecrası var. Ne yazık ki, bu mecralarda yapılan her paylaşım “gazetecilik” zannedilmeye başlandı. Oysa gazetecilik; araştırma, doğrulama, dil bilgisi ve kamu yararına hizmet eden etik kurallar çerçevesinde yapılır. Paylaşım yapmak ise sadece kişisel görüş ya da hedef gösterme aracıdır.

Özellikle Balıkesir’de, dönem dönem tekrar eden bir durum var: Belediyeden para alamayan bazı sosyal medya kullanıcıları ya da sayfa sahipleri, önce “basın” maskesi takıyor, ardından belli kişileri hedef alıyor. Yöntem hep aynı: Önce belediyedeki daire başkanları veya basın sorumluları hedef seçiliyor, ardından dilbilgisinden uzak, mantık hatalarıyla dolu cümlelerle “çamur at izi kalsın” mantığıyla karalama kampanyaları başlatılıyor.

Bugün Hedef: Mutlu Tanrıkulu

CHP Genel Başkan Yardımcısı ve Balıkesir Milletvekili Ensar Aytekin’in öncülüğünde toplanan il başkanları, CHP’nin bundan sonra geri adım atmayacağını açıkça ortaya koydu.

Adana, Adıyaman ve Antalya belediye başkanlarının gözaltına alınmasıyla başlayan süreç, sadece birkaç belediyeyi hedef almıyor...

6 Temmuz’da olağanüstü toplanan Parti Meclisi’nde Türkiye’nin önümüzdeki aylarını şekillendirecek adımlar masaya yatırıldı. Ensar Aytekin’in başkanlığında yapılan il başkanları toplantısının ardından Özgür Özel, milletvekilleriyle kapalı oturumda buluştu.

Öncelikle elbette şehri bilen katkı sunan Balıkesirli bürokratlarımız başımın tacı ancak birde Balıkesirli olup hiç çalışmayanlar varsa? O halde? Olsun Balıkesirli kalsın mı diyelim?

Bürokraside liyakate dayalı atamalar olmazsa, kurumlar iş bilmez yöneticilere teslim edilir. Şeffaflık kaybolursa, hesap sorulamaz hale gelir. Böylece kurum kültürü, kurumsal hafıza ve vatandaş memnuniyeti zarar görür.

Kamu görevi bir emanet.

Son olarak İzmir Büyükşehir Belediyesi’ne yönelik başlatılan geniş çaplı operasyon, partideki fay hatlarını bir kez daha ortaya çıkardı.

157 şüpheli hakkında gözaltı kararı alındı. Aralarında eski İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer’in de bulunduğu çok sayıda ismin ifadesi alındı, bazıları gözaltına alındı. Gelişmeler, sıradan bir yolsuzluk dosyasının çok ötesinde bir politik hesaplaşma izlenimi yaratıyor.

Cemil Tugay Ne Dedi?İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Cemil Tugay “Önceki Belediye Başkanımız ve il başkanımız gibi kişiler hakkında Belediyemiz Teftiş Kurulu tarafından yapılan bir inceleme veyahut başvuru asla söz konusu değildir. Yine Parti yöneticilerimizle ile ilgili de Belediyemizin inceleme yetkisi zaten yoktur ve başvurusu da yoktur" diyerek bir açıklama yaptı.

Geçtiğimiz günlerde dolu dolu bir Sivas günleri ile şehri adım adım dolaştık.Sivas üzerine yapılan sohbetlerde Sivas Valisi Dr. Yılmaz Şimşek’in aktardığı bazı cümleler, hafızada iz bırakan cinsten. Kendisiyle birebir görüşmemizde dile getirdiği gözlemler, aslında sadece bir şehre değil, bir hafızaya işaret ediyor. Duyduklarımı satırlara taşımadan edemedim.

“Sivas, adeta açık hava müzesi gibi. Bu meydan; Selçuklu’nun, Osmanlı’nın ve Cumhuriyet’in izlerini aynı anda taşıyan nadir şehirlerden biri.”

Kulağa belki bir cümle gibi geliyor ama içerdiği anlam oldukça derin. O meydanda hem geçmişin hem geleceğin izlerini sürüyorsunuz.

Gürün’de bir okul var… Gürün Anadolu Lisesi. Ama sadece dört duvar, birkaç sınıf, birkaç öğretmen değil burası. Bu okul, sessiz sedasız yürüttüğü kültürel projelerle adeta bir ruh taşıyor. Yakın zamanda açılan “Ercihan Çakmak Basın Müzesi” bunun en somut örneği. Bu konuda bir önceki yazımda ayrıntılı bilgilerede yer vermiştim. Ancak bu yazının kalbi başka bir yerde atıyor: güvercin evinde.

Geçtiğimiz günlerde Gürün’deydim. İlçe Milli Eğitim Müdürü Muharrem Demir “Müzeye daldık, sizi güvercin evine götüremedik… İncelemenizi isterim.” diyerek konuyu özetle anlattı.

İşte tam o an anladım, orası yalnızca birkaç kuşun yuvası değil. O ev, zamana bırakılmış bir anlam küpü.

Balıkesirspor yeni sezon hazırlıkları için teknik direktör arayışında sona geldi derken, saha dışı bir krizle gündeme geldi. Geçtiğimiz hafta teknik direktör Serdar Göçerler ile yapılan görüşmeler sonucunda prensip anlaşmasına varıldığını duyuran kulüp yönetimi, anlaşmanın kamuoyuyla paylaşılmasının hemen ardından beklenmedik bir telefonla sarsıldı.

Göçerler, “ailevi sebepler” gerekçesiyle Balıkesir’e gelemeyeceğini bildirdi. Ancak işin asıl kırılma noktası bu açıklamanın zamanlaması ve arka planında yatan soru işaretleri. Kulübün resmi açıklamasına göre; Göçerler’e tesisler gösterilmiş, sözleşme koşulları detaylıca aktarılmış ve teknik anlamda her şey hazır hale getirilmişti. Yani ortada bir “niyet” değil, fiili bir mutabakat vardı.

Peki ne oldu da bu karar bu kadar ani alındı?

Bu okulun koridorlarında dolaşan bir öğrenci, yalnızca matematik formülleri ya da edebiyat paragraflarıyla karşılaşmıyor. Aynı zamanda bir milletin değerleriyle, şehitleriyle, gazetecileriyle, hafızasıyla karşı karşıya kalıp derin bir duygu seline anlık kapılabiliyor.

Unutmadık unutmayacağız dediğimiz Şehitlerimizin Unutulmadığını ve en son kullandığı eşyaların Müzeye konarak sergilendiği ve özlemle anılarak yad edildiği bir müze…

Geçmişi tam olarak ne zamana uzanır bilinmez ama bir köyde gelenek, sesini teneke kutularla duyurmaya başladıysa; orada sadece kulaklar değil, kalpler de harekete geçmiş demektir.Balıkesir’in Gökçeyazı Mahallesi’nde düzenlenen kültürel etkinlikte ben de izleyiciler arasındaydım. Bardak Gelin Oyunu adını verdikleri bu eğlence, sadece bir gösteri değil, aynı zamanda köy yaşamının içtenliğini, mizahını ve üretkenliğini yansıtan çok yönlü bir gelenekti. Organizasyon gayet başarılıydı, katılım yüksekti ve ortamda tam anlamıyla doğal bir coşku hâkimdi.

Oyun başlamadan önce Gökçeyazı etkinlik meydanında gülüşmeler duyuldu. Ardından, uzaktan gelen bir ses dikkatleri topladı. Davul sesi zannedilse de bu kez ritim, köyün büyük kadınlarının ellerindeki teneke kutulardan geldi. Eski zamanlarda olduğu gibi… Yoksulluğun içinden doğan mizah, kadınların şekil verdiği o tenekelerle adeta hayata dönüştü.